«Ο μάγος Παύλος μας προκαλεί να ονειρευτούμε», είχε πει ο σημαντικός Γάλλος κριτικός τέχνης Πιερ Ρεστανί στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Εκείνη την εποχή ο Ελληνας καλλιτέχνης Παύλος Διονυσόπουλος, ο διεθνής Pavlos, είχε ήδη κερδίσει για τη δουλειά του ευρεία αναγνώριση. Το παιδί που γεννήθηκε στα Φιλιατρά το 1930 και μοίραζε τον καιρό του ανάμεσα στο σχολείο και στο εργαστήριο του πατέρα του –ήταν παπουτσής–, μετά τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας έφυγε για το Παρίσι πρώτη φορά χάρη σε μια υποτροφία του γαλλικού κράτους. Μερικά χρόνια αργότερα ο καλλιτέχνης ήρθε σε επαφή με τα μέλη της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών και σε μια έκθεση πρόσεξε τη δουλειά του ο Ρεστανί, ιδρυτική φυσιογνωμία του συγκεκριμένου εικαστικού κινήματος. Ηταν ένας πίνακας με κομμένες παράλληλες λωρίδες αφισών, από εκείνες που ο δημιουργός έβρισκε περπατώντας στον δρόμο. «Νομίζαμε πως όλα είχαν λεχθεί σχετικά με την αφίσα, μέχρι που εμφανίστηκε ο Παύλος», είπε τότε ο Ρεστανί.
Αύριο εγκαινιάζεται στην Αθήνα, στο Kολωνάκι, ένας καινούργιος χώρος τέχνης. Η Roma Gallery ξεκινά τη λειτουργία της με μια συμβολική κίνηση. Η έκθεση «Pavlos – Almost magic» περιλαμβάνει δέκα έργα του καλλιτέχνη, παρουσιάζοντας την πορεία του έτσι όπως εξελίσσεται ανά δεκαετία ξεκινώντας από το 1960. Καθώς η γκαλερί φιλοδοξεί να γίνει ένας ζωντανός και πρωτοποριακός χώρος που θα λειτουργεί με διεθνές πρόγραμμα αφιερωμένο στη μεταπολεμική και σύγχρονη τέχνη, αυτή η πρώτη έκθεση αποδίδει φόρο τιμής στους Ελληνες καλλιτέχνες που με το έργο τους άνοιξαν σε δύσκολες εποχές έναν δίαυλο επικοινωνίας με την ευρωπαϊκή εικαστική σκηνή. Ο Παύλος, που εξακολουθεί να εργάζεται μέχρι σήμερα, διαθέτει έναν απολύτως προσωπικό τρόπο απεικόνισης αντικειμένων της καθημερινής ζωής, της διαφήμισης και του χώρου του θεάματος. Κατά την περίφημη δεκαετία του ’60 στο Παρίσι ήρθε σε επαφή με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Σεζάρ, ο Τζακομέτι, ο Κάλντερ. Τότε άρχισε και η συνεργασία του με τον Ιόλα, με τις πρώτες του νεκρές φύσεις.
«Παλτό και καπέλο, χαρτί αφίσας, 1966.
«Είμαι ένας άνθρωπος που κάνει αυτό που κάνει, χωρίς να θέτει πολλά ερωτήματα στον εαυτό του. Ετσι όμως που είναι η ζωή, τα ερωτήματα αυτά τίθενται εκ των πραγμάτων από μόνα τους», έλεγε ο ίδιος προτιμώντας να εκφράζεται μέσω της δουλειάς του. Στα πολλά χρόνια της δημιουργικής του πορείας υπήρξαν στιγμές-σταθμοί: Το 1980 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας με μια εγκατάσταση έργων του σε boldluc (η κορδέλα με την οποία δένουν τα πακέτα), και λίγο αργότερα η αεροπορική εταιρεία Air France στήριξε τη διαφημιστική της καμπάνια στο έργο του «Το μαγικό τραπέζι», μια νεκρή φύση από χαρτί. Την ίδια εποχή, προλογίζοντας στον κατάλογο της έκθεσης του Παύλου στη Fondation Veranneman, ο κριτικός τέχνης Οτο Χαν έγραφε: «Το σκισμένο χαρτί είναι τα κύματα. Το χαρτί, σε ψιλές λωρίδες, είναι το χορτάρι. Ο Παύλος, ο κολορίστας, έπειτα από μακρά διαδρομή, αποδέχεται επιτέλους αυτή του την ιδιότητα».
Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία να δούμε συγκεντρωμένο το έργο του, και να μοιραστούμε τη ζωντάνια της τέχνης του που παραμένει αναλλοίωτη ώς σήμερα.
Roma Gallery, Ρώμα 5, έως 10/3.