«Οταν ένα πορτρέτο είναι καμωμένο με συναίσθημα, τότε αντικατοπτρίζει περισσότερο τον καλλιτέχνη παρά το μοντέλο». Μια ρήση του Οσκαρ Γουάιλντ που θα μπορούσε, εν μέτρω, να ισχύει και για τον φωτογράφο Ζαν Φρανσουά Μπονόμ, τον φιλέλληνα Γάλλο που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, σε ηλικία 72 ετών, ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Πραγματικός εραστής του πολιτισμού μας, έστρεψε τον φακό του στην ιστορία μας, σε μνημεία και σε ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, καταφέρνοντας κάθε φορά να βρίσκει αόρατα νήματα και εκλεκτικές συγγένειες.
Κάνοντας έναν ανάπλου στην πορεία του, δεν μπορεί να μην διαπιστώσει κανείς ότι η απέραντη ευαισθησία του, η οξύνοιά του, η διορατικότητα των χαρακτήρων τον έκαναν τόσο εξαίσιο πορτρετίστα. Και δεν ήταν τυχαίο ότι στάθηκε με σεβασμό και αγάπη απέναντι σε ιερά τέρατα, όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ, ο Λώρενς Ντάρρελ, ο Σολζενίτσιν, ο Χόρχε Λούις Μπόρχες, ο Κλωντ Λεβί Στρως, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα. Χάρη σε αυτόν, έχουμε σήμερα μια ολόκληρη «πινακοθήκη» με πρόσωπα που σημάδεψαν την καλλιτεχνική ζωή, αφήνοντας το στίγμα τους.
Ανάμεσα στα πεπραγμένα του, στο εικονογραφικό κληροδότημά του, βρίσκει κανείς τις λήψεις και αρκετών Ελλήνων που γνώρισε από κοντά και συνδέθηκε μαζί τους: Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Παναγιώτης Τέτσης, Γιώργος Χειμωνάς, Κώστας Αξελός, Γιάννης Μόραλης, Αλέκος Φασιανός Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς, Κώστας Μπαλάφας, Γιώργος Ρόρρης, Γιώργος Δεμερτζής, Παύλος Σάμιος κ.ά.
Ενα μέρος της δουλειάς του είχε παρουσιαστεί σε δύο εκδόσεις στη χώρα μας (από τις εκδόσεις Ολκός και από τις εκδόσεις Ποταμός), αλλά και σε μια έκθεση που έγινε το 2002 στην Αθήνα στην γκαλερί της Γιάννας Γραμματοπούλου «Εκφραση».
Αυτό που έκανε το βλέμμα του ξεχωριστό ήταν η παιδεία του. Ηταν εις θέσιν να εκτιμήσει το ωραίο, το λεπταίσθητο, όχι μόνο με την ψυχή του αλλά και με τις γνώσεις και την καλλιέργειά του. Ηταν μαέστρος στα τυπώματα και γνώριζε κάθε πτυχή της περίπλοκης τέχνης του, που ξεκινούσε από το «κλικ» και τελείωνε στο στήσιμο μιας έκθεσης.
Παντρεμένος με την Ελληνίδα Μαρικαίτη Δαρεμά, είχε την επιθυμία να ταφεί σε χώμα ελληνικό.
