Με την έκθεση ενός σπουδαίου τεχνίτη του χρωστήρα, του Θεόδωρου Ράλλη, γιορτάζει το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Μουσείου Μπενάκη τα πρώτα δέκα χρόνια λειτουργίας του. Ηταν Ιούλιος του 2004 όταν ο τότε πρωθυπουργός και υπουργός Πολιτισμού, Κώστας Καραμανλής, εγκαινίασε το νέο μουσείο με τη συλλογή ισλαμικής τέχνης του Αντώνη Μπενάκη, στο κομψό νεοκλασικό της οδού Ασωμάτων, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει ένα δίαυλο επικοινωνίας με την Ανατολή. Παρά τις μεγάλες προσπάθειες, το μουσείο δεν κατάφερε να χτίσει μια δυνατή σχέση με το κοινό. Η οικονομική κρίση υπήρξε καθοριστική στην πρώτη του δεκαετία.
Η έκθεση του Θεόδωρου Ράλλη, που εγκαινιάζεται αύριο και θα διαρκέσει ώς τις 22/2, μπορεί να ερμηνευθεί και ως μια νέα αρχή. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι ο σπουδαίος αυτός οριενταλιστής ζωγράφος βρίσκεται στον φυσικό του χώρο. Οπως σημείωσε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Αγγελος Δεληβοριάς, «ο Θεόδωρος Ράλλης βρήκε εδώ μια εντελώς απροσδόκητη θέση. Εργα του έχετε δει στην Εθνική Πινακοθήκη και σε άλλες εκθέσεις, αλλά πουθενά το έργο του δεν συνυφαίνεται με το συγγενές περιεχόμενο ενός μουσειακού οργανισμού αφιερωμένου στον ισλαμικό πολιτισμό τον οποίο ο ίδιος δόξασε». Το έργο του Ράλλη είναι εμπνευσμένο από την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή και αντανακλά τη σχέση των δύο κόσμων μέσα από το πρίσμα της γαλλικής σχολής του 19ου αιώνα.
«Πουλούσε πολύ»
Η επιμελήτρια της έκθεσης, δρ Μίρκα Παλιούρα, αναφέρθηκε στον ζωγράφο λέγοντας ότι «θα μπορούσε να κάνει κι άλλα πράγματα, όμως ο ίδιος επέλεξε το συγκεκριμένο ύφος, στο ευρύτερο πλαίσιο του οριενταλισμού. Ηταν επιτυχημένος, πουλούσε πολύ και ίσως αυτό να ήταν και μια παγίδα καθώς επανερχόταν σε γνωστά θέματα και δοκιμασμένες τεχνικές». Με καταγωγή από τη Χίο, ο Θ. Ράλλης γεννήθηκε το 1852 στην Κων/πολη και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Παρίσι. Πέθανε το 1909. Η έκθεση «Θεόδωρος Ράλλης. Με το βλέμμα στην Ανατολή» αποτελεί την πρώτη παγκόσμια παρουσίαση του έργου του μετά τον θάνατό του. Χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Η πρώτη ξετυλίγει τη ζωή του, η δεύτερη περιλαμβάνει έργα όπου ο Ράλλης αποδίδει το χαρέμι ως στερεοτυπικό τόπο γοητείας και ερωτισμού και η τελευταία, έργα που σχετίζονται με τις μονοθεϊστικές θρησκείες της Ανατολής.