Αν είστε στο κέντρο της Αθήνας, αξίζει να κάνετε μια στάση στον Ιανό, Σταδίου 24. Θα επενδύσετε λίγο μόνο χρόνο αλλά θα ανταμειφθείτε με μερικά καλά έργα ζωγραφικής, στον ημιώροφο (στην αίθουσα τέχνης στο βάθος του καφέ) εκεί όπου χθες εγκαινιάστηκε η ομαδική εικαστική έκθεση «Ιστορίες Μυστηρίου». Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, τα 18 έργα που παρουσιάζονται έχουν το καθένα μια αφηγηματική δύναμη, και όλα με κάποιον τρόπο εντάσσονται στο θέμα με μια ορισμένη ατμόσφαιρα. Αλλά αυτό είναι η αφορμή ή η επίφαση.
Μια μικρή πλοήγηση στην έκθεση, ίσως βοηθήσει. Το έργο που επελέγη στην αφίσα της έκθεσης συμπυκνώνει το θέμα αλλά πέραν αυτού είναι μία ώριμη και με βάθος δημιουργία του Γιώργου Σαλταφέρου, που δίνει ένα εξαιρετικό νυκτερινό αστικό τοπίο, με εντυπωσιακή χρήση χρώματος. Το πράσινο και το φούξια στις μεσοτοιχίες των πολυκατοικιών δημιουργεί την αναγκαία ψευδαισθητική «αθηναϊκότητα».
Αστικής θεματογραφίας είναι όλα σχεδόν τα έργα είτε έχουν αρχιτεκτονικά στοιχεία είτε ανθρώπινες μορφές. Στο βάθος της αίθουσας, όμως, θα δείτε τη συμμετοχή του Νεκτάριου Αποσπόρη, ο οποίος διαφοροποιείται με μία ανθρωποκεντρική, πολυπρόσωπη σύνθεση με θέμα αλληγορικό και ονειρικό. Μία σειρά μαυροντυμένες ηλικιωμένες γυναίκες πλαισιώνουν το κεντρικό πρόσωπο, μια νέα, ανέκφραστη γυναίκα με ζωηρό γαλάζιο φόρεμα του 19ου αιώνα.
Έργο του Νεκτάριου Αποσπόρη.
Αριστερά, του έργου αυτού, η συμμετοχή της Ειρήνης Ηλιοπούλου, στο γνωστό, επίσης ονειρικό, ύφος, με θαυμαστή ισορροπία κίνησης και χρώματος και αφηγηματική δύναμη. Πορτρέτα γυναικών επέλεξαν ο Δημήτρης Σαρασίτης (ένα μικρό σε διάσταση έργο αλλά εξαιρετικής δύναμης), η Νίκη Πρόκου (με ολόσωμη φιγούρα), ο Βασίλης Σούλης (προφίλ ηλικιωμένης γυναίκας), ο καθένας με ξεχωριστή τεχνοτροπία. Αμιγώς αστικά τοπία σύγχρονης μητρόπολης θα δείτε από τον Φραγκίσκο Δουκάκη, με την τολμηρή προσέγγιση καθημερινότητας και την Αθήνα Χατζή, η οποία καλλιεργεί συστηματικά το βλέμμα στην Αθήνα. Αν και ανθρωποκεντρικό, αστικό είναι επίσης και το έργο της Κατερίνας Τσεμπελή, με φιγούρες που εξαϋλώνονται στην πόλη.
Έργο της Ειρήνης Ηλιοπούλου.
Αστική γεωμετρία και μυστήριο, που παραπέμπει ελαφρώς στον μεσοπόλεμο, είναι το έργο του Ανδρέα Γεωργιάδη. Περισσότερο εξπρεσιονιστικά και ελεύθερης γραφής είναι τα έργα του Αντώνη Τσακίρη και της Γεύσως Παπαδάκη.
Παιδική μορφή έχει επιλέξει με κάρβουνο ο Κωνσταντίνος Εσσλιν, που συστηματικά, επίσης, εντάσσει παιδιά στα θέματά του. Η Δικαία Δεσποτάκη, περισσότερο απελευθερωμένη, δίνει ένα πιο εξπρεσιονιστικό και αφηρημένο έργο.
Έργο της Δικαίας Δεσποτάκη.
Ο Νεκτάριος Μαμάης δίνει μια ενδιαφέρουσα φιγούρα σε πλάγια στάση. Υποβλητική ατμόσφαιρα μυστηρίου έχει το έργο του Μάρκου Μπλάτσιου όπως και του Τάσου Χώνια, που συμμετέχει με δύο έργα. Ένα μικρών διαστάσεων, καθαρά αστικό και νυχτερινό, και ένα μεγάλων διαστάσεων, που συνδυάζει τα θέματά του, τα εσωτερικά, δηλαδή, με τις όψεις της πόλης σε μία σύνθεση Εντουαρντ Χόπερ α λα γκρεκ.
Μέσα σε λίγα λεπτά θα δείτε ωραία έργα και θα συνεχίσετε τις δουλειές σας στην Αθήνα. Αυτό σημαίνει πολιτισμός στην πόλη.
Η έκθεση εντάσσεται στις καλλιτεχνικές δράσεις της Μικρής Άρκτου και θα διαρκέσει έως τις 18 Δεκεμβρίου. Η επιμέλεια είναι της Ίριδος Κρητικού.
Συμμετέχουν αλφαβητικά οι ζωγράφοι: Νεκτάριος Αποσπόρης, Ανδρέας Γεωργιάδης, Δικαία Δεσποτάκη, Φραγκίσκος Δουκάκης, Κωνσταντίνος Εσσλιν, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Νεκτάριος Μαμάης, Μάρκος Μπλάτσιος, Γεύσω Παπαδάκη, Νίκη Πρόκου, Γιώργος Σαλταφέρος, Δημήτρης Σαρασίτης, Βασίλης Σούλης, Αντώνης Τσακίρης, Κατερίνα Τσεμπελή, Αθηνά Χατζή, Τάσος Χώνιας.