Την ώρα που απολίτιστοι αγροίκοι έσπαζαν με μένος τις βιτρίνες της Βουκουρεστίου, μερικά στενά πιο πάνω στο Κολωνάκι, ένας ζωγράφος παρουσίαζε την τελευταία ενότητα της δουλειάς του. Συμβολικά, ήταν μια μικρή πράξη αντίστασης απέναντι στην παράλογη καθημερινότητα της Αθήνας. Η αλήθεια είναι ότι ο Γιώργος Χαδούλης πάντοτε αντιμετώπιζε τη ζωγραφική ως ιαματική. Θυμάμαι στην έκθεση του 2017, στην οποία, επηρεασμένος από τα πολιτικά γεγονότα του 2015, είχε απεικονίσει το ατελιέ του, μου έλεγε: «Ενας από τους τρόπους να πάρω κουράγιο, αλλά κυρίως να αισθανθώ ότι επανατοποθετούμαι στη ζωή μου και να δω ποιο νόημα έχει η δουλειά μου ήταν να στραφώ σε αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα. Δηλαδή να ζωγραφίζω. Τι όμως; Ως πολίτης, το μόνο που θα μπορούσα να κάνω για να αισθανθώ χρήσιμος στους άλλους ήταν να προσπαθήσω να τους δείξω την ομορφιά που εγώ βλέπω».
Την περασμένη Πέμπτη, λοιπόν, η Γκαλερί Σκουφά εγκαινίασε τη νέα ατομική έκθεσή του. Πολυτάλαντος καλλιτέχνης, δεν περιορίστηκε στη ζωγραφική, αλλά μας έδειξε κεραμικά και σχέδια, σε τρεις διαφορετικές ομάδες έργων που συνομιλούν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Με μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Ελληνα της διασποράς, ο Χαδούλης επηρεάστηκε ιδιαίτερα από την ταραγμένη περίοδο του δημοψηφίσματος και της επικείμενης απειλής ότι η χώρα μας θα φύγει από την Ευρώπη. Ετσι, συστράφηκε αρχικά στον εαυτό του και στο περιβάλλον του, ζωγραφίζοντας το προστατευτικό κουκούλι του ατελιέ του. Και τώρα, τα τελευταία δύο χρόνια, ξανακοιτάζει τον κόσμο: νεαρά κορίτσια, μόνα ή ως ζευγάρι, σαν διπλά πορτρέτα ή μαζί με τον καλλιτέχνη, ζωγραφισμένα με καθαρά, έντονα χρώματα μαγνητίζουν τα ανυποψίαστα βλέμματα. Ο θεατής καλείται με τη φαντασία του να πλάσει τις δικές του ιστορίες.
Γιάννης Ολύμπιος, Γιώργος Χαδούλης, Μιχάλης Μπουτάρης και Λητώ Καρακωστάνογλου.
Το χαρακτηριστικό ύφος του ζωγράφου αναδεικνύεται στα κεραμικά που απλώνονται σε όλους τους χώρους της γκαλερί. Πρόκειται για εξαιρετική δουλειά που ταιριάζει απόλυτα στον χρωστήρα, αλλά και στην ψυχοσύνθεσή του. Οπως αναφέρει ο ίδιος: «Ενα απλό κεραμικό σκεύος σε συνδέει με κάτι αρχέγονο. Με γοητεύει η ιδέα ότι ζωγραφίζω πάνω στο χώμα, στη γη». Στον πρώτο όροφο εκτίθεται μια μικρή ενότητα σχεδίων για την Ακρόπολη. Με κάρβουνο, μελάνια και παστέλ σε χαρτί, ο Γιώργος Χαδούλης προσπαθεί να μας δώσει μια φρέσκια ματιά σε κάτι τόσο ιερό και γνώριμο. Οσο για τα εγκαίνια, πλήθος φίλων, καλλιτεχνών και φιλότεχνων πέρασαν το κατώφλι για να δουν από κοντά τα νέα αυτά έργα και να πάρουν κάτι από τη «ζεστασιά» του Γιώργου, που ξέρει να μας γιατρεύει με την τέχνη του.