Ο ύστατος αποχαιρετισμός πρέπει να ταιριάζει στην προσωπικότητα του ανθρώπου που κάνει το τελευταίο του ταξίδι. Στην περίπτωση της Μαριάννας Βερέμη, που κηδεύτηκε την Πέμπτη στο Α΄ Νεκροταφείο, το αντίο από την οικογένεια και τους αγαπημένους της ήταν βαθύτατα συγκινητικό και σεμνό. Χαμηλόφωνο και ουσιαστικό. Δεν τη γνώριζα, αλλά –κατά κάποιο τρόπο– ευεργετήθηκα από εκείνη. Βλέπετε, ανήκα σε εκείνη την τυχερή γενιά παιδιών που δεν είχαν καλά καλά μάθει να διαβάζουν, όταν κράτησαν για πρώτη φορά στα χέρια τους το περιοδικό «Ρόδι». Ηταν δικό της δημιούργημα, μαζί με τη Δροσούλα Ελιοτ και άλλους συντελεστές, που αποφάσισαν, τη δεκαετία του 1970, να φτιάξουν το ωραιότερο έντυπο για παιδιά που έχει εκδοθεί ποτέ στη χώρα μας.
Ηταν μια «συνάντηση» χαρισματικών ανθρώπων, από τον Σπύρο Βασιλείου μέχρι τον Ευγένιο Τριβιζά και από τον Κυριτσόπουλο μέχρι την Τατιάνα Μιλλιέξ. Μάθαμε γράμματα στα «γόνατα» των ανθρώπων αυτών. Και να αγαπάμε και την τέχνη, μέσα από καταπληκτικές εικονογραφήσεις, όταν στα βιβλία του σχολείου ήταν η Λόλα με το μήλο στο χέρι. Η Μαριάννα Βερέμη υπήρξε μια σπάνια προσωπικότητα, που δεν προσέφερε μόνο στην οικογένειά της, στον σύζυγό της, τον ιστορικό Θάνο Βερέμη, και στους γιους της, Μάρκο και Δημήτρη, στα εγγόνια της, Μαρία Λουίζα και Θάνο. Η έγνοια της απλώθηκε σε εμάς, τα φανατικά «ροδόπουλα», αλλά και σε δεκάδες παιδιά που, χάρη στις δικές της προσπάθειες, κατάφεραν να περάσουν ένα χρονικό διάστημα στην Αμερική, όταν ανέλαβε στην Ελλάδα το «American Field Service».
Με τους γιους της, Δημήτρη (αριστερά) και Μάρκο.
Ηταν ένα πρόγραμμα που έδινε τη δυνατότητα σε παιδιά που συνήθως δεν είχαν τα οικονομικά μέσα, να ζήσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία. Την είχε ζήσει άλλωστε και η ίδια. Κόρη του Πατρινού καρδιολόγου Δημήτρη Λάζαρη, ήρθε στο Κολλέγιο Θηλέων ως οικότροφος και στα 17 της πέρασε έναν χρόνο στη Βοστώνη, στην αμερικανική οικογένεια Σόντερς. Τους αγάπησε σαν δεύτερους γονείς της. Εκανε τις σπουδές της στη Γραφιστική, στην περίφημη Σχολή Δοξιάδη, στο Τσέλσι στο Λονδίνο, εργάστηκε στη Νέα Υόρκη. Σε ένα σπίτι στον Πόρο, γνώρισε τον Θάνο Βερέμη, υποψήφιο διδάκτορα στην Οξφόρδη. Το ζωγραφικό της ταλέντο το αποκάλυψε στο κοινό όταν πλέον η ίδια είχε κάνει έναν κύκλο ζωής.
«Είμαι χορτασμένη από ζωή – παιδιά, εγγόνια, φίλες, ταξίδια, μουσική, ζωγραφική, φύση και κολύμπι. Εύχομαι και η δική σας ζωή να είναι εξίσου πλούσια και να τη ζήσετε συνειδητά», έγραφε στο γράμμα που άφησε στα παιδιά της και απόσπασμά του διάβασε στην κηδεία ο γιος της, Μάρκος. Καλό ταξίδι.