Το να μπαίνεις σχεδόν τυχαία στα βιβλιοπωλεία και τις γκαλερί του κέντρου της Αθήνας και να ανακαλύπτεις τι συμβαίνει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της πόλης είναι μερικές από εκείνες τις χαρές με τις οποίες ακόμα παίρνουμε θάρρος στο κλεινόν άστυ.
Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ένα πρωί βρέθηκα στη Σταδίου, μπήκα στον Ιανό και αντίκρισα την πρώτη ατομική έκθεση του νέου χαράκτη Φώτη Βάρθη «Η Ρομφαία της Αυγής», στην αίθουσα τέχνης του βιβλιοπωλείου. Ο καλλιτέχνης γεννήθηκε το 1983, με καταγωγή από την Κέρκυρα, ενώ το 2015 αποφοίτησε από το Α΄ εργαστήριο χαρακτικής με καθηγητές τους Γιάννη Γουρζή και Μιχάλη Αρφαρά, έχοντας ήδη κάνει σπουδές γραφιστικής. Η Ιρις Κρητικού, που επιμελείται την έκθεσή του, είπε στην «Κ» ότι «ήμουν με μαθητές μου και ο Φώτης ξαφνικά μας έδειξε τα σχέδιά του».
Και κάπως έτσι πήρε σάρκα και οστά αυτή η έκθεση. «H σειρά αυτή που εκτίθεται αποτελεί μέρος τις πτυχιακής μου εργασίας στην ΑΣΚΤ. Το ένα κομμάτι της είναι το art book “Η Ρομφαία της Αυγής”, το οποίο έχει βγει σε 52 αυθεντικά αντίτυπα σε φακέλους και περιέχει 14 ξυλογραφίες και ένα κείμενο που είναι επίσης δικό μου. Είναι μια ιστορία γραμμένη σαν παραμύθι. Ήθελα πολύ καιρό να κάνω μια τέτοια δουλειά και ευτυχώς το Α΄ εργαστήριο χαρακτικής και ο δάσκαλός μου Γιάννης Γουρζής μού προσέφεραν όλα τα εφόδια για να την ολοκληρώσω. Το δεύτερο κομμάτι της έκθεσης είναι δύο αυτόνομα ζευγάρια έργων. Ο άξονας που ενώνει όλη αυτή τη δουλειά είναι το θέμα της πίστης, όπως την αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος, ποια είναι η σχέση του με το άγνωστο είτε αυτό είναι κάτι θείο ή πνευματικό, είτε είναι ο συνάνθρωπός του είτε αν είναι ακόμα κι ο ίδιος ο εαυτός του. Νομίζω πως αυτός είναι ο κοινός πυρήνας που υπάρχει και στο βιβλίο στο σύνολο των έργων και τις ιστορίας αλλά και στα υπόλοιπα έργα μου ως τώρα. Είμαι πολύ ικανοποιημένος απ’ αυτήν τη δουλειά και χαίρομαι που είναι η πρώτη που παρουσιάζω ατομικά, γιατί κρύβει μέσα της πολλές προσωπικές μου σκέψεις και σε σημεία της είναι σχεδόν εξομολογητική», αναφέρει ο Φώτης Βάρθης στην «Κ».
Και, πράγματι, αυτή η πίστη, αυτή η επιμονή στη διέξοδο, όχι απαραίτητα εις τον αιώνα τον άπαντα, αλλά στο τώρα, σ’ αυτήν τη στιγμή, είναι μια άγκυρα που ρίχνουμε για λίγη βεβαιότητα.
Ο καλλιτέχνης, έχω την εντύπωση, ότι, παρά τη διάχυτη μεταφυσική του διάσταση, στα χαρακτικά του επιβιώνει αυτή η επιμονή ως φυσική. «Βγαίνοντας από την “ασφάλεια” της ΑΣΚΤ, έχεις να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα, κι αν θες να παραμείνεις δημιουργικός, πρέπει να το θες πολύ, δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες. Είσαι πια υπεύθυνος για τις επιλογές σου, χωρίς καμία δικαιολογία», καταλήγει ο κ. Βάρθης μιλώντας στην «Κ».
Τώρα, λοιπόν, που έχουν τελειώσει οι δικαιολογίες, τώρα ίσως είναι μια καλή στιγμή να επαναθεωρήσουμε το ζήτημα της πίστης• όσο κι αν τώρα τελευταία, όλο και περισσότερο, ταυτίζεται η υπομονή με την ελπίδα.
Εως την Πέμπτη 17 Μαρτίου, 09.00-21.00. Ιανός Αίθουσα Τέχνης, Σταδίου 24.