Το «Hotel Rex» του Γιώργου Μπούτλα είναι μία παραισθησιογόνος περιοχή. Πέρασα το όριο πριν από λίγες ημέρες, στο παλιό Δημαρχείο της Γλυφάδας, όπου παρουσιάζεται αυτό το εικαστικό εγχείρημα. Ο Γιώργος Μπούτλας, ιατρός στο επάγγελμα, αλλά και εικαστικός και συγγραφέας, και η σύζυγός του, Αθηνά Γκριτζάλα, εκπαιδευτικός, αλλά και φωτογράφος, παρουσιάζουν μία σύνθεση ζωγραφικής, φωτογραφίας, γλυπτικής και κατασκευών, ως αποκύημα φαντασίας με οθόνη προβολής πάνω σε ένα μισοσκότεινο επαρχιακό «Hotel Rex» των αναμνήσεων, των φαντασιώσεων και των φευγαλέων σκιών.
Ο Γιώργος Μπούτλας λέει ότι το «Ηotel Rex» είναι ένα επαρχιακό ξενοδοχείο, στο κέντρο της Λαμίας, δίπλα στο κατάστημα του πατέρα του. «Στα μάτια μου», λέει, «γίνεται η κιβωτός του αινιγματικού κόσμου των ενηλίκων, ένα μεγάλο κουτί που μέσα του μπαινόβγαιναν περίεργες γυναίκες με έντονο βάψιμο και προκλητικό ντύσιμο, βιαστικοί εμπορικοί αντιπρόσωποι με τσαντάκια δειγματισμού, πατεράδες φίλων που εξαφανίζονταν στο σκοτεινό κλιμακοστάσιο κλείνοντας το μάτι στον ξενοδόχο». Από την απόσταση της ηλικίας βλέπει σε αυτό «τα ξενοδοχεία που όλοι πέρασαν για μια βραδιά, την απελπισία της έρημης σκάλας, την ξινίλα του καπνού, το κουρασμένο βλέμμα της καθαρίστριας, κι απ’ την άλλη μια προσωρινή φωλιά, καθενός που κουβάλαγε μαζί του το σύμπαν του, κάνοντας έτσι το φτηνό ξενοδοχείο μια συλλογική μνήμη».
Η αλήθεια είναι ότι και χωρίς να είχα εκτεθεί στο ημίφως των προσωπικών θαλάμων του Γιώργου Μπούτλα, η έκθεση στον εξπρεσιονιστικό του κόσμο, θα αρκούσε για να επιχειρήσω αποκρυπτογράφηση. Σε ένα μεταίχμιο γκροτέσκ ελευθερίας και ναϊφ όγκων, ο Γιώργος Μπούτλας αποτελεί μία από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις αυτοδίδακτων ζωγράφων. Συχνά είχα την αίσθηση ότι η επικοινωνία με τον μυστικιστικό ερωτισμό του Ντελβώ ή τα χωρίς βαρύτητα σώματα του Σαγκάλ ήταν μία ανοικτή πύλη, μέσα από την οποία ο Γιώργος Μπούτλας οργάνωνε με τόλμη τον δικό του κόσμο και τον απελευθέρωνε κρυπτικό ως προς τα σήματά του αλλά και ελεύθερο ως προς την ειλικρίνειά του. Η «Νατάσσα», ένα ερωτευμένο ζευγάρι στο κρεβάτι στη μέσα αίθουσα του παλιού Δημαρχείου, η «Τραπεζαρία» ως μία πλάγια αναφορά στον Μυστικό
Δείπνο, όπως και το «Τρίπτυχο της reception» με τη θηλυκή μορφή σε ευθύ διάλογο με τις σωματικές φόρμες των αρχών του μοντερνιστικού 20ού αιώνα είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα αυτής της εικαστικής εξωστρέφειας, που διευρύνεται και με τις εξπρεσιονιστικές προσωπογραφίες του Σεφέρη, του Καβάφη, του Παπαδιαμάντη, του Καρούζου ή του Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον…
Αν φθάσετε ως το παλιό Δημαρχείο της Γλυφάδας, προσέξτε και τις γλυπτικές εγκαταστάσεις όπως την «Τραπεζαρία-Breakfast Room», στην πρώτη αίθουσα στη δεξιά γωνία. Ανάμεσα, οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθηνάς Γκριτζάλα ενισχύουν την αίσθηση της ψευδαισθητικής προβολής σε μία φανταστική οθόνη αποκυημάτων στο «Ηotel Rex».
Η έκθεση, με την υποστήριξη και τη φροντίδα της Αίθουσας Τέχνης «Τεχνοχώρος», παρουσιάζεται στο Παλιό Δημαρχείο της Γλυφάδας (απέναντι από τον Αγιο Κωνσταντίνο, στην παραλιακή) έως τις 27 Νοεμβρίου.