«Ολα είναι ιδιωτική αφήγηση με την αφελή παρηγοριά ότι εγκλωβίζω στιγμές»

«Ολα είναι ιδιωτική αφήγηση με την αφελή παρηγοριά ότι εγκλωβίζω στιγμές»

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Επίπονη χειροτεχνία» χαρακτηρίζει ο Γιάννης Ξανθούλης τη ζωγραφική του και, παρότι «πρώτη φορά εκτίθεται δημοσίως», η αγάπη του για το σχέδιο είναι γνωστή από παλιά. Από τη δεκαετία του ’70 εικονογραφούσε τα παιδικά του βιβλία, στο θέατρο σχεδίαζε κοστούμια και τα τελευταία χρόνια που είναι στις εκδόσεις Διόπτρα ζωγραφίζει ο ίδιος τα εξώφυλλα των βιβλίων του. Είναι ναΐφ η ζωγραφική σας, τον ρωτώ. «Ναΐφ και πριμιτίφ είναι η διάθεσή μου», λέει, «και ακόμη και όταν κάνω κάποια σχέδια υψηλότερων καλλιτεχνικών αξιώσεων, η διάθεσή μου στη συνέχεια τα υπονομεύει».

Σε κάθε περίπτωση, ο ζωγράφος Γιάννης Ξανθούλης μας συστήνεται στην «Eκθεση Ανεπανόρθωτη» που εγκαινιάστηκε χθες στην Genesis Gallery του Γιώργου Τζάνερη. Παρουσιάζει περί τα 45 έργα, που δημιούργησε από το 2014, όλα μελάνια και τέμπερα. «Δεν δουλεύω με λάδι ή ακρυλικό ούτε σε καμβά. Δουλεύω όσα χωράει το γραφείο μου», λέει. «Είναι μία μορφή αυτοψυχοθεραπείας. Ανακάλυψα και εγώ την πυρίτιδα με καθυστέρηση χιλιετιών».

Ωστόσο, και παρά τη διάθεση «υπονόμευσης» από τον δημιουργό τους, τα έργα του Γιάννη Ξανθούλη αφηγούνται κόσμους. «Ολα είναι μια ιδιωτική αφήγηση με συγγραφικό πρωτίστως πρόσημο και την αφελή παρηγοριά ότι εγκλωβίζω κάποιες στιγμές…», γράφει ο ίδιος. «Από κει και πέρα, όσο τρελό κι αν ακούγεται, αισθάνομαι περισσότερο συνάδελφος του Τσώρτσιλ, που το ’ριξε στη ζωγραφική για να γλιτώσει από την κατάθλιψη σαν παράτησε την πολιτική, κάνοντας τους φίλους του να τρέμουν στο ενδεχόμενο να τους χαρίσει τα έργα του. Κάτι που δυστυχώς μερικοί δεν το γλίτωσαν».

Υπάρχει εμμονή στη λεπτομέρεια. «Εχω εμμονή στις μινιατούρες, στα μικροπράγματα που ενδεχομένως άλλοι προσπερνούν. Εμένα μου αρέσει η πυκνότητα αυτού του κόσμου». Οργανώνοντας ένα υβριδικό σύμπαν, ο ζωγράφος Γιάννης Ξανθούλης θυμίζει τον συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη. Ολα χωράνε, ή περίπου, και το ένα νομιμοποιεί το άλλο αναιρώντας το ταυτόχρονα. Αυτή η ρευστή κατάσταση εκβάλλει σε μία διαρκώς φευγαλέα ατμόσφαιρα, απολύτως ταιριαστή στο ύφος Ξανθούλη. Η έμπνευση είναι από παντού: από την ανατολή, τα άνθη, τις ωραίες εμμονές, τα ταξίδια, τις μορφές, τις νοερές υποσημειώσεις, τις ερωτικές αλληγορίες, τις νοσταλγικές καρτ ποστάλ, τις καταστάσεις αναμονής και ονειροπόλησης, την ανεξάντλητη δική του φαντασία, που προβάλλει σαν τροπικό δάσος στον καθρέφτη ενός αστικού μπουφέ… Σε όλα βουτάει με εμμονή χειρώνακτα. Μου λέει για τα κεραμικά Ιζνίκ, πόσο τον εμπνέουν. «Είναι αυτή η καλλιτεχνική τελετουργία που με συγκινεί», λέει.

Και γράφει σαν να μονολογεί: «Αγαπούσα κι αγαπώ όμως τις ίριδες, τις πασχαλιές και τις καλέντουλες, οπότε πάνω στην αμηχανία μου τις έχωνα στο πλάνο σαν αντίστιξη σε κάτι υπόπτως σοβαρό που δεν έβγαινε. Κι έτσι αισθανόμουν σαν να ύφαινα πανιά και κιλίμια νομαδικής τεχνοτροπίας ή σαν να οργάνωνα θέματα για μινιατούρες περσικές ή τούρκικες, που ανέκαθεν με συνέπαιρνε η λυρική ακαμψία τους, σαν να αδιαφορούσαν παντελώς για τον ενεστώτα χρόνο».

​​Genesis Gallery, Χάρητος 35, Κολωνάκι. Διάρκεια έως 29 Απριλίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή