Σε μια παλιότερη συνέντευξη στην «Καθημερινή», ο καταξιωμένος σχεδιαστής οπτικής επικοινωνίας Δημήτρης Αρβανίτης ανέφερε το Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς ανάμεσα σε ό,τι αγαπάει περισσότερο στην Αθήνα. Δεν είναι τυχαίο που το νέο τεύχος του «gr design», του οποίου αποτελεί αναπόσπαστο μέλος, κυκλοφορεί με δέκα διαφορετικά εξώφυλλα, εμπνευσμένα από τη 10χρονη πορεία του ιδρύματος. Πρόκειται για συνθέσεις δέκα σημαντικών δημιουργών: Μιχάλης Κατζουράκης, Δημήτρης Αρβανίτης, Γιάννης Κουρούδης, Ιωάννης Εργελετζής, Χρήστος Κούρτογλου, Beetroot, Red Design, Comeback studio, Π6 και Kommigraphics.
Γιατί; «Διότι είναι ένα μουσείο που αγαπάει το ντιζάιν», δηλώνει ο διευθυντής του περιοδικού Πάνος Κωνσταντόπουλος, ενώ στο εισαγωγικό σημείωμα του τεύχους ο Δημήτρης Αρβανίτης γράφει ότι «εκτός από χώρος στοχασμού, συζητήσεων και προβληματισμού, το Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς είναι ο πρώτος ελληνικός οργανισμός που με πίστη και γνώση προσέγγισε το καθ’ ημάς ντιζάιν. Το αγκάλιασε με ενδιαφέρουσες εκθέσεις και εκδηλώσεις που, γιατί να το κρύψουμε, άφησαν εποχή».
Ο 38χρονος Θεσσαλονικιός Γιάννης Εργελετζής προσέγγισε το θέμα μέσα από μια πιο φιλοσοφική ματιά: «Οφείλουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό το μουσείο και τι συνέχεια θα έχει. Το Μπενάκη Πειραιώς είναι από μόνο του μια φιλοσοφία, που συμβάλλει στην πνευματική μας ανάταση». Ο βετεράνος Μιχάλης Κατζουράκης έφτιαξε «μια αφηρημένη γεωμετρική σύνθεση με έντονα εορταστικά χρώματα», ενώ ο Γιάννης Κουρούδης, γνωστός κυρίως από τις αφίσες για τη Λυρική Σκηνή, σχεδίασε τον ιδρυτή του μουσείου, Αντώνη Μπενάκη, σαν έναν γεωργό που ρίχνει σπόρους στο έδαφος. «Ο Μπενάκης έσπειρε στον τόπο αυτό πολιτισμό. Τα μουσεία του βγάζουν ακόμη καρπούς, διαδίδουν ιδέες».
Οι Beetroot και ο Χρήστος Κούρτογλου εμπνεύστηκαν από το ίδιο το αρχιτεκτόνημα και από τα γλυπτά του Τάκι που βρίσκονται απέξω. «Το κτίριο, αυτός ο μονόλιθος με το κόκκινο μάρμαρο, έπεσε σαν μετεωρίτης στην Πειραιώς. Είναι ένας χώρος κουλτούρας που κάνει θετική αντίθεση στην περιοχή, η οποία είναι συνυφασμένη με το λαϊκο-πόπ», σχολιάζει ο Χρ. Κούρτογλου. «Προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε το κτίριο, συνθέτοντας μια ιστορία βασισμένη στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν εκεί. Στην είσοδο τοποθετήσαμε έναν άνθρωπο, τον θεατή, που είναι το πιο σημαντικό μέρος ενός μουσείου».