Το προσχέδιο ενός νόμου που αφορά την πολιτιστική κληρονομιά και είδε το φως της δημοσιότητας πριν από λίγο καιρό στη Γερμανία έχει συσπειρώσει μερικούς από τους διασημότερους Γερμανούς καλλιτέχνες σε έναν αγώνα εναντίον της υπερψήφισής του. Εισηγητής του είναι η Μόνικα Γκρίτερς, η υπουργός Πολιτισμού που έχει τώρα να αντιμετωπίσει θύελλα αντιδράσεων αλλά και την απόσυρση εκ μέρους των εικαστικών σπουδαίων έργων που έχουν παραχωρήσει οι τελευταίοι σε μερικά από τα πιο εμβληματικά μουσεία της χώρας τους. Πρωτοστατεί στη μάχη ο Γκέοργκ Μπάζελιτς, που ήδη έχει προχωρήσει σε αυτήν την πράξη, ενώ συντάσσονται μαζί του ισχυροί Γερμανοί συλλέκτες.
Τι ήταν αυτό που προκάλεσε την αντίδρασή τους; Το προσχέδιο προβλέπει ότι θα υπάρχει αυστηρότερος έλεγχος τόσο στις άδειες εξόδου από τη χώρα έργων τέχνης που χρονολογούνται από το 1965 και πριν, ενώ το κόστος τους υπερβαίνει τις 150.000 ευρώ. Πρακτικά, ένας τέτοιος νόμος θα έβαζε πάγο στις αγοραπωλησίες ακριβών έργων τέχνης, που ναι μεν θα μπορούσαν να αποκτηθούν από κάποιον που δεν ζει στη Γερμανία, αλλά δεν θα μπορούσαν να βγουν από τη χώρα. Και σε άλλες χώρες υπάρχει αντίστοιχη νομοθεσία (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), η οποία όμως αφορά έργα που έχουν χαρακτηρισθεί ως μοναδικοί εθνικοί θησαυροί. Το σχέδιο νόμου στη Γερμανία αλλάζει αυτά τα δεδομένα, μιας και αναφέρεται σε έργα τέχνης και όχι σε αντικείμενα εξαιρετικής σπουδαιότητας που ταυτίζονται με τον πολιτισμό και την ιστορία. Ο σπουδαιότερος Γερμανός ζωγράφος εν ζωή, ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ, είπε στα γερμανικά ΜΜΕ ότι αυτή η σχεδιαζόμενη νομοθετική ρύθμιση θέτει περιορισμούς στα δικαιώματα των καλλιτεχνών και των συλλεκτών.
«Κανένας δεν μπορεί να μου επιβάλει τι θα κάνω με τα δικά μου έργα», ήταν μια οργισμένη δήλωση που ήδη έχει προβληματίσει την ηγεσία του γερμανικού υπουργείου Πολιτισμού. Η Γκρίτερς σε μια απόπειρα αναδίπλωσης υπογράμμισε ότι αυτό που κυκλοφόρησε δεν ήταν παρά ένα προσχέδιο, και μέχρι να πάει ο νόμος προς ψήφιση πολλά θα έχουν αλλάξει.
Μία από τις αλλαγές είναι να περάσει, τελικά, μια ρύθμιση που να αφορά έργα τα οποία φιλοτεχνήθηκαν πριν από 70 χρόνια και που κοστολογούνται πάνω από 300.000 ευρώ. Αυτό θα περιόριζε τις αντιδράσεις των καλλιτεχνών, καθώς θα εξαιρείτο η σύγχρονη τέχνη, αλλά δεν θα ανακούφιζε τους συλλέκτες….