Ενας χορός από ακίνητες μορφές, που όμως φαίνεται να αλλάζουν διαρκώς στάση ανάλογα με τη γωνία που τις κοιτάζεις. Σαράντα πολύχρωμα γλυπτά κατασκευασμένα από διάφορα υλικά (χαλκό, πηλό, ρητίνη, καθρέφτη, ξύλο) «στριφογυρίζουν» με τον δικό τους τρόπο γύρω και μέσα στην ορχήστρα του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού.
Η τελετουργία του αρχαίου δράματος «κινεί» αυτές τις αστείες φιγούρες. Με βοηθό την ποικιλία των εικαστικών «γλωσσών» που χρησιμοποιούν, μας παρακινούν να βγούμε –επιτέλους!– έξω από το σπίτι για να ξανασυναντηθούμε ζωντανά με την καλλιτεχνική δημιουργία.
Υπάρχουν δύο ενδιαφέρουσες πρωτιές για την έκθεση γλυπτικής με τίτλο «Αποπροσανατολισμένος χορός / Παραπλανημένος πλανήτης», του Διονύση Καβαλλιεράτου, που ξεκινά σήμερα – μια σύμπραξη του Φεστιβάλ Αθηνών και του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ στο πλαίσιο του προγράμματος «Εργο στην πόλη». Αφενός, φέρνει το κοινό και πάλι κοντά στην τέχνη σε δημόσιο χώρο, κάτι που ώς τώρα μας φόβιζε. Αφετέρου, μας επιτρέπει να δούμε το Ηρώδειο αλλιώς, αφού για πρώτη φορά το περίφημο μνημείο, που από το 1957 χρησιμοποιείται για τη διεξαγωγή καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, φιλοξενεί μια εικαστική έκθεση.
Για πρώτη φορά στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, που από το 1957 χρησιμοποιείται για τη διεξαγωγή καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, φιλοξενείται μια εικαστική έκθεση.
«Ο χώρος ταιριάζει με το έργο», παρατηρεί κατά τη συζήτησή μας η ιστορικός τέχνης Πολύνα Κοσμαδάκη, η οποία έχει επιμεληθεί αυτή την in situ έκθεση, που αναπτύσσεται ως εγκατάσταση πάνω στην κεντρική σκηνή του αρχαίου ωδείου, σε διαφορετικά ύψη και κλίμακες. «Ο χορός αναφέρεται στο αρχαίο δράμα και αντλεί έμπνευση από διάφορες ιστορικές περιόδους και πολιτισμούς», σχολιάζει. Τα γλυπτά έχουν εικονογραφικά στοιχεία από την προϊστορία, την αρχαιότητα, τη μοντέρνα τέχνη, το θέατρο, τη μαζική κουλτούρα, τη λαϊκή τέχνη κ.λπ. «Συναντάμε, για παράδειγμα, τη Σφίγγα και κυκλαδικά ειδώλια, μάσκες και ξόανα, αρχιτεκτονικά στοιχεία (σκάλες, πισίνες) και ζώα, φρούτα ή λαχανικά, οργανικά και μηχανικά μέρη, αντικείμενα όπως στάμνες, πόρτες, καπέλα, κορνίζες, σκάλες, μπουκάλια», παρατηρεί η επιμελήτρια.
Ο Διονύσης Καβαλλιεράτος ασχολείται ουσιαστικά και συστηματικά με τη γλυπτική. Τα έργα του περιγράφουν έναν σκληρό και διαταραγμένο κόσμο αστείων συμβάσεων, θεατρικών παράλογων και αδιαφορίας, με δόσεις ειρωνείας και αυτοσαρκασμού, παρατηρεί η κ. Κοσμαδάκη.
«Πρόκειται για έναν εικαστικό στη μέση της καριέρας του, ο οποίος έχει ήδη διανύσει μια διεθνή πορεία και έχει φθάσει σε έναν βαθμό ωριμότητας, ώστε να μπορεί να διαχειριστεί ένα ανάλογο έργο», μας λέει.
Τα γλυπτά του Διονύση Καβαλλιεράτου έχουν εικονογραφικά στοιχεία από την προϊστορία, την αρχαιότητα, τη μοντέρνα τέχνη, το θέατρο, τη μαζική κουλτούρα, τη λαϊκή τέχνη.
Εδώ, στην ουσία, σκηνοθετεί μια «γλυπτική παράσταση», έναν διαφορετικό διάλογο μεταξύ της συλλογικής συνείδησης που εκπροσωπούσε ο Χορός στο αρχαίο θέατρο, με το παρόν και τους πρωταγωνιστές της δράσης, που θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι εμείς. Οι οποίοι πρόκειται να παρακολουθήσουμε την τελετουργία από κοντά, ως μέλη της, μπαίνοντας μέσα στην ορχήστρα, ή από μακριά, καθισμένοι στις κερκίδες ως θεατές. «Η συλλογική συνείδηση μοιάζει να έχει παραπλανηθεί, ο Χορός να έχει χάσει τον προσανατολισμό του σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, αλλά στο έργο δεν υπάρχει μόνο απαισιοδοξία», λέει η επιμελήτρια σχολιάζοντας την κοινωνική προέκταση της δουλειάς του Διονύση Καβαλλιεράτου. «Το σημαντικό είναι ότι, στη φάση που βρισκόμαστε, η στρατηγική της παρωδίας και του αυτοσαρκασμού που χρησιμοποιείται εδώ γίνεται ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος αναστοχασμού. Τόσο για τους καλλιτέχνες επάνω στην εργασία τους όσο και για τους θεατές σε σχέση με την τέχνη γενικώς, αλλά και με τον τρόπο που προσεγγίζονται οι αρχαιότητες».
Λόγω των ειδικών συνθηκών της πανδημίας, η έκθεση ακολουθεί τις οδηγίες των υγειονομικών αρχών για τήρηση αποστάσεων και είναι απαραίτητη η προκράτηση για τους επισκέπτες.
Πληροφορίες στο neon.org.gr. Διάρκεια έως 3/7.