Είναι πίνακες ζωγραφικής, αλλά μοιάζουν με γκράφιτι, street ή pop art. Είναι στο τσακ να νομίσεις ότι είναι φωτογραφίες, αλλά είναι λάδια σε τελάρα. Οι απεικονίσεις και οι αναπαραστάσεις πάνε κάτι να σου θυμίσουν, αλλά ο ζωγράφος αποφάσισε να σου τη φέρει την τελευταία στιγμή. Είναι (σχεδόν) όλα τα παραπάνω, αλλά κυρίως χρειάζεται το χρώμα, αυτό τον ενδιαφέρει, σε αυτό επενδύει.
Ο Μωρίς Γκανής (Τρίκαλα, 1973), στην τρίτη του ατομική έκθεση, που εγκαινιάζεται απόψε, στις 19.00, στην Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή, δεν θέλει να κάνει «απλώς αναπαράσταση οικείων εικόνων», επιθυμεί να μεταφράσει «μία λεπτομέρεια», να εστιάσει «σε ένα μικρό σημείο της μεγάλης, πολύ συνηθισμένης εικόνας», όπως διηγείται ο ίδιος στην «Κ». «Πάνω απ’ όλα, θέλω να τονίσω το χρώμα, την ένταση που του έδωσε ο μοντερνισμός των αρχών του προηγούμενου αιώνα», λέει ο Μωρίς Γκανής.
Η σημασία που έχει το χρώμα για τον ζωγράφο αποδεικνύεται καταφανώς στη νέα του σειρά έργων. Η έκθεση του Μωρίς Γκανή είναι φτιαγμένη «απ’ όσα υλικά και μέσα είχα στη διάθεσή μου», όπως ο ίδιος λέει, αναφερόμενος στην επιμονή του να ζωγραφίζει λες και το πινέλο του γίνεται φακός που ζουμάρει στη φωτογραφία, στην εικόνα του video game ή στην «τεχνοτροπία» των social media και στα σχέδια που μοιάζουν με κόμικς. Ο Μωρίς Γκανής ζωγραφίζει, αλλά τα έργα του, διά του χρωστήρα, παραμένουν… πολυμεσικά.
«Ταιριάζει ο μοντερνισμός»
«Πιστεύω ότι στη σύγχρονη εποχή, αλλά και στη σύγχρονη τέχνη, ταιριάζει ο μοντερνισμός», αναφέρει στη συνομιλία μας ο Μωρίς Γκανής, που πλέον ζει περισσότερο στην Αθήνα παρά στο Τελ Αβίβ, όπως έκανε μέχρι προ τριετίας. Πράγματι, οι πίνακές του έχουν ως αφηγηματική φόρμα τον μοντερνισμό, όπως τον μάθαμε στον χαοτικό 20ό αιώνα, αλλά εκείνος μεταφράζεται, από πλευράς περιεχομένου, μάλλον σε pop art ή και σε χρωματική πανδαισία, που μόνον ο ιδιότυπος αφηρημένος εξπρεσιονισμός του Μαρκ Ρόθκο, του Μπέρνετ Νιούμαν ή του Κλίφορντ Στιλ, της δυναμικής αυτής μεταπολεμικής ομάδας, μπορούσε να εκφράσει.
Θέλει, όμως, ο Μωρίς Γκανής να επιστρέψει εκεί; «Δεν το βλέπω ως επιστροφή. Το σύγχρονο, το contemporary, γεννήθηκε από το μοντέρνο, έτσι δεν είναι;», αναρωτιέται ο εικαστικός. «Με το χρώμα, με το ζουμάρισμα στις λεπτομέρειες, τονίζω τα πέραν του πρώτου επίπεδα μιας εικόνας, ενός θέματος. Πάνω στο τελάρο δημιουργώ αυτά τα βαθύτερα επίπεδα», λέει ο ίδιος. «Επιθυμώ, όμως, να υπενθυμίσω ζωγράφους του παρελθόντος, εκείνους που έβλεπαν πίσω από την επιφάνεια. Προσπαθώ να αφαιρέσω την πραγματικότητα, τον ρεαλισμό, του οικείου θέματος, μεταφέροντάς το στο τελάρο με τις δικές μου, αφηρημένες φόρμες», περιγράφει ο Μωρίς Γκανής.
Η έκθεση θα μπορούσε να είναι για την επαυξημένη ή την εικονική πραγματικότητα (augmented ή virtual reality, αντιστοίχως), αλλά, όπως λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, δεν είναι μόνον αυτό. Ισως η μεταμοντέρνα –ή, έστω, «απλώς σύγχρονη»– μεταφυσική να είναι αυτές οι πραγματικότητες, που είναι κατασκευασμένες από αλήθειες, αλλά δεν είναι σίγουρο αν υπάρχουν ή αν θα τις συναντήσουμε ποτέ.
Μωρίς Γκανής. Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή. Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο. Εως 26 Μαΐου.