Το κτίριο επί της εθνικής οδού, στην Κάτω Κηφισιά, σχεδιασμένο από τον Τομπάζη, φιλοξενούσε έως πρόσφατα εμπορική έκθεση εξορυκτικών μηχανημάτων. «Ξέφυγε», όμως, από αυτή την πληκτική ζωή, όταν η Φλωρίκα Κυριακοπούλου αποφάσισε να το μετατρέψει στο αθηναϊκό «αδελφάκι» του Φουγάρου, στο Ναύπλιο. Κάπως έτσι, κάποιοι χώροι του γέμισαν από έργα τέχνης της συλλογής της και άλλοι φιλοξενούν περιοδικές εκθέσεις, που κάνουν εκατοντάδες Αθηναίους να ανεβαίνουν ώς εκεί. Πρόκειται για συνθήκες ιδεώδους παρουσίασης: 500 τ.μ. δίχως διαχωριστικούς τοίχους ή οπτικά εμπόδια, δηλαδή με «άπλα» μουσειακών προδιαγραφών.
Εκεί εκτίθενται από προχθές τα έργα τριών καλλιτεχνών, σε μια έκθεση που επιμελήθηκε η ίδια η κ. Κυριακοπούλου, ως συντονισμένη χορογραφία ανάμεσα στη φωτογραφία, στη ζωγραφική και στη γλυπτική. Το ζεύγος των Γερμανών καλλιτεχνών Sonja Edle von Hoessle και Herbert Mehler έχει παρουσιάσει τη δουλειά του στο Φουγάρο του Ναυπλίου. Οι ζωγραφικές συνθέσεις της πρώτης και τα μεγάλα γλυπτά του δεύτερου συνδιαλέγονται μεταξύ τους, αλλά και με τις ατμοσφαιρικές λήψεις του Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου. Με μια περιστροφή, το βλέμμα συναντά διαφορετικά ερεθίσματα, σε μια ισορροπημένη αισθητικώς παρουσίαση, που τοποθετεί τον θεατή στο επίκεντρο.
Από αριστερά, Π. Χρυσανθακοπούλου, Λ. Πλέσσα, Μ. Χάρος. Ν. Ταστσιόγλου και Α. Στάβερης.
Και ενώ οι δύο Γερμανοί εικαστικοί καλλιτέχνες ποντάρουν στη φαντασία, ο Σαρρηγεωργίου απομονώνει εικόνες που μας ανοίγουν πόρτες σε μικρά σύμπαντα: από ένα παλιό οίκημα στη Στεμνίτσα, στο Σέντραλ Παρκ. Οι εικόνες του δεν μιλούν, όμως, τόσο για τον χώρο όσο για τον χρόνο. Για τη σκόνη ή τη σκουριά που επικάθισε στα αντικείμενα, για τη μακροβιότητα ενός δένδρου, για την εφήμερη φύση της βιτρίνας ενός καταστήματος που πουλάει φωτιστικά. Προσωπικά μιλώντας, μου φάνηκε ως μια προσπάθεια να αναστοχαστούμε αυτή τη διάσταση ως βασικό άξονα, κάτι που, στην καθημερινότητα, συχνά μας διαφεύγει.
Ο Σαρρηγεωργίου ερωτεύθηκε τον φακό σε ηλικία 24 ετών και έκτοτε συνεχίζει να πειραματίζεται, να μαθαίνει, να εξασκεί τα μάτια του προς άγραν εικόνων με εσωτερική συγκίνηση και αύρα. Ηδη, από τότε που ήταν ερασιτέχνης, γνώρισε όλες τις τεχνικές της αναλογικής φωτογραφίας, ενώ ακολούθησε και την ψηφιακή της εξέλιξη. Παρότι ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ανταγωνιστικό και δύσκολο πεδίο των εταιρειών στον ασφαλιστικό χώρο, δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να φωτογραφίζει. Μαθήτευσε κοντά στον Πλάτωνα Ριβέλλη, ενώ έχει ξαναπαρουσιάσει λήψεις του, σε μια ατομική έκθεση με τίτλο «Μεταξύ ουρανού και γης: Ματιές στο βασίλειο των Ιμαλαΐων, στο Μπουτάν». Η έκθεση των τριών καλλιτεχνών θα διαρκέσει έως τον Μάρτιο του 2020.