Σε μια εποχή που η τέχνη διακατέχεται από μια ηθελημένη ασχήμια, τα έργα του Χάρη Λάμπερτ εκπέμπουν κάτι σπάνιο: χαρά και αισιοδοξία που φαίνεται να έχει εξαφανιστεί από τη ζωή μας. Τα πλακάτα χρώματα, οι αναγνωρίσιμες φιγούρες –από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, τον Αντονι Κουίν και τον Τσακ Μπέρι ώς τον Μίκυ Μάους– προδιαθέτουν ευχάριστα όποιον περάσει το κατώφλι του ξενοδοχείου Radisson Blu Park. Ακόμα και ο τίτλος της έκθεσής του, «Put on your dancing shoes», σε βάζει σε μια ατμόσφαιρα για να βυθιστείς σε έναν διαφορετικό κόσμο, παρότι είσαι στην καρδιά της καλοκαιρινής Αθήνας. Το art hotel της Λεωφόρου Αλεξάνδρας διοργανώνει τα τελευταία χρόνια εικαστικές δράσεις, δίνοντας στέγη στην ποιοτική ζωγραφική σε μια περιοχή της πρωτεύουσας που χρειάζεται στήριξη και βοήθεια.
Μετά τις εκθέσεις του Σπύρου Βασιλείου, της Οπυς Ζούνη, του Γιάννη Γαΐτη, του Γιάννη Σπυρόπουλου, του Μανώλη Χάρου και της Αφροδίτης Λίτη, της Εοζέν Αγκοπιάν, του Θάνου Τσίγκου, του Δημοσθένη Κοκκινίδη, του Χρόνη Μπότσογλου και του Αχιλλέα Χρηστίδη, η ιστορικός τέχνης Ελένη Αθανασίου επέλεξε τη δουλειά του Χάρη Λάμπερτ, για τις εναργείς εικόνες του και τη θετική αύρα που τις περιβάλλει. Το αφιέρωμα που θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι και τα τέλη Αυγούστου, παρουσιάζει έργα από την ενότητα της ποπ αρτ, τα οποία έχει ζωγραφίσει από τη δεκαετία του 1980 μέχρι και σήμερα. Γεννημένος από Ελληνες γονείς στη Νέα Ζηλανδία, με σπουδές στο Λονδίνο, έχοντας ζήσει περίπου 20 χρόνια στο Παρίσι αλλά και στην Ιαπωνία, ο Λάμπερτ δεν είναι τυχαία ο κύριος εκπρόσωπος αυτού του κινήματος στη χώρα μας.
Το ταλέντο του ενισχύθηκε από τον κοσμοπολιτισμό του και την ανήσυχη φύση του. Μια ανακάλυψη που έκανε τυχαία στο Παρίσι πριν από πολλά χρόνια καθόρισε και την πορεία του. Με τη χρήση του black light και ορισμένων ειδικών χρωμάτων δημιουργεί μια τρισδιάστατη ζωγραφική, όπως θα διαπιστώσει όποιος επισκεφθεί την έκθεσή του βραδινές ώρες. Και ακόμα και αν γνωρίζει τα παλιά του έργα, έχει ενδιαφέρον να ανακαλύψει τα πιο φρέσκα, στα οποία συνδυάζει πολλά διαφορετικά στοιχεία. Ο εικαστικός πέρα από τη δική του εκδοχή για την ποπ αρτ, συνέχισε την πορεία με τη «Spiritual Pop», δηλαδή εικαστικές διασκευές που κάνει σε έργα του Μιχαήλ Αγγέλου, του Ρούμπενς και του Βελάσκεθ, ενώ αργότερα πέρασε στην ενότητα «Νew Renaissance» που εστιάζει κυρίως στην προσωπογραφία καθημερινών ανθρώπων πάλι με τη χρήση του black light.
Τα έργα του θα μπορούσαν να σταθούν σε διεθνές περιβάλλον διότι παραπέμπουν σε σύμβολα που είναι γνώριμα παντού. Ο Λάμπερτ βάδισε στον δρόμο που χάραξε ο Αντι Γουόρχολ, δίνοντας διαφορετική διάσταση σε αντικείμενα, λογότυπα και εικόνες που ήταν στην καθημερινότητά μας. «Καμιά φορά αισθάνομαι ότι αυτά τα έργα μοιάζουν με τη μουσική ποπ. Αρκεί να έχουν τα τραγούδια αγγλικό στίχο και μπορούν να γίνουν οικεία στο παγκόσμιο κοινό», λέει στη στήλη. Οσο για την ελληνική κρίση έχει τη δική του σοφή εξήγηση: «Πολλοί λένε ότι η γενεσιουργός αιτία αφορά την κρίση ταυτότητας. Μόνο όποιος έχει ταυτότητα μπορεί να γίνει δημιουργικός και να συγκροτήσει τις αρετές του στην υπηρεσία ενός στόχου. Αλλιώς, γίνεται ένας απογοητευμένος άνθρωπος στην καθημερινότητά του, κάποιος που προβάλλει στην έλλειψη νοήματος και χαράς στη ζωή του, τον εγωισμό. Κοιτάξτε γύρω μας. Αν δείτε πόσοι Ελληνες πραγματικά αγαπούν τη δουλειά τους τότε θα καταλάβετε από πού ξεκινά η κρίση…».