Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ, είδε τις βιομηχανίες να τρέφουν τις χιλιάδες των κατοίκων και, τις δεκαετίες ’80 και ’90, βίωσε την αποβιομηχανοποίηση και την ερημοποίηση της γενέτειράς του. Ασχολήθηκε με την punk rock, δημιουργώντας μπάντα, σπούδασε στο Μίσιγκαν και στην Καλιφόρνια καλές τέχνες, έκανε το εμβληματικό εξώφυλλο του «Dirty» των Sonic Youth, έμαθε τον κόσμο μέσα από τον θυμό και τη νοσταλγία. Ο Μάικ Κέλι (Mike Kelley, 1954-2012) υπήρξε μορφή που δεν μπορούσε να κλειστεί σε κανένα πλαίσιο. Αυτό ακριβώς έκανε και στην τέχνη του.
Περίπου μία εικοσαετία καλύπτει η επιλογή των έργων του (1984-2006) που παρουσιάζεται από σήμερα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το ισόγειο και ο πρώτος όροφος αφηγούνται τον τρόπο που ο Κέλι φίλτραρε την ποπ κουλτούρα των δεκαετιών μετά τα εκρηκτικά ’60s. Η έκθεση έχει τίτλο «Το Κάστρο στης Μοναξιάς» και παραπέμπει σε δύο κόσμους: αφενός, στον κόσμο του λατρεμένου, για τον Κέλι, Σούπερμαν και του σπιτιού του στον πλανήτη Κρύπτον, στο οποίο δεν θα καταφέρει να επιστρέψει, διότι οι «κακοί» τον καταστρέφουν· αφετέρου, στον κόσμο του ίδιου του εικαστικού, ο οποίος είχε πεισθεί ότι η επιστροφή στην εστία, όπως εκείνη που άφησε στο τραυματισμένο Ντιτρόιτ, είναι κάτι αδύνατον.
Η έκθεση που διοργάνωσε ο οργανισμός ΝΕΟΝ και επιμελήθηκε ο πολύπειρος Ντάγκλας Φογκλ είναι ένα homage στο υπαρξιακό άγχος –εφήβων και ενηλίκων– που τους τρώει τα σωθικά, για να παραφράσουμε τον τίτλο της ταινίας του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Λούτρινα ζωάκια, ακρωτηριασμένα και με τα μέλη τους κολλημένα σε άλλα αντίστοιχα, εγκαταστάσεις με παιδικές κουβέρτες και κουρελούδες, σχέδια και φωτογραφίες από σουρεαλιστικά και σαρκαστικά ανθρώπινα όργανα, ένα γυάλινο δοχείο με την «ψυχή» του πλανήτη του Σούπερμαν, την πρωτεύουσα Καντόρ – ο κόσμος του Μάικ Κέλι είναι ένας κόσμος που μιλάει για τα σωθικά, τις αδιόρατες λειτουργίες του ανθρώπου. Η ξενάγηση του Ντάγκλας Φογκλ κατέδειξε τη μάχη του Μάικ Κέλι μεταξύ μνήμης και λήθης, μεταξύ νόστου και άλγους, αλλά και μεταξύ εστίας, ως τόπου και κατάστασης, και περιπλάνησης σε κόσμους προσωπικούς και συλλογικούς, πάντα με τον λοξά εξεγερμένο τρόπο του Κέλι.
Το «Κάστρο της Μοναξιάς» είναι μια έκθεση για την απαγορευμένη επιστροφή στις «glory days», τις ένδοξες ημέρες του Μπρους Σπρίνγκστιν.
Βγαίνοντας από το Μουσείο, σκεφτόμουν την περυσινή έκθεση του Αϊ Ουέι Ουέι στον ίδιο χώρο. Ο Κινέζος εικαστικός παίρνει τον έξω κόσμο και τον εισάγει στον μέσα. Ο Μάικ Κέλι ακολούθησε την αντίστροφη πορεία. Σε αυτό το αδιάκοπο μέσα – έξω, οι τυχεροί είμαστε εμείς.
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Μέγαρο Σταθάτου, Βασ. Σοφίας και Ηροδότου 1. Εως 25/2/2018.