Ηταν ένα απ’ αυτά τα γλυκά, ήσυχα βράδια του Σεπτεμβρίου. Κόσμος μπαινόβγαινε στη φιλόξενη αίθουσα της γκαλερί Citronne, μετά περνούσε στην όμορφη εσωτερική αυλή και στεκόταν με θαυμασμό μπροστά στις δημιουργίες της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, στις τρυφερές πανοπλίες, στα άλογα που έχει σμιλέψει πάνω σε ξεβρασμένα από τη θάλασσα ξύλα, στα έργα της πάνω σε φθαρμένα χαρτιά.
Συγκίνηση. Αυτή είναι η λέξη-κλειδί για τη συγκεκριμένη δουλειά της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη και μπορούσες να την ακούσεις σχεδόν σε κάθε πηγαδάκι που είχε σχηματιστεί στην γκαλερί Citronne. Τα έργα της συγκινούν, ηρεμούν, γλυκαίνουν τον θεατή.
Η έκθεσή της, που εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο στον Πόρο, είναι η τελευταία της γκαλερί για φέτος και κλείνει τη θεματική «Ορια», που ξεκίνησε με τον Γιώργο Λάππα και συνεχίστηκε με τον Γιάννη Αδαμάκο. Κάθε χρόνο η γκαλερί Citronne, που πλέον έχει γίνει σημείο αναφοράς για τις εικαστικές διοργανώσεις του θέρους, στεγάζει εκθέσεις με μια συμπληρωματική οπτική, θεματική και εικαστική. Εισάγει έναν πιο ανοικτό διάλογο, εντάσσοντας τις δημιουργίες των καλλιτεχνών στους ευρύτερους προβληματισμούς του σύγχρονου κόσμου.
Η καλλιτέχνις παρουσιάζει δύο βασικές ενότητες έργων, άλογα και θώρακες, υπό τον τίτλο «Θραύσματα». Το πρώτο της γλυπτό-άλογο το έφτιαξε στην εφηβεία, αποτέλεσμα της μεγάλης της αγάπης για την ιππασία. «Στα έργα της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη αποτυπώνεται όλη η διαδρομή, κοινή ή παράλληλη, η συνύπαρξη ανθρώπου και αλόγου. Μέσα σε αυτή την ιστορική συνέχεια βρίσκει θέση και το ξύλινο αλογάκι, το παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, αγαπημένος σύντροφος στη φυγή και τη φαντασία, είσοδος στον κόσμο των ηρώων, των παραμυθιών και των θαυμάτων», όπως γράφει στον κατάλογο η Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη, δρ της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της γκαλερί Citronne. Τον πρώτο ανδρικό θώρακα τον έφτιαξε μετά τη δολοφονία του πατέρα της από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν τον Μάρτιο του 1988.
«Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη εστιάζει στο αποσπασματικό, στο θραύσμα», συμπληρώνει η κυρία Σπινάρη-Πολλάλη. «Η φθορά της ύλης προμηθεύει τα υλικά: ένα κομμάτι σπασμένο αλλοιωμένο ξύλο, ένα απομονωμένο τμήμα από ένα αρχαίο άγαλμα, ένα φθαρμένο χαρτί, το τυχαίο αποτύπωμα ενός παλαιότερου έργου. Από αυτά τα στοιχεία, κατάλοιπα ή σπαράγματα συχνά τυχαία, προκύπτουν οι καλλιτεχνικές δημιουργίες – δηλαδή, με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί η ανθρώπινη μνήμη, αποσπασματικά και επιλεκτικά. Τα υλικά δημιουργούν στρώσεις και επιστρώσεις, όπως οι φάσεις και οι αναμνήσεις του ανθρώπινου βίου. Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι συχνά απόρροια του τυχαίου – κάποτε και του ατυχήματος», συμπληρώνει η κυρία Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη. Τα έργα της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη ανασύρουν αναμνήσεις και προκαλούν έντονα συναισθήματα. Συγκινούν πραγματικά τον θεατή.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 15/10.