«Παντρεύτηκα τη γυναίκα μου την ημέρα της έκλειψης/ και οι φίλοι μας αντάμειψαν το κουράγιο της με δώρα». Αυτοί είναι οι πρώτοι στίχοι στο τραγούδι του Νικ Κέιβ «Η θλιμμένη σύζυγος» («The sorrowful wife»), που είναι το αγαπημένο του ζωγράφου Στέφανου Ρόκου από τον δίσκο του Κέιβ «No more shall we part». «Ακούγοντας τον δίσκο ξανά και ξανά, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Λονδίνο, διαπίστωσα ότι μέσα στο μυαλό μου είχαν απρόσκλητα δημιουργηθεί δεκάδες εικόνες, καθεμία εκ των οποίων αντιστοιχούσε σ’ ένα τραγούδι. Συνειδητοποίησα τότε ότι, στην πραγματικότητα, είχα νοερά έτοιμο έναν πίνακα για κάθε κομμάτι και ότι το μόνο που απέμενε ήταν να μετατρέψω όλες αυτές τις εικόνες σε ζωγραφική».
Ομως, αυτό συνέβη αρκετά χρόνια αργότερα, για την ακρίβεια το 2015, και πρόκειται για τα έργα της έκθεσης που εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στο Μουσείο Μπενάκη/ Πειραιώς. Τότε, δηλαδή τον Απρίλιο του 2001 που κυκλοφόρησε ο δίσκος, το μόνο που αποτόλμησε, όπως λέει, ήταν να μετουσιώσει σε ξυλογραφία το αγαπημένο του τραγούδι.
Η έκθεση του Στέφανου Ρόκου «Nick Cave & The Bad Seeds’ No More Shall We Part» είναι το αποτέλεσμα μιας θερμής συνομιλίας ανάμεσα στη ζωγραφική και τη μουσική. Αλλωστε, μόνον έτσι ακούγεται η μουσική του Κέιβ, αφήνοντας τη μουσική, τον στίχο και την ερμηνεία να σε καταλάβουν. Από τη μια πλευρά, λοιπόν, βρίσκεται ο ζωγράφος και από την άλλη η μπάντα Nick Cave & the Bad Seeds. Τα 14 έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση –ισάριθμα με τα τραγούδια του δίσκου, μαζί με δύο B-sides που κυκλοφόρησαν με τη limited edition του άλμπουμ– αποτελούν το προϊόν αυτής της αμφίδρομης σχέσης. Οπως σχολιάζει ο μουσικός Τζιμ Σκλαβούνος, από τα παλιότερα μέλη της μπάντας και ένας από εκείνους που από την πρώτη στιγμή ενθάρρυναν τον Ρόκο να προχωρήσει τη δουλειά του, «η μουσική διατρέχει το έργο του Στέφανου σαν χτυποκάρδι, άλλοτε δυνατά κι άλλοτε σαν μαλακό μουρμούρισμα. Ομως, είναι πάντοτε παρούσα. Αποτελεί βασική πηγή έμπνευσης και του παρέχει όχι μόνον το θεματικό και πνευματικό υπόβαθρο, αλλά παράλληλα καθορίζει τη δομή και τα περιγράμματα των έργων του».
Η δημιουργική δουλειά πάνω στον δίσκο, διήρκεσε τρία χρόνια. Ο Νικ Κέιβ επισκέφθηκε το εργαστήριο του ζωγράφου μόνον αφού τα έργα είχαν πλέον ολοκληρωθεί. Ο νεαρός ακροατής που από την εφηβεία του αγάπησε τον μουσικό, ο ειλικρινής θαυμαστής που τον πρωτοσυνάντησε το 1997 στο Λονδίνο τυχαία έπειτα από μια συναυλία του και έκτοτε παρακολουθούσε συστηματικά κάθε νέο του δισκογραφικό εγχείρημα, είχε αποκτήσει πλέον έναν καλό φίλο. Η συνάντησή τους πήγε ως εξής, σύμφωνα με τα λόγια του Ρόκου: «“Ξέρεις κάτι;” μου είπε ο Κέιβ. “Ακριβώς την ίδια εικόνα μ’ αυτήν που ζωγράφισες, με τα ίδια χρώματα και την ίδια ατμόσφαιρα, έβλεπα κι εγώ όταν έγραφα το τραγούδι. Η μόνη διαφορά είναι ότι, αν και στεκόμουν στην ίδια όχθη, κοιτούσα τη γέφυρα από άλλη οπτική γωνία”». Και με τα λόγια του Νικ Κέιβ προς τον Ρόκο: «Ηταν θαυμάσιο που, για άλλη μια φορά, κάθισα μαζί σου και έφαγα χταπόδι και ήπια γλυκό καφέ και άκουσα το ατέρμονο ελληνικό έπος της βασανισμένης σου ερωτικής ζωής. Μακάρι να συνεχιστεί για πάντα!»
Σήμερα αρχίζει η ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων για τη συναυλία στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη/Πειραιώς, στις 9/5. Με τον συντονισμό και την επιμέλεια του Τζιμ Σκλαβούνος, δύο ελληνικά και δύο ξένα συγκροτήματα θα παρουσιάσουν ζωντανά τα τραγούδια του άλμπουμ «No more shall we part».