Χάραξε τη δική του αφήγηση για τις περιπέτειες της Ελλάδας μέσα στον 20ό αιώνα. Ο χαράκτης Τάσσος υπήρξε μια μοναδική περίπτωση που συνδύασε στη δουλειά του ταλέντο και ιδανικά, αναδεικνύοντας την ταπεινή ξυλογραφία («την τέχνη του λαού»), όπως έλεγε και ο ίδιος, στο κύριο του εικαστικό μέσο. Εργάστηκε διαπνεόμενος από τις ιδέες του ΚΚΕ, αποτυπώνοντας στα έργα του τον ανθρώπινο πόνο μέσα από την αξιοπρέπεια και την εσωτερικότητα.
Η νέα έκθεση, αφιερωμένη στην πολυετή και πλούσια προσφορά του, που εγκαινιάστηκε εχθές στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς, έρχεται να συμπληρώσει τις γνώσεις μας για τον καλλιτέχνη, 28 ολόκληρα χρόνια μετά την προηγούμενη αναδρομική του. Χάρις στην έρευνα της ιστορικού τέχνης Ειρήνης Οράτη, φωτίζονται και άλλες πτυχές με άγνωστα μέχρι τώρα έργα του αλλά και με υλικό από τη δουλειά του στις γραφικές τέχνες: βιβλία και λευκώματα εικονογραφημένα με πρωτότυπα χαρακτικά, γραμματόσημα, εξώφυλλα δίσκων, αφίσες.
Η έκθεση που διοργανώνει το Μουσείο Μπενάκη, μαζί με την Alpha Bank και την Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών «Α. Τάσσος», γίνεται με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του και 30 χρόνων από τον θάνατό του.
Ο Α. Τάσσος (Τάσσος Αλεβίζος) σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στα εργαστήρια του Κωνσταντίνου Παρθένη και του Γιάννη Κεφαλληνού. Ηταν ιδρυτικό μέλος της ομάδας Στάθμη και μέλος του ΚΚΕ από το 1930. Την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ και, μαζί με άλλους μαθητές του Κεφαλληνού, σχεδίασε αφίσες για την Αντίσταση. Εικονογράφησε βιβλία, λευκώματα και γραμματόσημα, και εκπροσώπησε την Ελλάδα σε σημαντικές εκθέσεις του εξωτερικού. Το αφιέρωμα διαρθρώνεται σε έξι ενότητες γύρω από τα πιο σημαντικά και χαρακτηριστικά έργα που καθόρισαν την πορεία του (χαρακτικά, προσχέδια, πλάκες ξυλογραφίας, ξυλογραφίες τοίχου). Περιλαμβάνει το μοναδικό του ζωγραφικό έργο αλλά και ένα γκράφιτι από τον νέο καλλιτέχνη Σταμάτη Μήτσιο που εμπνεύστηκε από τον χαράκτη.