Με τι μοιάζει η Ελλάδα σήμερα; Κατά την υπουργό Πολιτισμού, με μία βαρκούλα που κουβαλάει ένα πολύτιμο διαμάντι. «Αισθάνθηκα ότι αυτήν τη μικρή βαρκούλα με αυτό το πολύτιμο πετράδι είναι τιμή να την υπηρετεί κανείς με τη στάση ζωής του. Να τη φροντίζει για να την παραδώσει στις επόμενες γενιές. Ετσι ώστε να νιώσουν και τα νέα παιδιά αυτή την ανάταση, αυτή την αυτοπεποίθηση που σου δίνει όταν ξέρεις ότι ζεις σε έναν ευλογημένο και πολύτιμο τόπο», είπε η Λυδία Κονιόρδου σε συνέντευξή της στον ραδιοφωνικό σταθμό «HellasFM», κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στη Νέα Υόρκη. Ενώ, μιλώντας στον «Εθνικό Κήρυκα», διαβεβαίωσε ότι όλοι οι θεσμοί «δεν σταματούν, λειτουργούν και παράγουν ουσιαστικό έργο!». Και πρόσθεσε ότι οι «ηρωικές καταστάσεις ανθρώπων που δεν πληρώνονται κι όμως συνεχίζουν να δημιουργούν και να προσφέρουν», δείχνουν «το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής που αντέχει παρά τις δύσκολες καταστάσεις όπως αυτές με τους πρόσφυγες. Προσφέρουμε από το υστέρημά μας στους ανθρώπους αυτούς που δοκιμάζονται σε χειρότερη μοίρα από εμάς, που χάνουν τα πάντα. Αυτό πραγματικά με κάνει περήφανη που είμαι Ελληνίδα, και θεωρώ πως είναι τιμή να λέγεσαι Ελληνας!».
Θα το γράψω όπως το σκέφτομαι: αρκετά με τα φούμαρα – αριστερά ή εθνικοπατριωτικά, το ίδιο είναι πια. Ο υπουργός Πολιτισμού δεν πρέπει να απαγγέλλει γλαφυρά ποιήματα σχολικών εκδηλώσεων. Σε αυτή την οικονομική και κοινωνική δίνη που βρίσκεται η χώρα μας, πρέπει να μπορεί να δημιουργεί με σοβαρότητα προγράμματα αναπτυξιακής πολιτικής στον τομέα του και να μιλάει γι’ αυτά, να τα «πουλάει» αποτελεσματικά στη διεθνή αγορά. Προς το παρόν, όμως, η κυρία Κονιόρδου είναι εντυπωσιασμένη που συνεχίζουν να δουλεύουν οι εποπτευόμενοι φορείς των οποίων προΐσταται (Φεστιβάλ Αθηνών, Εθνικό Θέατρο κ.ά.).
Μίλησε, όμως, και για τον τρόπο διεκδίκησης του επαναπατρισμού των Γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο, τονίζοντας (όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση) «πως υπάρχει μια καινούργια κινητοποίηση στο θέμα αυτό, καθώς εγκαταλείπεται η νομική οδός διεκδίκησης που είχε υιοθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και υπήρξε βασική αιτία άρνησης της βρετανικής πλευράς και πως τώρα μέσω της διπλωματικής οδού θα αποκατασταθεί σταδιακά ένα κλίμα κοινής εμπιστοσύνης». Στην πραγματικότητα, όμως, η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε αποφασίσει τη λύση της δικαστικής διεκδίκησης, αλλά τη διερεύνηση αυτής της πιθανότητας και μάλιστα χωρίς να πληρώσει γι’ αυτό το ελληνικό Δημόσιο.
Προφανώς, η κυρία Κονιόρδου θεώρησε ότι δεν ήταν αρκετό να κάνει στη χώρα μας ένα σοβαρό λάθος. Επρεπε να το κάνει στο κέντρο της παγκόσμιας ενημέρωσης – στη Νέα Υόρκη. Μήπως να περιορίσει τα ταξίδια για να ενημερωθεί καλύτερα;