Τα λατομεία είναι ένας χώρος με ιδιαίτερη γοητεία, ίσως γιατί μας διασυνδέουν με την πανάρχαια ανθρώπινη δραστηριότητα της εξόρυξης. Αν αφαιρέσει κανείς τα σύγχρονα μηχανήματα που βλέπουμε σήμερα να κάνουν αυτή τη δουλειά, μας παραπέμπουν σε ένα «τοπίο» απροσδιόριστο μέσα στον χρόνο και τον χώρο. Με τον ίδιο τρόπο ένα ακατέργαστο κομμάτι μάρμαρο είναι από μόνο του μια ιστορία που ακόμα δεν έχει ειπωθεί, περιβάλλεται από ένα μυστήριο. Ολα αυτά τα στοιχεία ώθησαν την Εφη Χαλιορή να ξεκινήσει ένα οδοιπορικό στον Διόνυσο, την Πεντέλη, τη Θάσο, τη Δράμα, την Τήνο, την Πάρο και όλα τα άλλα μέρη της Ελλάδος που φημίζονται για την παραγωγή του πετρώματος. Φωτογράφισε λατομεία που ήταν κάποτε ενεργά ή λειτουργούν ακόμα, προσπαθώντας να αισθανθεί την «ηχώ» τους, να νιώσει την αύρα τους.
Το αποτέλεσμα είναι μια έκθεση που παρουσιάζεται μέχρι και τις 11 Ιουλίου στην γκαλερί CAN της Χριστίνας Ανδρουλιδάκη. Στις λήψεις της, αναγνωρίζει κανείς τη σύνδεσή της με τη μεταμόρφωση του υλικού, τη διαδικασία μετουσίωσης: κάτι που ανήκει στη φύση φτάνει να ανήκει στον άνθρωπο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίος ο τίτλος του αφιερώματος. H ατομική λέγεται «Transformations» για να δώσει έμφαση ακριβώς στην ένταση που προκαλούν αντιθετικά ζεύγη όπως η καταστροφή με τη δημιουργία, το φυσικό με το τεχνητό, το αρχαίο με το σύγχρονο. Αυτό που την ενδιαφέρει περισσότερο είναι να αφηγηθεί οπτικά τον τρόπο με τον οποίον ένας γεωφυσικός όγκος γίνεται κέλυφος και το μάρμαρο γίνεται αρχιτεκτονική και τέχνη.
Λατομεία που μοιάζουν με εγκαταλελειμμένα παλάτια.
Πέρα από την ομορφιά που ανακάλυψε η εικαστικός στο λατομείο, το «κοίλο» στην πλαγιά ενός βουνού, βλέπει κανείς την ακρίβεια και τη γεωμετρία στις συνθέσεις της. Και μπορεί από αυτές να λείπει η ανθρώπινη φιγούρα, ωστόσο οι λήψεις εκπέμπουν θέρμη και συναίσθημα. Τα λατομεία μοιάζουν με αίθουσες εγκαταλελειμμένων παλατιών, έχουν «θύρες» και ανοίγματα προς την ύπαιθρο. Γεννημένη το 1969 η Εφη Χαλιορή αποφάσισε να πειραματιστεί με τη φωτογραφία μετά τις σπουδές της στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, Μαθήτευσε στον Φωτογραφικό Κύκλο με δάσκαλο τον Πλάτωνα Ριβέλλη. Εχει παρακολουθήσει σεμινάρια και εργαστήρια με φωτογράφος όπως λ.χ. ο Michael Ackerman, ο Antoine Dagata, ο Simon Norfolk, ο Arno Gisinger αλλά και οι δικοί μας Παύλος Φυσάκης και Κώστας Αντωνιάδης. To 2018 έκανε ατομική έκθεση στην γκαλερί CAN με τον τίτλο «Into the Dark» με νυχτερινές αποτυπώσεις της χλωρίδας. Εργα της έχουν εκτεθεί στην Ελληνοαμερικανική Ενωση, στο μουσείο Μπενάκη, στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, στην γκαλερί Μορφές στο πλαίσιο του Med Photo Festival και στο Salon D’ Automne στο Παρίσι και την Κύπρο.