Ενας κόσμος πυκνός, παλίμψηστος, φευγαλέος και ονειρικός, ο κόσμος του Γιάννη Ξανθούλη εκβάλλει συχνά και στη ζωγραφική. Τα τελευταία χρόνια, τα βιβλία του φέρουν στο εξώφυλλο δικές του ζωγραφιές, έργα που πηγάζουν από τον πολύπλευρο και πολυκύμαντο κόσμο του, ένα σύμπαν όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ο Γιάννης Ξανθούλης παρουσιάζει νέα ενότητα έργων του σε ατομική έκθεση στην Gallery Genesis, στο Κολωνάκι, από τις 6 Φεβρουαρίου (και έως τις 22 του μήνα). Με τίτλο «Το δις εξαμαρτείν ουκ…», ο Γιάννης Ξανθούλης –με το γνωστό αυτοσαρκαστικό ύφος του– μας ξεναγεί σε έναν κήπο αισθήσεων. Η ζωγραφική του είναι ναΐφ, περισσότερο όμως υπακούει σε ένα προσωπικό ιδίωμα, που ορίζεται από μορφές και τοπία, σε μια συνύπαρξη ή αντίστιξη όχι πάντα αυτονόητη.
«Στη Λεωφόρο της Δύσεως εκτός από την επική σκιά της Γκλόρια Σβάνσον κυκλοφορούν και κάποιες εμμονές», γράφει ο ίδιος με αφορμή την έκθεσή του. «Μερικές από αυτές είναι σκέτη καταστροφή ενώ άλλες, πέρα από τη δεδομένη καταστροφική τους έπαρση, έχουν και θεραπευτικό χαρακτήρα. Με τις τελευταίες σαν ακλόνητο άλλοθι μπήκα στο λούκι της ζωγραφικής, ζωγραφικής με τον δικό μου τρόπο και σε συγκεκριμένα μεγέθη έργων για να χωρούν και να βολεύονται στον χώρο του γραφείου μου. Ετσι, περιτριγυρισμένος από μολύβια, στιλό και χρώματα, άλλοτε γράφω κι άλλοτε ζωγραφίζω». Αισθάνεται κανείς την τεράστια απόλαυση που ο ίδιος αντλεί από τη ζωγραφική του και όσο γνωρίζει κανείς τα κείμενά του και τα βιβλία του, νιώθει πως η εικαστική πλευρά είναι απλώς η άλλη πλευρά της συγγραφικής. «Οι ιδέες έρχονται από μικροπράγματα συνήθως, που σιγά σιγά παίρνουν διαστάσεις παραμυθιού και μιας αμφιθυμίας, που τη χαρακτηρίζω σαν ύποπτη ενηλικίωση ενός αενάως ανήλικου», γράφει.
«Καταθέτω λοιπόν παρορμητικά τις γραμμές, τα σχέδια, τις μπογιές κι όλα τα σχετικά σαν μέρος μιας αυτοσχέδιας κούρας, που, αν μη τι άλλο, στο τέλος μου αφήνει την ικανοποίηση μιας πολύ προσωπικής μοναχικής τελετής χωρίς άλλους καλεσμένους. Κι όμως, μέσα σε τρία χρόνια από την προηγούμενη “ανεπανόρθωτη” έκθεση των ζωγραφιών μου, μαζεύτηκε αρκετό τελετουργικό υλικό. Ζωγραφικές λοιπόν των τριών τελευταίων χρόνων στον ίδιο χώρο με τη θάλασσα των γραπτών μου και τις ίδιες μυρωδιές καφέ και αποστασίας από την πραγματικότητα έρχονται τώρα να εκτεθούν στην Genesis. Σκεφτόμουν να την ονομάσω “Τραβάτε με κι ας κλαίω” αλλά μου φάνηκε υπερβολικά ναρκισσευόμενος τίτλος κι έτσι κατέληξα στο “ουκ”. Το “ουκ” είναι μεν κλασικά υπονομευτικό, αλλά ποτέ δεν πλάσαρα τον εαυτόν μου ιδιαίτερα αμπαλαρισμένο με τη σοφία και τα εκλεκτά παράγωγά της».
Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου, ώρα 20.00, Gallery Genesis, Χάρητος 35, Κολωνάκι, τηλ. 211-71.00.566