Θραύσματα αυτοβιογραφίας, σαν σελίδες από ταξιδιωτικά σημειωματάρια, τα νέα έργα του Γιώργου Σαλταφέρου έρχονται να κατοικήσουν έναν κόσμο φαντασίας. Απρόσμενα, ο «φανταστικός» αυτός κόσμος είναι υπαρκτός, προκύπτει από ώρες παρατήρησης σε ατμοσφαιρικά καφέ, εμβαθύνει πάνω στη φόρμα των μορφών και των πραγμάτων, διαστέλλει ένα πεδίο εσωτερικών μονολόγων και το παραδίδει με σώμα και σάρκα σε ένα αιθέριο υπόβαθρο.
Αυτός ο κόσμος του Γιώργου Σαλταφέρου, σε μια κόψη υποκειμενικής ερμηνείας και κοσμοπολίτικης ευρυχωρίας, ανάμεικτος με χρώματα στοχασμού και σκιές ενατένισης, εκβάλλει για τρεις εβδομάδες, από αύριο, στην Gallery Genesis, Χάρητος 35. «Με ενδιαφέρει η μελέτη του χώρου», λέει ο Γιώργος Σαλταφέρος. «Το κενό ανάμεσα στα αντικείμενα, τα έπιπλα, τα κτίρια». Διόλου τυχαία, ο τίτλος της έκθεσης (σε επιμέλεια Ιριδος Κρητικού) είναι «Spatial Memory», μια κυκλική σπουδή πάνω στο κενό που γεννά το πλήρες.
Ο Γιώργος Σαλταφέρος, ένας ζωγράφος που φέρει στην εξάρτυσή του τη νησιώτικη υγρασία της γενέθλιας Ανδρου και την ηπειρωτική σταθερά της Ελβετίας, που τον γαλούχησε καλλιτεχνικά, μας παραδίδει σαν εξομολόγηση 50 μικρές ακουαρέλες και έξι μεγάλα ακρυλικά. Είναι τα εικαστικά του «σημειώματα», έπειτα από ώρες ανθρωποπαρατήρησης και ώσμωσης μέσα σε χώρους πυκνούς σε σκιές και ατμούς, μέσα από τους οποίους στραγγίζει τη φόρμα της αίσθησης. «Με ενδιαφέρει αυτό που μένει στη σκέψη, έστω και χωρίς οπτική αντιστοιχία», λέει. «Οι συζητήσεις, οι ήχοι, οι τριγμοί, όλα όσα επανέρχονται στη μνήμη».
Είναι μια επιστροφή σε έναν κόσμο φαινομενικά σιωπηλό και αναγνωρίσιμο, οριοθετημένο ώς ένα βαθμό από τη γεωμετρία των σωμάτων και την αρχιτεκτονική των αντικειμένων. Σκόρπια, τοποθετεί ενίοτε και την ανθρώπινη φιγούρα. Τα πρόσωπα είναι σβησμένα, υποχωρούν, διυλίζονται στις σκιές. «Αποστασιοποιούμαι, από σεβασμό σε τυχαία άτομα ή στα μοντέλα μου. Γι’ αυτό συχνά δουλεύω κόντρα φως». Το χρώμα αποκτά συχνά ηγετικό ρόλο, παρεμβαίνει για να οργανώσει εκ νέου το συναίσθημα και να οξύνει το βλέμμα. Στις προηγούμενες δουλειές του Γιώργου Σαλταφέρου, στα ναυπηγεία και στα νερά, κυριαρχούσαν τα κοκκινόμαυρα και τα κυανόφαια, τα πράσινα εκείνα που έπαιρναν σμαραγδί σκιές, σαν το χρώμα που παίρνουν τα ποτάμια στο λιώσιμο του χιονιού. Στα εσωτερικά του ανοιγόμαστε σε μια παλέτα πιο ευρύχωρη και πιο τολμηρή. Το φούξια με το κυπαρισσί, το καμένο πορτοκαλί με το μοβ, το παλαιωμένο ρουμπινί με το εσωστρεφές μπορντό ορίζουν το πλέγμα των αισθήσεων. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος.
Αυτό που χαρακτηρίζει τον Γιώργο Σαλταφέρο είναι η οξυμένη ικανότητα παρατήρησης με ένα βλέμμα τελετουργικά επεξεργασμένο. Οι σπουδές του, από τις Πολιτικές Επιστήμες και τα Παιδαγωγικά (στην Αθήνα), την Καλών Τεχνών (στην Ελβετία, όπου πήγε «εκγυμνασμένος» και παρέμεινε επτά χρόνια) είχαν από νωρίς ορίσει ένα πεδίο. Αλλά το «ασφαλές της Ανδρου» τον καλεί συχνά. Από τα παράθυρο, πάνω από το Κόρθι, η θέα στο πέλαγος «είναι το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις». Διαποτισμένος από την ανάγκη διερεύνησης όσων τον περιστοιχίζουν, είτε είναι ο αέρας και τα νερά των Κυκλάδων είτε η αμμόπετρα της Κεντρικής Ευρώπης, ο Γιώργος Σαλταφέρος παραμένει ένας ασκητής της τέχνης του. Τα έργα του γεννώνται σε θερμοκήπια μακράς επώασης.
Gallery Genesis, Χάρητος 35, Κολωνάκι. Εγκαίνια 9 Μαρτίου, 8 μ.μ. Διάρκεια έως 1 Απριλίου.