Ο Αγγλος καπετάνιος και φιλάνθρωπος Τόμας Κόραμ περίμενε 17 ολόκληρα χρόνια μέχρι να λάβει την πολυπόθητη άδεια από τον Γεώργιο Β΄, η οποία θα του επέτρεπε να ιδρύσει ένα κέντρο για έκθετα παιδιά στο κέντρο του Λονδίνου. Το Νοσοκομείο Foundling άνοιξε τις πύλες του το 1741, και μέχρι το 1954 είχε δεχτεί περίπου 25.000 παιδιά, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα και μόρφωσή τους. Αρχικά, η φιλοξενία του προσφερόταν χωρίς όρους, όμως από το 1830 η πολιτική εισαγωγής έγινε πιο αυστηρή και μόνο οι μέχρι προσφάτως «αξιοσέβαστες» γυναίκες δικαιούνταν να αφήνουν τα νόθα βρέφη τους στο ίδρυμα. Επρεπε, μάλιστα, να δίνουν λεπτομερείς εξηγήσεις για την κατάστασή τους, ενώ όσες κρίνονταν «χαμένες περιπτώσεις» απορρίπτονταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Σήμερα, το παλιό Νοσοκομείο, που έχει πλέον μετατραπεί σε Μουσείο, ξαναθυμάται μερικούς από τους πιο δυστυχισμένους επισκέπτες του, φέρνοντας στο φως τις καταθέσεις των Βικτωριανών μητέρων, που προσπάθησαν να εξασφαλίσουν μία θέση για το παιδί τους στο Νοσοκομείο Foundling. Η περιοδική έκθεση «Fallen Women» θα περιλαμβάνει έργα τέχνης με την υπογραφή σημαντικών καλλιτεχνών, όπως ο Dante Gabriel Rossetti, και ο Richard Redgrave, οι οποίες απεικονίζουν «έκπτωτες γυναίκες» της εποχής -ανάμεσά τους, πίνακες που δεν έχουν εκτεθεί στη Μεγάλη Βρετανία εδώ και δεκαετίες- , όπως επίσης και σκίτσα, χαρακτικά και αποκόμματα εφημερίδων. Παράλληλα, οι ιστορίες των άτυχων μητέρων ζωντανεύουν μέσα από μία ηχητική εγκατάσταση του εικαστικού και μουσικού Steve Lewinson, βασισμένη σε αρχειακό υλικό του ιδρύματος και κυρίως σε αιτήσεις προς το νοσοκομείο Foundling.
Ανύπαντρη και άρα «ανήθικη» για την αγγλική κοινωνία του 19ου αιώνα, μία «έκπτωτη» γυναίκα είχε μία μοναδική ευκαιρία να ανακτήσει κάτι από τη χαμένη της αξιοπρέπεια. Βασική προϋπόθεση ήταν να καταφέρει να εξαφανίσει τα ίχνη του ένοχου παρελθόντος της, και άρα τον καρπό της εκτός γάμου σχέσης της. Αλλωστε, πιθανότατα δεν θα είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει τα προς το ζην στο παιδί τους, έχοντας απολέσει την υποστήριξη της οικογένειάς της. Διαφορετικά, ήταν καταδικασμένη στη φτώχεια, την ανεργία, τη ζωή στον δρόμο, την πορνεία, ακόμα και την αυτοκτονία. Σταδιακά, η «έκπτωτη» γυναίκα έγινε σύμβολο, εμπνέοντας τους καλλιτέχνες και φυσικά λειτουργώντας ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Οι περισσότερες από τις αιτούσες τελικά δεν γίνονταν δεκτές από τη διοίκηση του νοσοκομείου Foundling, που στη συγκεκριμένη φάση ήταν προσανατολισμένο στην αποκατάσταση της φήμης των «επισκεπτριών» του. Επομένως, όσες γυναίκες είχαν αποκτήσει και άλλα παιδιά εκτός γάμου ή δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του μέχρι πρότινος έντιμου βίου αποκλείονταν από τη διαδικασία.
Η έκθεση θα εγκαινιαστεί τον Σεπτέμβριο στους εκθεσιακούς χώρους και στο Δωμάτιο της Επιτροπής του Νοσοκομείου, όπου περνούσαν από συνέντευξη οι ενδιαφερόμενες. Στο μεταξύ, το Foundling έχει ξεκινήσει μία διαδικτυακή εκστρατεία μέσω του Art Fund, προκειμένου να εξασφαλίσει τα περίπου 31 χιλιάδες ευρώ, που απαιτούνται για τη διοργάνωση (www.artfund.org/arthappens-foundling). «Βοηθήστε μας να συγκεντρώσουμε τα χρήματα για να δώσουμε φωνή σε αυτές τις γυναίκες» αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Μουσείου.