«Με ενδιαφέρει πολύ η τέχνη, αλλά ενστικτωδώς με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο η αλήθεια». Ως γνήσιος αναζητητής της αλήθειας, ο Αλμπέρτο Τζιακομέτι ουδέποτε επιχείρησε να αναπαράγει πιστά την πραγματικότητα στο έργο του, αλλά αντιθέτως επιδίωκε να αναπαραστήσει τον κόσμο όπως φαινόταν μέσα από την ιδιαίτερη και εντελώς προσωπική οπτική του γωνία. Τα χαρακτηριστικά ψηλόλιγνα γλυπτά του, αποστεωμένες μοναχικές φιγούρες από μέταλλο, αφήνουν να διαφανεί η υπαρξιακή αγωνία του μεταπολεμικού ανθρώπου (κάτι που παρατήρησε για πρώτη φορά ο Σαρτρ στο κείμενο για την έκθεση του καλλιτέχνη στην γκαλερί Ματίς, στη Νέα Υόρκη, το 1948). Πάντως, η δουλειά του κρίθηκε αρκετά «ρεαλιστική», ώστε να τον αποπέμψουν από το παριζιάνικο κίνημα των σουρεαλιστών στο οποίο συμμετείχε ενεργά από το 1930 και για περίπου τέσσερα χρόνια. Τα γλυπτά που φιλοτέχνησε σε αυτό το διάστημα, όπως η «Γυναίκα με κομμένο λαιμό» (1932), μοιάζουν βγαλμένα από σκοτεινές παραισθήσεις.
Η μεγάλη αναδρομική έκθεση, που εγκαινιάζεται την επόμενη εβδομάδα στην Tate Modern του Λονδίνου, επιδιώκει να αναδείξει όλες τις φάσεις της καριέρας του διάσημου Ελβετού γλύπτη, από τους νεανικούς πειραματισμούς του ώς τις μπρούντζινες ανθρώπινες φιγούρες της ώριμης περιόδου του. Στα πάνω από τα 250 έργα, προερχόμενα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αλμπέρτο και Ανέτ Τζιακομέτι, περιλαμβάνονται μικρής και μεγάλης κλίμακας γλυπτά, διακοσμητικά αντικείμενα, έργα εμπνευσμένα από την αιγυπτιακή και αφρικανική τέχνη, σχέδια και δείγματα της ζωγραφικής του, όπως η «Καρολίν με κόκκινο φόρεμα» (1964-65). Ελπίδα των διοργανωτών είναι πως το αφιέρωμα θα επιβεβαιώσει τη θέση του Τζιακομέτι μεταξύ των μεγαλύτερων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα και θα αποδειχθεί ακόμα πιο δημοφιλές από την αναδρομική του Ματίς, η οποία έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ επισκεψιμότητας, κόβοντας περισσότερα από 560 χιλιάδες εισιτήρια το 2014.
Γεννημένος το 1901 στην πόλη Borgonovo, κοντά στα σύνορα της Ελβετίας με την Ιταλία, ο Αλμπέρτο Τζιακομέτι μεγάλωσε σε μια δημιουργική οικογένεια (πατέρας του ήταν ο μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος Τζιοβάνι Τζιακομέτι και δύο από τα αδέλφια του ασχολήθηκαν επίσης με την τέχνη) και φιλοτέχνησε την πρώτη του ελαιογραφία σε ηλικία 12 ετών. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Γενεύης και το 1922 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του υπό την καθοδήγηση του γλύπτη Antoine Bourdelle, βοηθού του Ροντέν. Εκεί γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και συμμετείχε σε κάποιες δράσεις της ομάδας του, ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό κοσμημάτων και διακοσμητικών αντικειμένων, ενώ συνήψε μια απρόσμενη φιλία με τον κατά δύο δεκαετίες μεγαλύτερό του Πάμπλο Πικάσο.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ύστερα από μερικά χρόνια στη Γενεύη, επέστρεψε στο Παρίσι και στο μικρό στούντιο του στην οδό Hippolyte 46, όπου άρχισε να δουλεύει τις επιμήκεις φιγούρες που έμελλε να τον κάνουν διάσημο. Ως μοντέλα χρησιμοποιούσε κυρίως άτομα του οικείου περιβάλλοντός του, όπως τη γυναίκα του Ανέτ, την ερωμένη του Καρολίν και τον αδελφό του Ντιέγκο, συχνά ανακαλώντας τις μορφές τους στη μνήμη του αντί να τους ζητήσει να «ποζάρουν». Το 1962, απέσπασε το μεγάλο βραβείο γλυπτικής της Μπιενάλε Βενετίας.
Η έκθεση «Giacometti» θα φιλοξενηθεί στην Tate Modern από τις 10 Μαΐου έως τις 10 Σεπτεμβρίου.