Κολυμπούν δίπλα από τον μιναρέ, κάνουν ακροβατικά στο μεγάλο ρολόι της πλατείας, αεροβατούν πάνω σε τεντωμένα σχοινιά στα στενά της πόλης, ετοιμάζονται να βουτήξουν από την οροφή της μητρόπολης στο νερό που ονειρικά εισβάλλει μέσα στο ρεαλιστικό τοπίο της Κομοτηνής. Οι «Αθέατοι ακροβάτες» της Ελένης Πεχλιβάνη στην ατομική της έκθεση στην Γκαλερί 7 στολίζουν με τα σκέρτσα τους μνημεία, χαρακτηριστικές τοποθεσίες και σύμβολα της γενέτειράς της. Με το παιδικό τους «θράσος» αποφορτίζουν τα σύμβολα από το ιστορικό και πολιτικό τους βάρος και τα μετατρέπουν σε χρωματιστά τοπία χαράς.
Οι μικροσκοπικές φιγούρες της κ. Πεχλιβάνη, που ξεκίνησε από τη γλυπτική για να καταλήξει στη ζωγραφική της ΑΣΚΤ με καθηγητές τους Γ. Ψυχοπαίδη και Α. Χριστάκη, είναι τα μέλη ενός ονειρικού τσίρκου, «πλάσματα που θυμίζουν τάματα, χρυσές φλούδες προσευχής που ανακαλούν με διορθωτικές πινελιές το Αλλού της παιδικής ηλικίας» όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Γιαγιάννου.
Τα έντονα χρώματα και η ανατολίτικη ατμόσφαιρα κυριαρχούν στα έργα, τα οποία κρύβουν ίχνη μελαγχολίας μιας εποχής στην οποία «όλα αιωρούνται».
Η προοπτική χάνεται στα σχοινιά που απλώνουν οι ακροβάτες και ο πραγματικός τόπος της Κομοτηνής γίνεται το σκηνικό για τους αόρατους ισορροπιστές της Ελένης Πεχλιβάνη. Το Γενί Τζαμί μετατρέπεται σε ένα «επουράνιο ενυδρείο», η μητρόπολη της πόλης γεμίζει με νερό από μια ντουζιέρα και αλλάζει σε χώρο «προσθαλάσσωσης στίλβοντος ποδηλάτου», οι στέγες των σπιτιών και ο μεγάλος πύργος του ρολογιού μεταμορφώνονται για τα κόλπα των ακροβατών, θυμίζοντας ότι το όνειρο είναι το πρώτο βήμα για μια πραγματική αλλαγή. «Το ανατολίτικο στοιχείο και τα έντονα χρώματα είναι μέσα μου από την παιδική και εφηβική μου ηλικία. Αυτό μου καθόρισε τις σπουδές μου στην τέχνη του μοντέρνου. Απέναντι από το σπίτι μου στην Κομοτηνή ήταν ο μιναρές και μεγάλωσα με τις καθημερινές ψαλμωδίες, για εμάς ήταν κάτι φυσιολογικό. Ολα αυτά που βίωσα ως παιδί βγαίνουν στη δουλειά μου, είναι κάτι που έγινε από μόνο του. Ηθελα να εντάξω τον ονειρικό μου κόσμο», μας λέει η κ. Πεχλιβάνη.
Οι ανατολίτικες αναφορές, οι φιγούρες που μοιάζουν να βγήκαν από ένα θέατρο σκιών, τα σχέδια που μοιάζουν κεντημένα, όπως το πλουμιστό πλακόστρωτο «χαλί» έξω από τη μητρόπολη, γεφυρώνουν τη μεγάλη παράδοση της πόλης με το μοντέρνο, όπως επισημαίνει η Ελένη Πεχλιβάνη. «Τις φιγούρες των ακροβατών που χαρακτηρίζουν τη δουλειά μου είναι κάτι που σκέφτηκα παίζοντας με την κόρη μου. Από την άλλη, στη σύγχρονη εποχή νιώθω ότι βρισκόμαστε διαρκώς σε μια ακροβασία, όλα αιωρούνται αν και κρατιόμαστε ακόμη γερά από κάποιο σχοινί. Είναι ένα κρυμμένο τσίρκο», μας λέει.
«Αθέατοι ακροβάτες», Γκαλερί 7, Σόλωνος 20, έως 17/2.