Μουσείο της παλαιάς και της νέας ταυτότητας των Ολλανδών

Μουσείο της παλαιάς και της νέας ταυτότητας των Ολλανδών

2' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παλαιότερα το χαρακτήρισαν την ολλανδική εκδοχή του Λούβρου. Αλλοι το αποκαλούσαν κιβωτό της τέχνης για τον χρυσό αιώνα των Φλαμανδών ζωγράφων. Ομως, ο τίτλος που ταιριάζει περισσότερο στο Rijksmuseum μάλλον είναι η ατμομηχανή των εσόδων του Αμστερνταμ. Το παγκοσμίως γνωστό μουσείο έχει τόσο μεγάλη επισκεψιμότητα, που προικίζει την πόλη με ένα δισ. ευρώ ετησίως, χάρη στα «παράπλευρα έσοδα» από τα ξενοδοχεία, την εστίαση, τα καταστήματα με τα αναμνηστικά.

I Amsterdam

Να η πρώτη εντύπωση για κάποιον που ετοιμάζεται να περάσει το κατώφλι του, σαν κι εμένα: Ακριβώς έξω από το περίτεχνο οικοδόμημα υπάρχει ένα τεράστιο γλυπτό με την επιγραφή «I Amsterdam» (από τη διάσημη τουριστική καμπάνια που υπερτονίζει το χάρισμα της πόλης να σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου). Παιδιά και ενήλικες μαγνητίζονται σαν να να είναι το καλύτερο μέρος για selfies στην Ολλανδία και διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει την καλύτερη θέα.

Το ανακαινισμένο Rijksmuseum, που ξανάνοιξε το 2013 έπειτα από δαπανηρή δεκαετή ανακαίνιση των 375 εκατομμυρίων ευρώ, έχει κερδίσει επαξίως μια θέση ανάμεσα στην πρώτη δεκάδα των ευρωπαϊκών μουσείων. Φαίνεται, όμως, ότι τόσο το χρήμα όσο και ο κόπος έχουν πιάσει τόπο. Το οικοδόμημα του Pierre Cuypers ξαναβρήκε τη χαμένη του λάμψη. Τα βιτρό, οι οροφές, τα δάπεδα είναι δομικά στοιχεία μιας αφήγησης που αποθεώνει τον χρυσό ολλανδικό αιώνα. Περνούν σαν κινηματογραφικά καρέ: Θαλασσογραφίες, τμήματα βρετανικών πλοίων που πάρθηκαν ως πολεμική λεία, σκηνές από τη ζωή των εμπόρων, η αστική τάξη εν τη γενέσει της και, βέβαια, το πετράδι του στέμματος: «Η νυχτερινή περίπολος» του Ρέμπραντ. Οι επισκέπτες στέκονται μαγεμένοι για μερικές στιγμές και ύστερα, λες και υπάρχει μια προσυνεννοημένη χορογραφία, αποχωρούν διακριτικά για να αφήσουν χώρο στους επόμενους.

Ο ξεναγός μάς εξηγεί την ιστορία του πίνακα, ανάμεσα στις στρατιές των τουριστών, όπως εμείς μιλάμε για τα ομηρικά έπη και τον Παρθενώνα. Αναφέρεται στην κυριαρχία των θαλασσών, στις μακρινές αποικίες, στη στιγμή που η εκκλησία και η μοναρχία αναγνώρισαν την ύπαρξη μιας νέας κοινωνικής ομάδας που θα διαδραμάτιζε ρόλο, με δύναμη το χρήμα και την τόλμη.

Ταυτότητα

Aυτό που καταλαβαίνει κάποιος στο Rijks είναι πως, όταν δημιουργήθηκε, αντανακλούσε την αίγλη μιας ολόκληρης ιστορικής αναδρομής που ξεκινούσε στον 17ο αιώνα. Ακόμη και σήμερα όμως, με την εκλεπτυσμένη του όψη, την κοσμοπολίτικη αύρα του, τη σύνδεσή του με το Αμστερνταμ, το Μουσείο περικλείει στην αγκάλη του τη νέα ταυτότητα των Ολλανδών.

Το παρελθόν είναι εγκιβωτισμένο στο παρόν μ’ έναν τρόπο που δεν είναι καθόλου καταπιεστικός ή δεσμευτικός για την πορεία της σύγχρονης κοινωνίας τους. Αντιθέτως, αν μπει κανείς σε ένα ελληνικό μουσείο, αισθάνεται αμέσως αυτό το συντριπτικό βάρος της Ιστορίας στην πλάτη του, λες και την κουβαλάει. Οι old masters της ολλανδικής τέχνης λάμπουν με αυτά τα απόκοσμα χρώματα που διατηρούν τη ζωντάνια τους. Και μαζί με αυτά ακτινοβολεί και η ολλανδική υπερηφάνεια για ένα έθνος που έδωσε κυρίαρχη θέση στο άτομο, στον πολίτη, στον καλλιτέχνη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή