Πόση δύναμη μπορεί να εκλύεται από μία ακουαρέλα της Μαρίας Πωπ, καθώς αντικρίζει κανείς τις λιτές, ευγενείς φόρμες των νεοκλασικών σπιτιών στο Λαύριο, στα Πετράλωνα ή στο Μαρκόπουλο, με εκείνη την χωνεμένη αίσθηση της αττικής τέχνης… Και πόση έκπληξη μπροστά σε μία άγνωστη προσωπογραφία του Θεόφιλου, από ιδιωτική συλλογή, και το δίδυμο των οθωμανικών ενδυμασιών από τη Χίο; Αλλά, όταν μπείτε στην Αίθουσα Τέχνης Σκουφά, για να απολαύσετε την έκθεση «Οι Ναΐφ», θα σας τραβήξει από το μανίκι ο Χριστόφορος Κολόμβος του Μποστ, που παραμονεύει στον αριστερό τοίχο της εισόδου, ευθυτενής, αυτοσαρκαζόμενος, ζωγραφισμένος με υπέροχα, ζωηρά χρώματα. Και είναι το χρώμα που απολαμβάνει κανείς σε μία παρουσίαση ναΐφ τέχνης, αλλά στη συγκεκριμένη έκθεση της οδού Σκουφά, που επιμελήθηκαν από κοινού η Ελένη Καλλιγά και η Iρις Κρητικού, υπερέχει η ιδέα της συνύπαρξης των «κλασικών» ναΐφ με τους σύγχρονους, που είναι και πολλοί και σπουδαίοι. Σε αυτήν τη γειτνίαση, βρίσκουν τρόπο συνεννόησης οι διαφορετικές τεχνοτροπίες, τα ποικίλα βιώματα και αναφορές, η παιδεία και το πηγαίο, η λαϊκή τέχνη και η πιο εγκεφαλική επινόηση. Ολα όμως, εκβάλλουν σε ένα κοινό ποταμό μιας φωτεινής υποδοχής της ζωής. Υπάρχει κατάφαση στη ναΐφ τέχνη, και όχι απλοϊκότητα. Πίσω από την ευανάγνωστη ευωχία, κυλά η σοφία της εμπειρίας.
Δίπλα-δίπλα, οι παλαιοί και οι τωρινοί, σε μία πραγματικά σπάνια συνεύρεση. Ο Μποστ και ο Σικελιώτης, π.χ., ως εξαιρετικά αναγνωρίσιμοι κρατούν τους αρχιτεκτονικούς συνδέσμους της έκθεσης που την υπηρετούν σπουδαίοι δημιουργοί της εποχής μας: η Νίκη Ελευθεριάδη, με τις πυκνές αφηγήσεις και τις θηλυκές φιγούρες-μίσχους, η Ρούλη Μπούα με παραδεισένιες εξάρσεις (στάθηκα μπροστά στο «πλωτό τσίρκο», μία θαλασσινή φαντασία με γοργόνες, δελφίνια και αερόστατα)… Μιά υδάτινη φαντασία έχει συνθέσει και ο Γιάννης Αμοργιαννός (με καμηλοπαρδάλεις και ελέφαντες σε μια σχεδία γης). Η Ιωάννα Ξέρα με τον ιδιαίτερο «πουαντιγισμό» σε μία εξαιρετικά ισορροπημένη βουκολική σκηνή. Ο Τάσος Μαντζαβίνος, με μία κατασκευή διπλής όψεως με ξύλο και δέρμα, με ήρωα έναν «ισορροπιστή» σαν να έχει ξεφύγει από ένα θέατρο σκιών… Η Σοφία Καλογεροπούλου με εκρήξεις χρώματος και τις πολλές ιστορίες μέσα στη μεγάλη σύνθεση. Ο Θανάσης Μπακογιώργος με τα αρχιτεκτονικά πανοράματα και τα αγαπημένα οβάλ σχήματα. Η Καίτη Μαυρομάτη, με τις κατά μέτωπο προσωπογραφίες. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, με τις Εδέμ της ευφορίας και τη νεκρή φύση με καρακάξα σε παράθυρο, έργο με δύναμη. Ο Μανούσος Χαλκιαδάκης με την ελκυστική γραφή του, ένας πολύπτυχος δημιουργός.
Και ανάμεσα, σαν μία ιστορική συνέχεια, ο Πέτρος Κάτσας, ο Μποστ, ο Θεόφιλος, η Μαρία Πωπ, ο Γιώργος Σικελιώτης, ο Σωτήρης και ο Ευγένιος Σπαθάρης, ο Χαρίδημος (με τον εξαίρετο Καραγκιόζη και Μεγαλέξανδρο) , η Ιρις Χαραμή, η Ερση Χατζημιχάλη, ο Νίκος Χριστόπουλος (με τη δική του θαλασσινή φαντασία). Και επίσης, τα κεραμικά της Ηρας Τριανταφυλλίδη, τα πριμιτίφ γλυπτά σε πέτρα της Αίγινας των αδελφών Γιώργου και Παναγιώτη Σκλάβαινα.
«Τα έργα της έκθεσης στην Γκαλερί Σκουφά», γράφει η Ιρις Κρητικού, «εστιάζουν στην ελληνική ιστορία, τη μυθολογία, το θέατρο σκιών και το παντοδύναμο σύμπαν του Καραγκιόζη, και ακόμη, στην παράδοση και την καθημερινή ζωή στην πόλη και την ύπαιθρο: μυθολογικές σκηνές και ελληνικές περιπέτειες ανδρείας, πανηγύρια στην ύπαιθρο και γεωργικές ασχολίες, πορτραίτα, ρομαντικές αστικές μνήμες, ειδυλλιακά εξοχικά και θαλασσινά τοπία, αποδίδονται με αυθόρμητη παραστατική και αφηγηματική γλαφυρότητα, συνθέτοντας ένα εύγλωττο πολύχρωμο και παλλόμενο πανόραμα με ιστορική, λαογραφική και σύγχρονη αισθητική αξία».
Μια πραγματική γιορτή.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή έως τις 6 Δεκεμβρίου.
Αίθουσα Τέχνης Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι, τηλ. 210 36 43025, 210 36 03541.