Eρωτας, φθόνος, ενθουσιασμός, απελπισία, οργή, ευγνωμοσύνη, λαχτάρα, ενοχή: Ακόμα και όταν δεν αναγνωρίζουμε τους θεούς, τους ήρωες και τους κοινούς θνητούς, τους οποίους έχουν απαθανατίσει οι αρχαίοι καλλιτέχνες, σπάνια είναι δύσκολο να «διαβάσουμε» τα συναισθήματα που είναι χαραγμένα στα πρόσωπά τους. Αλλωστε, όσο κι αν έχει αλλάξει η ανθρωπότητα τα τελευταία 2.700 χρόνια, παραμένουμε εξίσου επιρρεπείς σε συναισθηματικές εξάρσεις. Χρονολογούμενα από τον 7ο π.Χ. αιώνα έως το τέλος της αρχαιότητας, τα 129 έργα της έκθεσης «Emotions, ένας κόσμος συναισθημάτων», που πρόσφατα ολοκληρώθηκε στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται από σήμερα στο Μουσείο Ακρόπολης, μας καλούν να αναρωτηθούμε πόσο διαφορετικοί είμαστε τελικά από τους ανθρώπους της εποχής του Ομήρου ή του Πλάτωνα.
Από το άγαλμα του γελαστού αγοριού, αφιερωμένο από τους ευγνώμονες γονείς του στον ποτάμιο θεό Κηφισό, έως τον βασανισμένο από τύψεις Αγαμέμνονα, που καλύπτει το πρόσωπό του καθώς η κόρη του οδηγείται στον βωμό στην τοιχογραφία από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης, τα εκθέματα άλλοτε παραπέμπουν σε μύθους και άλλοτε αφηγούνται καθημερινές ιστορίες: Ο Φιλοκτήτης, πληγωμένος και εγκαταλελειμμένος από τους συντρόφους του, έχει το βλέμμα στραμμένο χαμηλά (λήκυθος από τη συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης). Ο Αίας σηκώνει το δόρυ απειλητικά, καθώς ο Αχιλλέας ετοιμάζεται να τον νικήσει στους πεσσούς (αμφορέας από το Antikenmuseum της Βασιλείας). Τα όστρακα για την εξορία του Θεμιστοκλή μας θυμίζουν πως τα πλήθη μπορούν να παρασυρθούν σε παράλογες, συναισθηματικά φορτισμένες πράξεις από πονηρούς δημαγωγούς. Μια γυναίκα ρωτά το μαντείο της Δωδώνης αν θα αποκτήσει κόρη και ο ιδιοκτήτης ενός γουρουνιού, που σκοτώθηκε σε… τροχαίο, τιμά το κατοικίδιό του με μια χιουμοριστική επιτύμβια στήλη.
Στο κέντρο της αίθουσας, μέσα σε έναν σπειροειδή «κλοιό» από κόκκινα παραπετάσματα, δεσπόζουν τα αγάλματα του Ερωτα και του Πόθου. Το πρώτο, αντίγραφο έργου του Λύσιππου, προερχόμενο από το Μουσείο του Λούβρου, απεικονίζει τον φτερωτό θεό να λυγίζει, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, το μυθικό τόξο του Ηρακλή. Το δεύτερο, αντίγραφο του (χαμένου) αριστουργήματος του Παριανού γλύπτη Σκόπα από τη συλλογή του Μουσείου του Καπιτωλίου, έχει το εύπλαστο σώμα μιας Αφροδίτης και το νοσταλγικό, αφηρημένο βλέμμα ενός ονειροπόλου εφήβου. Ανάμεσα στις «κουρτίνες» διακρίνονται τα υπόλοιπα εκθέματα, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο «παιχνίδι απόκρυψης και αποκάλυψης», όπως το έθεσε ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής, στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση της έκθεσης.
Μια διοργάνωση του Ιδρύματος Ωνάση η έκθεση, που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς στη Νέα Υόρκη, εγκαινιάζεται απόψε στο Μουσείο Ακρόπολης όπου θα παραμείνει έως τις 19 Νοεμβρίου. Την επιμέλεια είχαν οι Αγγελος Χανιώτης, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών του Πρίνστον, Νικόλαος Καλτσάς, επίτιμος διευθυντής στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, και Ιωάννης Μυλωνόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.