Eίναι ωραίο να σε θυμούνται με στοργή. Να σου ανταποδίδουν οι άνθρωποι, μετά θάνατον, τη θέρμη που εισέπραξαν κάποτε από εσένα με τα γέλια, τα δείπνα, τις γλυκιές στιγμές, τις σοβαρές κουβέντες που τους χάρισες. Στην περίπτωση του παλαιοπώλη και συλλέκτη Θεόδωρου Μίντζα (1934-2012) –τον οποίον δυστυχώς δεν είχα το προνόμιο να γνωρίσω– η ανταπόδοση δεν έγκειται μόνον σε όσα έπραξε για τους άλλους αλλά και σε ό,τι υπήρξε ο ίδιος.
Υποψιάζομαι πως ήταν από εκείνες τις προσωπικότητες που δημιουργούν με την αύρα τους, με το γούστο, με τους τρόπους και την αρχοντιά τους, έναν ίσκιο να ξαποστάσεις. Τα τρία σπίτια που έζησε ήταν ανοιχτά, φιλόξενα και γεμάτα θησαυρούς που ανακάλυπτε ως αντικέρ. Τα τραπέζια του θρυλικά, οι παρέες του το ίδιο. Μα το σπουδαιότερο ήταν οι περιποιημένες του βεράντες, με τα άνθη και τις ευωδιές τους που προσέφερε συχνά στους καλεσμένους του.
Προχθές το βράδυ, στην τρυφερή σύναξη που έγινε στον χώρο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος στην Κανάρη στο Κολωνάκι με συνδιοργανωτή τον Γιώργο Παναγόπουλο, δεν έλειψε κανείς από τους αγαπημένους του. Φίλοι, συνεργάτες, πελάτες, οικείοι ξαναβρέθηκαν λες και τους είχε φωνάξει στο σαλόνι του. Οι προσεκτικά επιλεγμένοι ομιλητές είπαν λόγια μεστά και ζεστά, έτσι ώστε να μάθουν και όσοι δεν τον ήξεραν για ποιους λόγους ήταν τόσο ιδιαίτερος.
Η Ιωάννα Παπαντωνίου, η Ελένη Μαρτίνου, η Κατερίνα Κορρέ, η Βιργινία Ματσέλη, η Σοφία Εφραίμογλου και ο Δημήτρης Καταλειφός που διάβασε ένα όμορφο κείμενο της Τζούλιας Τσιακίρη των Εκδόσεων «Ροδακιό» σκιαγράφησαν τη ζωή και το έργο του, το εκπληκτικό μάτι που είχε να ξεχωρίζει αντικείμενα και τη μοναδική ικανότητα να τα συνδυάζει μεταξύ τους σε σύνολα αδιάσπαστα λες και υπήρχαν από πάντοτε μαζί. Ο Σταμάτης Ζάννος είχε φτιάξει με το ταλέντο και το μεράκι του μια γωνιά του διαμερίσματος της Κανάρη που θα μπορούσε να είναι κομμάτι από το σπίτι του με έπιπλα, αντικείμενα και μια προσωπογραφία του.
Γεννημένος στην Πάτρα, σπουδαγμένος νομικός στην Ιταλία, ακόνισε το βλέμμα του στην ομορφιά και έκανε το χόμπι του δουλειά. Ερχόμενος στην Ελλάδα δραστηριοποιήθηκε ως παλαιοπώλης και άνοιξε με τον τότε σύντροφό του Ανδρέα Σκουργιαλό το κατάστημα «ΑΝΘΕΣ». Χάρις στο ταλέντο τους, οι Αθηναίοι ανακάλυψαν εκ νέου την αισθητική αξία αντικειμένων του ελληνικού λαϊκού και νησιωτικού πολιτισμού: η ελληνική κασέλα, τους καθρέπτες, τα κιλίμια, τα κεραμικά, τα ταπεινά σκεύη. Τα εξύψωσε στη θέση που τους άξιζε, τοποθετώντας τα με ανορθόδοξα παντρέματα. Λυπάμαι που δεν σας συναναστράφηκα αγαπητέ Θόδωρε Μίντζα. Ευτυχώς, οι φίλοι σας μπορούν να μεταφέρουν τη χάρη σας.