Τα δημοτικά λουτρά που έγιναν ναός της τέχνης
ΡΟΥΜΠΕ
Εννέα εκατομμύρια ευρώ κόστισε η διετής ανάπλαση της «Πισίνας», του αρχιτεκτονικού ορόσημου της πόλης Ρουμπέ, στη βόρεια Γαλλία κοντά στη Λιλ. Είναι ένα αρ ντεκό κομψοτέχνημα, χτισμένο ανάμεσα στο 1927 και το 1932, και σχεδιασμένο από τον επιφανή αρχιτέκτονα της Λιλ του Μεσοπολέμου Aλμπέρ Μπερτ. Ο χώρος λειτουργούσε ως δημοτικά λουτρά έως το έτος 1985 όταν έκλεισε για να μετατραπεί σταδιακά σε μουσείο από τον αρχιτέκτονα Ζαν-Πολ Φιλιπόν. Εγκαινιάστηκε το 2000. Η ανάγκη για ένα τόσο γοητευτικό μουσείο αντανακλά την οικονομική αίγλη της πόλης από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τουλάχιστον και τη δεκαετία του 1970, όταν η πόλη Ρουμπέ ήταν η πόλη της κλωστοϋφαντουργίας. Γνώρισε θεαματική ανάπτυξη, και από χωριό στις αρχές του 1800 εξελίχτηκε σε δυναμική και ευημερούσα πόλη το 1900. Γέμισε με ωραία κτίρια, κοσμοπολίτικα και αρ νουβό, και στον Μεσοπόλεμο απέκτησε και τα μοντέρνα αρ ντεκό. Η «Πισίνα» συμβολίζει αυτήν την ακμή. Από τα πρώτα χρόνια της οικονομικής ανόδου της πόλης, άρχισε να δημιουργείται μια δημοτική συλλογή έργων τέχνης που σταδιακά έγινε σημαντική και διαρκώς διεκδικούσε μεγαλύτερο χώρο. Η δημιουργία της συνδέθηκε με τον σωρευόμενο πλούτο που έφερναν η ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας και η στερέωση μιας αστικής τάξης στη μικρή πόλη.
Η συλλογή κατέληξε να στεγάζεται στο Δημαρχείο, ώσπου εμφανίστηκε η λύση της «Πισίνας». Το μουσείο λειτούργησε με την είσοδο του 21ου αιώνα, αλλά γεννήθηκε και πάλι η ανάγκη για πλήρη εκσυγχρονισμό του κτιρίου και δυνατότητας δημιουργίας ενός υπερσύγχρονου μουσείου σε έναν φαντασμαγορικό χώρο. Το αποτέλεσμα, όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες, είναι το απαύγασμα της αστικής τέχνης του 20ού αιώνα, με καταγωγή από τον προηγούμενο, τον αιώνα δηλαδή της απογείωσης του υλικού πολιτισμού. Η συνύπαρξη του υδάτινου στοιχείου με τα έργα τέχνης θυμίζει ελληνιστικές και ρωμαϊκές βίλες και η νέα πορεία του μουσείου της πόλης δίνει τη δυνατότητα για προσέλκυση χιλιάδων τουριστών από τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Γερμανία επί καθημερινής βάσεως. Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν στον χώρο και παράλληλα να θαυμάσουν μια συλλογή 70.000 έργων τέχνης του 19ου και τον 20ού αιώνα από Φλαμανδούς και Γάλλους καλλιτέχνες.
ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ
Τα ποδήλατα του Αϊ Ουέι Ουέι
Το εικονιζόμενο έργο έχει τίτλο «Ποδήλατα για πάντα» και αποτελεί μέρος της νέας έκθεσης του διεθνούς Κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Ουέι Ουέι. Είναι η ατομική του έκθεση που εγκαινιάστηκε στο Σάο Πάολο, στο πάρκο Ιμπιραπουέρα, και θεωρείται η μεγαλύτερη που έχει κάνει έως τώρα. Για πρώτη φορά συνεργάζεται με κατασκευαστές από τη χώρα που τον φιλοξενεί και για πρώτη φορά επίσης αφήνει να διαφανεί λατινοαμερικάνικη επιρροή. Ολα τα έργα του είναι κατασκευασμένα από Βραζιλιάνους τεχνίτες.
ΒΙΕΝΝΗ
Για τον Εγκον Σίλε
Tα 100 χρόνια, φέτος, από τον πρόωρο θάνατο του Εγκον Σίλε (1890-1918) σηματοδοτούνται από πλήθος εκδηλώσεων στην Αυστρία και κυρίως στη Βιέννη, όπου εγκαινιάστηκε άλλη μία έκθεση αφιερωμένη στο έργο του. Η έκθεση με τίτλο «Εγκον Σίλε – Η δημιουργία μιας συλλογής» παρουσιάζεται στο συγκρότημα του Μπελβεντέρε, στα μπαρόκ ανάκτορα που έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Εκεί, μπορεί να δει κανείς και το «Φιλί» του Γκούσταφ Κλιμτ. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 17 Φεβρουαρίου 2019.
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ
Από κόκκινο ατσάλι
Η συμβολή της φαντασμαγορικής αρχιτεκτονικής στη διαφήμιση των μουσείων και στην ταυτότητα των πόλεων φαίνεται και στην περίπτωση του Λος Αντζελες, όπου βρίσκεται το Μουσείο Αυτοκινήτων Petersen. Ανασκευάστηκε πλήρως το 2015 από το αρχιτεκτονικό γραφείο Kohn Pedersen Fox, που το προίκισε με 100 τόνους κορδέλα από ανοξείδωτο χάλυβα. Το μουσείο παρουσιάζει στους επισκέπτες του πάνω από 100 οχήματα σε 25 αίθουσες. Αλλα τόσα οχήματα παραμένουν σε θολωτά υπόγεια.
ΒΑΣΙΛΕΙΑ
Ο Ελβετός «δάσκαλος»
Στο Μουσείο Τέχνης της Βασιλείας, εγκαινιάστηκε η έκθεση που φωτίζει το έργο του Ελβετού ζωγράφου Γιόχαν Χάινριχ Φίσλι ή Χένρι Φιούζελι (1741-1825), όπως ήταν επίσης γνωστός χάρη και στις αγγλικές καταβολές του. Η έκθεση εστιάζει στο δραματικό στοιχείο της θεατρικότητας και του υπερφυσικού που χαρακτήριζε το έργο του Φίσλι. Επηρεασμένος από τα βασικά θέματα του ρομαντισμού του 18ου αιώνα, ο Ελβετός ζωγράφος, που έζησε κυρίως στην Αγγλία, επανέρχεται προς μελέτη με την έκθεση αυτή.