«Η έκθεση λαμβάνει εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Μόλις αποχαιρέτησα μία ομάδα ταλαντούχων πιτσιρικιών, 5-12 ετών, από τα πολλά κέντρα δημιουργικής απασχόλησης της Λάρισας. Εντυπωσιάστηκα από την παρατηρητικότητά τους – ειδικά με τον πεντάχρονο Ζαφείρη, ο οποίος ξεχώριζε όλα τα υλικά». Αυτές είναι οι πρώτες κουβέντες του επιμελητή και καλλιτέχνη Αλέξιου Παπαζαχαρία για την έκθεση «από τη δεκαετία του ’70, τη δεκαετία του Βερολίνου» του Αλέξη Ακριθάκη.
Η έκθεση «Αυτό το σχέδιο είναι λάθος», που παρουσιάζεται στην γκαλερί CASK, αποτελείται από άγνωστα έως τώρα σχέδια του Αλέξη Ακριθάκη, καθώς και από κατασκευές και ένα λάδι που είχε δημιουργήσει κατά την παραμονή του στη γερμανική πρωτεύουσα. Η έκθεση, η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς αυτές τις ημέρες στη Λάρισα, δεν είναι τυχαία: μία έκθεση με έργα του Αλέξη Ακριθάκη στη Λάρισα ήταν επιθυμία της Φώφης Ακριθάκη, συζύγου του καλλιτέχνη, καθώς και φίλης και συνεργάτιδας του επιμελητή, η οποία «έφυγε» τον Αύγουστο του 2016. Από τότε ο επιμελητής, μαζί με την κόρη του Ακριθάκη, Χλόη Geitmann-Ακριθάκη, ανέλαβε τη συστηματική τεκμηρίωση, καταγραφή και ερμηνεία του έργου του εικαστικού. «Το υλικό είναι τεράστιο», μου λέει ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας.
Στη Λάρισα, στην έκθεση «Αυτό το σχέδιο είναι λάθος», ο θεατής έχει την ευκαιρία –όχι ιδιαιτέρως συχνή– να δει δύο όψεις του Αλέξη Ακριθάκη: την εξωστρεφή και την εσωστρεφή. Η πρώτη είναι η αναγνωρίσιμη, εκείνη που γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν πάρει μία μικρή έστω μυρωδιά από το έργο του εικαστικού – για παράδειγμα, η περίφημη βαλίτσα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Ακριθάκη. Η δεύτερη είναι εκείνη που απεικονίζεται στα σχέδια που εκτίθενται, που υπήρχαν κλεισμένα σ’ έναν φάκελο και με τα οποία δεν ξέρουμε τι ήθελε ο Ακριθάκης να κάνει. Μπορεί να μην τα έκανε τίποτα τελικά. Ωστόσο, αυτή του η πλευρά, η εσωστρεφής, όπως καταγράφεται και στα πάμπολλα ημερολόγιά του (που περιλαμβάνουν από σημειώσεις και προσχέδια μέχρι ποιηματάκια, τσιτάτα και συνταγές, παράπονα και λίστες για ψώνια με συνταγές και κάθε λογής σχεδιάκια), ήταν η καταγραφή του καθημερινού ανθρώπινου, υλικού και άυλου κόσμου του.
«Το έργο του, όπως και ο ίδιος, αντιστέκεται στην κατηγοριοποίηση και σε οποιαδήποτε συμβατική ταξινόμηση. Γραφή, ζωγραφική, κατασκευές με ξύλα, σίδερα και ό,τι άλλο χρειαστεί αποτελούν τα εργαλεία μέσα από τα οποία ο καλλιτέχνης τη δεκαετία του ’70 θα δημιουργήσει ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του έργου του», όπως λέει ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας.
Αυτό που παραμένει για τον επιμελητή και καλλιτέχνη ως στοιχείο που τον ιντριγκάρει κατά την ενασχόλησή του με το έργο του Ακριθάκη είναι ότι «δουλεύω στην πραγματικότητα με έναν νεκρό σαν να είναι εν ζωή, προσπαθώ κάπως να συνομιλώ μαζί του μέσω του έργου του – και γι’ αυτό οι εκθέσεις που ετοιμάζουμε δεν θα είναι σαν όλες τις άλλες που γνωρίζουμε».
CASK gallery, Oσσης 3, Λάρισα. Διάρκεια έκθεσης έως 10/12.