Σαν ένα αυτοσχέδιο παρεκκλήσιο μοιάζει ο μικρός, θολωτός χώρος στον πάνω όροφο της Evripides Art Gallery, όπου ο εικαστικός Γιώργος Κουβάκις παρουσιάζει επιλεγμένα έργα από 30 χρόνια δουλειάς. Παραδόξως, σε αυτήν την κόγχη, τα γεωμετρημένα σχήματα σε κάθετες ή οριζόντιες σειρές και η ανεικονική ποίηση που διαχέεται από το έργο του ολόγυρα μοιάζουν εκεί να υποχωρούν, καθώς με έντονη την εντύπωση της σέπιας και παίζοντας με τον Αρλεκίνο του Ναντάρ, ο Γιώργος Κουβάκις αφήνει την υγρασία ενός υβριδικού «αγίου». Δεξιά, είναι πορτρέτα σε διύλιση, σαν φαγωμένες από τον χρόνο μορφές σε σαρκοφάγους, τυλιγμένες σε γάζες και περιβάλλον σήψης, και νιώθει κανείς ότι είναι εικόνες αγίων σε ρημαγμένο ναό ή νεκροστήλες πληβείων σε σπασμένο κοιμητήριο.
Αλλά, ο Γιώργος Κουβάκις, με τρεις πλήρεις δεκαετίες ανεξάντλητης δημιουργίας, επιχειρεί (από τη βάση του στη Θεσσαλονίκη) την αθηναϊκή του απόβαση ξεδιπλώνοντας σε αφηγηματικές ενότητες όχι μόνον το εικαστικό αποτύπωμά του αλλά και την κοσμοθεωρία του, σαν ένα παλίμψηστο άχρονης εμπειρίας. Για τον Γιώργο Κουβάκι, έναν εικαστικό που εξαντλεί τις δυνατότητες των υλικών και σε παρακινεί να αποκτήσεις αίσθηση αφής όταν ο ίδιος πρώτος αγγίζεις το χαρτί (περασμένο με ειδικό βερνίκι), η ζωγραφική μοιάζει να είναι η πάλη με την ύλη, είτε σαν φόρμα είτε σαν ιδέα. Οι κορμοί των δέντρων, εμβλήματα της τέχνης του, καψαλισμένοι από την καταστροφή, σε επάλληλες στρώσεις, δημιουργούν εγκιβωτισμούς όπου, όχι σπάνια, μορφές και κρανία αναφύονται σαν υπόμνηση κύκλου ζωής, απώλειας και φθοράς.
Μοιάζει επίτευγμα να χωρέσεις 30 χρόνια δημιουργίας σε μία έκθεση, ακόμη και αν ο χώρος του «Ευριπίδη» είναι σαν ένα μουσείο, με αίθουσες, κόγχες και διαφυγές. Αντιθετικά και συμπληρωματικά, τα γεωμετρημένα πορτρέτα της Τζούλιας Δημακοπούλου και της Ελένης Αρβελέρ οργανώνουν το βλέμμα του θεατή προς το μεγάλων διαστάσεων έργο με έντονο κίτρινο, μαύρο και γκρίζο σε ακρυλικό και χαρτί. Είναι η διαρκής υπενθύμιση μιας σήραγγας μνήμης όπου η αρχιτεκτονική των νοητικών διαδρομών και των αισθήσεων εκβάλλει σε έργα φιλοσοφικής διάθεσης. Αν μπορεί κανείς να αποστάξει αυτή τη διαδρομή, θα μπορούσε ενδεχομένως να μιλήσει για αλλεπάλληλες επιστρώσεις (χρόνου, υλικών) σε γεωμετρημένες δίνες που μιλούν για την απώλεια με αδιαπραγμάτευτη πίστη στη ζωή.
Εκθεση Γιώργου Κουβάκι «Επιλογή 1986-2017», Evripides Art Gallery, Ηρακλείτου 10 και Σκουφά, έως 4/11.