Πιο γνωστός για τις νεκρές φύσεις και τα τοπία του, στη διάρκεια της ζωής του ο Πολ Σεζάν φιλοτέχνησε σχεδόν 200 πορτρέτα, μεταξύ των οποίων 26 δικά του και 29 της γυναίκας του Ορτάνς Φικέ, αλλά και φίλων του όπως ο Εμίλ Ζολά, μελών της οικογένειάς του, συνεργατών του, διακεκριμένων προσωπικοτήτων από τον χώρο της τέχνης και αγνώστων. Eντούτοις, καμία έκθεση μέχρι σήμερα δεν είχε εστιάσει αποκλειστικά στις προσωπογραφίες του μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου που ο Πικάσο και ο Ματίς αποκαλούσαν «ο πατέρας όλων μας». Αυτό το κενό φιλοδοξεί να καλύψει το μεγάλο αφιέρωμα, το οποίο ολοκληρώνει τον κύκλο του στο Μουσείο Ορσέ του Παρισιού στις 24 Σεπτεμβρίου και εν συνεχεία θα μεταφερθεί στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον.
Περισσότερα από 50 έργα, προερχόμενα από ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε όλο τον κόσμο, συγκεντρώνονται για πρώτη φορά στον ίδιο εκθεσιακό χώρο αποκαλύπτοντας «την πιο προσωπική, άρα και πιο ανθρώπινη, πτυχή του Σεζάν», όπως το έθεσε ο διευθυντής της λονδρέζικης National Portrait Gallery, Nicholas Cullinan.
Από τα πρώιμα πορτρέτα του θείου του νεαρού ζωγράφου, Ντομινίκ, για τις ανάγκες των οποίων χρησιμοποιούσε πινέλο και μαχαίρι εφαρμόζοντας την μπογιά σχεδόν σαν να ήταν τσιμέντο τη δεκαετία του 1860, έως τις προσωπογραφίες του κηπουρού και βοηθού του, δημιουργημένες λίγο πριν από τον θάνατο του Σεζάν το 1906, τα έργα παρακολουθούν την πορεία ενός πρωτοπόρου καλλιτέχνη προς την ωριμότητα. Ανάμεσά τους, η μελαγχολική «Κυρία Σεζάν σε κίτρινη καρέκλα» από τη συλλογή του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου, μια καθηλωτική αυτοπροσωπογραφία από τη Γλυπτοθήκη Ny Carlsberg στην Κοπεγχάγη, και ένα ελαφρώς ειρωνικό πορτρέτο του συντηρητικού, τραπεζίτη πατέρα του ζωγράφου, ο οποίος απεικονίζεται να διαβάζει την εφημερίδα L’Evénement. To έργο εμπεριέχει μια έμμεση αναφορά στον Εμίλ Ζολά, κριτικό τέχνης στην εν λόγω εφημερίδα από το 1866, ο οποίος είχε ενθαρρύνει τον Σεζάν να έρθει σε σύγκρουση με τον πατέρα του, ακολουθώντας το όνειρό του να ασχοληθεί με την τέχνη. Στο φόντο διακρίνεται μια νεκρή φύση, που είχε ολοκληρώσει πρόσφατα, ως διακριτική υπενθύμιση του γεγονότος πως ήταν ήδη επιτυχημένος καλλιτέχνης. Πάντως, παρά τη βιαιότητα της αρχικής του αντίδρασης όταν πληροφορήθηκε τα σχέδια του γιου του, ο Λουί-Ογκίστ Σεζάν (ο οποίος φυσικά δεν ήταν αναγνώστης της L’Evénement) τελικά άφησε στον Πολ μια κληρονομιά που του επέτρεψε να μην ασχοληθεί ποτέ ξανά με οικονομικά ζητήματα.
Οι αλλαγές στο ύφος
Περιεργαζόμενοι τους πίνακες με τα έντονα χρώματα και τα πρόσωπα με τα αφαιρετικά χαρακτηριστικά, που συχνά παραπέμπουν σε μάσκες, οι θεατές αντιλαμβάνονται τις σταδιακές αλλαγές στο ύφος και τις αγαπημένες μεθόδους του ζωγράφου. Παράλληλα, επιδίωξη του επικεφαλής επιμελητή, John Elderfield, ήταν να θέσει ερωτήματα σχετικά με την επιρροή που ασκούσαν οι ίδιοι οι απεικονιζόμενοι στη δουλειά του.
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στη National Portrait Gallery του Λονδίνου από τις 26 Οκτωβρίου έως τις 11 Φεβρουαρίου και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον από τις 25 Μαρτίου έως την 1η Ιουλίου. O κατάλογος της έκθεσης κυκλοφορεί στα αγγλικά στις 21 Σεπτεμβρίου.