Η σκούπα με την κόκκινη κορδέλα για τους ανεπιθύμητους ήταν ακόμη εκεί. Δίπλα στο καμένο από καύτρες τσιγάρων γραφείο της. Ομως, οι προσκεκλημένοι του περασμένου Σαββάτου ήταν όλοι ευπρόσδεκτοι για το εγκαίνιο άνοιγμα του σπιτιού της και τη μετατροπή του σε ένα μικρό Τελλόγλειο. Μ’ αυτό το όνειρο ζούσε, μ’ αυτό άφησε την τελευταία της πνοή η Αλίκη Τέλλογλου, σε ένα από τα πιο όμορφα ρετιρέ της Θεσσαλονίκης. Στον τέταρτο όροφο της οδού Αριστοτέλους 2, πάνω από το Ολύμπιον. Οσοι περάσαμε το κατώφλι του, σχεδόν οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό της (2008), στην πρώτη ξενάγηση πριν ανοίξει στο κοινό για δωρεάν επισκέψεις, πήραμε μια γεύση της πληθωρικής κοσμοπολίτικης αστικής της ζωής από το σπίτι-μουσείο (200 τ.μ), όπου στέγασε επί 40 χρόνια τα φιλότεχνα πάθη της, χαρές, πίκρες και αγωνίες, στην αρχή με τον σύζυγό της Νέστορα Τέλλογου και αργότερα, μετά τον θάνατό του (1972), μόνη, συντροφιά με χιλιάδες έργα τέχνης που κάλυπταν κάθε σημείο.
Οι τοίχοι, οι βιτρίνες, οι βιβλιοθήκες δεν είναι πια τόσο φορτωμένα, αλλά τα ελάχιστα αντανακλούν την αλλοτινή του αίγλη, την προσωπικότητα, το γούστο της. Η λιβανέζικη γωνιά στο χολ, μια ζωγραφισμένη πόρτα του σαλονιού από τον Κώστα Λούστα, ο οντάς με σκαλιστές κασέλες και υφαντά μαξιλάρια, χαλιά της Ανατολής, μουσειακά σερβίτσια Ρόζενταλ (δώρα των Βαυαρών βιομηχάνων)…
Ετσι ήταν η συλλέκτρια-ευεργέτιδα. Τολμηρή, απρόβλεπτη. Μια γυναίκα με έντονο ένστικτο για ανθρώπους και αντικείμενα. Αν το έργο έδινε «γροθιά στο στομάχι», όπως έλεγε, το αποκτούσε. «Αυτές οι αντιθέσεις της συλλογής Τέλλογου, σε ποιότητα και αισθητική, διδάσκουν πολλά και μας διηγούνται μυθιστορηματικά γεγονότα», εξηγούσε η γ.γ του ιδρύματος, καθηγήτρια Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά. Ενα τέτοιο αφήγημα, όπου εμπλέκονται Ολυμπιακοί Αγώνες, μια ληστεία, ένας κλέφτης διαμαντιών, θα είναι η έκθεση έργων του Πολ Φιλιποτό (το ερχόμενο φθινόπωρο) με το «Πανόραμα της πόλης του Παρισιού» και το «τέλειο χτύπημα» στο σπίτι της Αριστοτέλους, απ’ όπου έκαναν φτερά 11 έργα τέχνης, έξι εκ των οποίων εντοπίστηκαν την Αθήνα.«Θα ζήσω για να δω και τα υπόλοιπα;» αναρωτιόταν. Εζησε και είδε τα κληροδοτήματά της να υπηρετούν την τέχνη. Την ίδρυση και τη λειτουργία του Ιδρύματος Τεχνών του ΑΠΘ, όπου το ζεύγος δώρισε κινητή και ακίνητη περιουσία. Κάποια επιλεγμένα θα «επιστρέψουν» σταδιακά στο σπίτι-μουσείο.
Η έναρξη επισκέψεων (Τετάρτη 6-8 μ.μ.) και εκπαιδευτικών προγραμμάτων με περιορισμένο αριθμό ατόμων θα ανακοινωθεί σύντομα από το Τελλόγλειο Ιδρυμα.