Αποκλείεται να έχει πάει κάποιος στις Σπέτσες και να μην έχει ζηλέψει το σπίτι των Καλλιγάδων, που στέκει υπερήφανο στην παραλία του Αγίου Νικολάου. Πολλές γενιές της ίδιας οικογένειας μεγάλωσαν και εξακολουθούν να μεγαλώνουν εκεί.
Ενα κέλυφος φιλόξενο, που είχε την τύχη να μείνει απαράλλακτο. Οχι μόνο το ίδιο το αρχοντικό αλλά και η θέα του. Στη θέση όπου βρίσκεται, κανένας δεν μπόρεσε να κτίσει μπροστά του και να αλλοιώσει τον ορίζοντά του.
Ο μικρόκοσμος του σπιτιού, αλλά κι εκείνος που ξετυλίγεται έξω από αυτόν, ενέπνευσε την καλλιτέχνιδα Λίζη Καλλιγά σε ολόκληρη την εικαστική της πορεία, κάπου 40 και πλέον χρόνια. Μαζεύοντας τα θραύσματα της δουλειάς της από τότε που φοιτούσε στη Σχολή Καλών Τεχνών έως σήμερα, διαπίστωσε ότι το αόρατο νήμα που δένει όλες τις ενότητες είναι οι Σπέτσες.
Η έκθεση που εγκαινιάζεται μεθαύριο Πέμπτη στον εκλεκτό χώρο του παλαιοπωλείου Μαρτίνου στην οδό Πινδάρου, παρουσιάζει –επιλεκτικά– μερικά τέτοια «σπαράγματα», όμορφα και τρυφερά. Μέσα από αυτά βλέπει κανείς τα δικά της χνάρια, το πώς άλλαζε το βλέμμα της και ταυτόχρονα έμενε σταθερό και συνεπές, την εκφραστική αναζήτηση με διάφορες τεχνικές. Τα πιο φρέσκα έργα είναι ζωγραφική με ακρυλικά χρώματα πάνω σε ευτελές χαρτί του μανάβη με θέμα τα λουλούδια της αυλής. Τα πιο παλιά πρέπει να είναι φοιτητικά σχέδια-σπουδές με πλεούμενα. Ολα είναι κρεμασμένα, όπως και στο ατελιέ της Καλλιγά, για να δίνουν στον θεατή την αίσθηση του studio visit.
«Κατά έναν τρόπο, η έκθεση με τίτλο “Σπέτσες” είναι μια μικρή αναδρομική», λέει η καλλιτέχνις στην «Κ». «Το νησί και το προγονικό αυτό σπίτι ήταν πάντα ένα σταθερό σημείο αναφοράς από τότε που γεννήθηκα. Συνέβησαν πολλά γεγονότα στη ζωή: άλλαξαν τα μέρη όπου κατοικούσα, γεννήθηκαν τα παιδιά και μεγάλωσε η οικογένειά μου, πέρασαν οι διαφορετικές φάσεις του βίου, αλλά οι Σπέτσες ήταν πάντα εκεί», λέει η εικαστικός που κατάγεται από οικογένεια με κλίση στην ομορφιά. Τόσο ο παππούς της όσο και η μητέρα της ασχολούνταν με τη ζωγραφική.
Ολα τα ερεθίσματα των Σπετσών έχουν γίνει τέχνη: οι μπιγκόνιες και τα «αυτιά ελέφαντα» (μην ανησυχείτε, πρόκειται για φυτό) μέχρι τα βοτσαλωτά του μουσείου του νησιού μεταμορφώθηκαν σε ζωγραφιές. Οι γνωστές εικόνες των λουομένων έγιναν φωτολιθογραφίες. Από κοντά κρέμονται τα σχέδια των κολυμβητών όπως φαίνονται μακριά μέσα από το παράθυρο, αλλά και τα έργα που θυμίζουν νεκρή τέχνη που είναι εμπνευσμένα από τα σπασμένα κομμάτια μωσαϊκού που τα έχει λειάνει η θάλασσα. Ακόμα και χειροποίητο χαρτί με ανθάκια από τον κήπο έχει φτιάξει η καλλιτέχνις.
Καθώς η θεματολογία μένει σταθερά επικεντρωμένη στις Σπέτσες, αυτό που απολαμβάνει κάποιος είναι η άνεση με την οποία η εικαστικός πειραματίζεται με πολλά μέσα: από τη χαρακτική και τη ζωγραφική μέχρι τις νέες τεχνικές, που απαιτούν σύγχρονα σκάνερ και τη φωτογραφία.
Η έκθεση στο παλαιοπωλείο Μαρτίνος θα διαρκέσει έως και τις 27 Απριλίου.