Η προηγούμενη έκθεση του ζωγράφου Γιώργου Χαδούλη ήταν «προϊόν» μιας ταραγμένης περιόδου. «Η αλήθεια είναι ότι με το δημοψήφισμα του 2015 αισθάνθηκα να χάνω το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια μου», θυμάται σήμερα.
«Η φοβία που εκφραζόταν για την Ευρωπαϊκή Ενωση, η αβεβαιότητα και ο διχαστικός και οξύς λόγος, επέδρασαν έντονα πάνω μου. Η μητέρα μου είναι Γαλλίδα, ο πατέρας μου Ελληνας γεννημένος στην Αγγλία, οπότε η ανοιχτή θεώρηση του κόσμου είναι στοιχείο της ταυτότητάς μου. Οταν αυτή κλονίστηκε, ένιωσα ότι έπρεπε να επανατοποθετηθώ».
Και αυτό φυσικά έγινε μέσω της ζωγραφικής. Το 2017, ο Γιώργος Χαδούλης παρουσίασε στην Γκαλερί Σκουφά μια έκθεση με έργα που αποτύπωναν τη «φωλιά του», το εργαστήριό του. Ηταν μια προσπάθεια να ξαναβρεί το κέντρο βάρους του.
Η νέα του έκθεση την οποία παρουσιάζει και πάλι στην Γκαλερί Σκουφά –εγκαινιάζεται αύριο Πέμπτη 9 Μαΐου–, είναι κατά κάποιο τρόπο συνέχεια της προηγούμενης. Σαν ένα ημερολόγιο στο οποίο προστίθενται διαρκώς νέες σελίδες. Αλλωστε, όπως ο ίδιος επισημαίνει, καθώς με ξεναγούσε χθες στην έκθεση κι ενώ ρυθμίζονται οι τελευταίες λεπτομέρειες, «εκθέτω συχνά. Αισθάνομαι κάθε έκθεση σαν μια πρόσκληση που απευθύνω στον κόσμο να έρχεται κάθε λίγο και λιγάκι να βλέπει τι κάνω. Να έρχεται για μια “βόλτα” στο ατελιέ μου».
Τα καινούργια έργα, παραγωγή της τελευταίας διετίας, μαγνητίζουν τον περαστικό της οδού Σκουφά με τα ζωηρά χρώματα, μπλε, κίτρινο, κόκκινο, γαλάζιο αλλά και το πράσινο που όπως εξηγεί ο Γιώργος Χαδούλης, «είναι ένα χρώμα μυστήριο, βαρύ. Δεν το χρησιμοποιούσα πολύ. Το “έφερα” μαζί μου στην επιστροφή από ένα ταξίδι που έκανα πρόσφατα στην Αγγλία». Και αυτή τη φορά στους πίνακές του κυρίαρχος είναι ο χώρος εργασίας του, το ατελιέ του, μόνο που τώρα εκεί βλέπει κανείς νεαρές γυναικείες φιγούρες, μόνες, ως ζευγάρι ή μαζί με τον ζωγράφο, φιγούρες οι οποίες σιγά σιγά αυτονομούνται και δύσκολα μπορεί κανείς να πει πού βρίσκονται, σε εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο.
Σε διάφορα σημεία της γκαλερί στο ισόγειο και στον επάνω όροφο είναι τοποθετημένα και τα εξαιρετικά κεραμικά του καλλιτέχνη, που συμπυκνώνουν το προσωπικό του ύφος και αποκαλύπτουν τη μαστοριά του – η κεραμική χρειάζεται επιδέξιο, αποφασιστικό χέρι και ιδιαίτερο ταλέντο. «Με γοητεύει η ιδέα ότι ζωγραφίζω στο χώμα», εξομολογείται.
Στον επάνω όροφο, όμως, παρουσιάζεται και μία μικρή ενότητα που θα εκπλήξει πολλούς. Kαι που όπως λέει ο ζωγράφος, «δεν είχα σκεφθεί να ασχοληθώ με αυτό το θέμα, ένας καλός μου φίλος επέμενε. Ομολογώ, όμως, πως όταν άρχισα να πειραματίζομαι με γοήτευσε η Ακρόπολη, η ιδέα ότι είναι στοιχείο της ταυτότητάς μας, ότι είναι το χθες και το σήμερα». Η Ακρόπολη είναι το θέμα μια μικρής ενότητας σχεδίων αλλά δεν πρωταγωνιστεί, δεν κλέβει την παράσταση. Αντίθετα περικλείεται με έναν πρωτότυπο τρόπο στο ιδιαίτερο ζωγραφικό σύμπαν του καλλιτέχνη. Με κάρβουνο, μελάνια και παστέλ σε χαρτί, ο Γ. Χαδούλης δίνει σε ένα τόσο γνωστό θέμα-σύμβολο μια φρέσκια και πρωτότυπη ματιά.
Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι. Διάρκεια 9/5-1/6.