Οι 40 χαμένοι πίνακες και η «νεοαριστερά»

Οι 40 χαμένοι πίνακες και η «νεοαριστερά»

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ηταν μια αναπάντεχη ανακάλυψη: δεκάδες καμβάδες τυλιγμένοι σε ρολά, εξαφανισμένοι πάνω από 40 χρόνια, ήρθαν ξανά στο φως. Πρόκειται για παλιά ζωγραφικά έργα του Δημοσθένη Κοκκινίδη, κρυμμένα σε γωνιές του σπιτιού και του εργαστηρίου του στην Παιανία, τα οποία είχε εντελώς ξεχάσει. Και όταν ο Κωνσταντίνος Φιολάκης, ιστορικός τέχνης και αρχειονόμος του ΜΙΕΤ, που θα επιμελείτο μελλοντική έκθεση σχεδίων του καλλιτέχνη, άρχισε να ψάχνει στο ατελιέ του για να συγκεντρώσει τα έργα, έπεσε πάνω στα λησμονημένα τελάρα. Σαράντα εξ αυτών παρουσιάζονται από εχθές σε μια πολύ ωραία έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς. Πολλά προέρχονται από την παραγωγικότατη περίοδο του στην Επταετία. Παράλληλα υπάρχουν μερικά σπουδαστικά του έργα, καθώς και άλλα από τις ενότητες «Συνοικίες» και «Βιετνάμ», που έγιναν νωρίτερα.

Ανυπόκριτα ταπεινός, ιδεολόγος, δάσκαλος για τους νεότερους, ο Κοκκινίδης ποτέ δεν έκανε πίσω στα «πιστεύω» του και ποτέ δεν γύρεψε να εξαργυρώσει τη στάση του κατά τη διάρκεια της χούντας. Παραμένει θαλερός και μάχιμος στις απόψεις και το πνεύμα. Με την αφορμή της έκθεσης μίλησε στην «Κ». Η πρώτη ερώτηση είναι αυτονόητη: ένας μεγάλος πίνακας του με τίτλο «Αντίθεση» από την ενότητα «Διαμαρτυρίες» κρέμεται στο γραφείο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και είναι το φόντο στα τηλεοπτικά διαγγέλματά του. Πώς νιώθει ο καλλιτέχνης με την «πρώτη φορά αριστερά»;

«Δηλώνω εκ γενετής αριστερός, παρότι ο πατέρας μου δολοφονήθηκε από την ΟΠΛΑ», λέει ο καλλιτέχνης. «Ομως ανήκω στη γενιά της προσεκτικής, φιλοσοφημένης, στοχαστικής αριστεράς που άνθησε μετά τον Εμφύλιο με μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες, πραγματικούς διανοούμενους. Δυστυχώς, η νεοαριστερά (εγώ έτσι την αποκαλώ) που ζούμε σήμερα μου προκαλεί στεναχώρια. Νομίζω ότι το λάθος είναι πως χάθηκε η αίσθηση της πραγματικότητας και επικράτησε η άποψη ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, την Ευρώπη και την οικονομία. Δεν είχαν την εμπειρία να κατανοήσουν ότι δεν αλλάζει έτσι το παγκοσμιοποιημένο καθεστώς, όπου τα χρηματιστήρια και οι αγορές μπορούν να οδηγήσουν μια χώρα στον γκρεμό και που καίριες αποφάσεις παίρνονται με κριτήρια τεχνοκρατικά. Δεν ζούμε σε έναν ρομαντικό, αλλά σε έναν μετανεωτερικό κόσμο, και πρέπει να καταλαβαίνουμε ποια είναι η συγκυρία γύρω μας», λέει για την πολιτική κατάσταση σήμερα. Εδώ και καιρό έχει σταματήσει να ζωγραφίζει. Διαβάζει πολύ –όπως πάντα– και σκέφτεται την αγαπημένη του σύζυγο Πέπη, που έχει φύγει από τη ζωή. Οσο για τα χαμένα έργα; «Μόλις τα είδα, άρχισα να χοροπηδάω σαν παιδί. Τα είχα εντελώς ξεχάσει και μου έφεραν στον νου όλη μου τη ζωή».

​​Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 31/1.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή