Σε ηλικία 83 ετών έφυγε χθες από τη ζωή ο σπουδαίος ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς (δεξιά), προκαλώντας βαθιά θλίψη στην καλλιτεχνική κοινότητα. Βυθισμένος στο σκοτάδι την τελευταία διετία, ο Δ. Μυταράς υπήρξε χαρισματικός, με ανυπόκριτη σεμνότητα, παρά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε το έργο του.
Δεινός στο σχέδιο και το χρώμα, μπόρεσε να αναπτύξει ένα εντελώς προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα. Ηταν ένας άνθρωπος με τρομερό ταλέντο, που όταν ζωγράφιζε «ήταν ευτυχισμένος και κελαηδούσε σαν το πουλί μπροστά στο καβαλέτο του», όπως έλεγε η σύζυγός του.
Γεννήθηκε το 1934 στη Χαλκίδα και μαθήτευσε στον Μόραλη και τον Παπαλουκά στην ΑΣΚΤ. Κατόπιν πήγε στο Παρίσι, στην Ανώτατη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών. Το 1964 ανέλαβε τη διεύθυνση του εργαστηρίου εσωτερικού χώρου των Σχολών Δοξιάδη. Το 1975 εξελέγη καθηγητής του Α΄ εργαστηρίου ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών και στη συνέχεια πρύτανης (1983-1985). Τον Μάρτιο του 2008 εξελέγη Ακαδημαϊκός.σεμνότητα, παρά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε το έργο του.
Το ίδιο βράδυ, σε ηλικία 81 ετών, απεβίωσε και ο Γιάννης Κουνέλλης, ο διεθνούς φήμης εικαστικός και «μαέστρος» του κινήματος Arte Povera, με τις πολυάριθμες εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί του κόσμου. Με την ιδιότυπη εικαστική του γλώσσα, ο Γ. Κουνέλλης εξέφρασε τον σύγχρονο άνθρωπο και τη ζωή του στη βιομηχανική και αστική εποχή.
Ο Γ. Κουνέλλης υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση υλικών όπως το σίδερο, το κάρβουνο, το ξύλο ή η πέτρα. Το έργο του άσκησε και ασκεί τεράστια επιρροή στην ελληνική και την ευρωπαϊκή τέχνη και το όνομά του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά των σημαντικότερων εκπροσώπων των σύγχρονων ρευμάτων. Το 2005 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον τίμησε με τη διάκριση του επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής για το έργο του, τη διεθνή του παρουσία και τη θέση του μεταξύ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του μοντερνισμού.