Ο καιρός που οι φούστες αναλογούσαν αποκλειστικά στις γυναίκες και τα παντελόνια στους άνδρες έχει ξεπεραστεί οριστικά από τον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, που πλέον βαδίζουμε στον 21ο, η μόδα δεν θα μπορούσε παρά να αντικατοπτρίζει αυτό που η κοινωνία αρχίζει να αποδέχεται: «Το γένος (sex) είναι κάτι βιολογικό. To φύλο (gender) είναι θέμα κουλτούρας».
Αυτή είναι μια φράση του Τζέφρεϊ Ευγενίδη από το βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο του «Middlesex», που κυκλοφόρησε το 2002. Πέρα από τη λογοτεχνική αξία του, το μυθιστόρημα του Ευγενίδη κατάφερε κάτι εξίσου σημαντικό: δήλωσε στο ευρύ κοινό ότι το φύλο είναι μια ιδέα, και παραμένει ανοικτό σε πολιτισμικές ερμηνείες.
Είναι λοιπόν το μέλλον της μόδας απαλλαγμένο από τον περιορισμό των δύο φύλων; Ο χώρος των σχεδιαστών, ο κόσμος της πασαρέλας αλλά και το εμπόριο της ένδυσης απαντά θετικά. Τα τελευταία χρόνια ακόμη και οι μεγάλοι οίκοι μόδας όπως ο Γκούτσι, ο Λουί Βιτόν και η Βίβιεν Γουέστγουντ με τους επικεφαλής σχεδιαστές τους παρουσιάζουν γυναικείες και ανδρικές κολεξιόν λιγότερο «θηλυκές» ή «αρρενωπές», επιλέγοντας και εκείνοι να βάλουν αυτές τις έννοιες μέσα σε εισαγωγικά. Η τάση απλώνεται ακόμη και στις πολύ δημοφιλείς αλυσίδες ένδυσης, όπως η Zara και η H&M, ενώ η πολύ γνωστή στη Bρετανία μάρκα John Lewis κατάργησε από την παιδική σειρά της τον (περι)ορισμό boys – girls. Αποκορύφωμα και επισφράγιση αυτής πορείας προς την «άφυλη» μόδα θα αποτελέσει η πρωτοποριακή έκθεση που πρόκειται να εγκαινιαστεί τον Μάρτιο του 2019 στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Bοστώνης με τίτλο Gender Bending (Ευέλικτο Φύλο). Μεταξύ άλλων, στην έκθεση θα παρουσιαστεί η δουλειά του Καναδού σχεδιαστή Ραντ Χουράνι που τον Ιανουάριο του 2013 έδειξε στο κοινό την πρώτη αποκλειστικά unisex συλλογή ρούχων.
Ο κόσμος της μόδας, πολύ πιο δεκτικός στις αλλαγές και πάντα πρόθυμος να λατρέψει το διαφορετικό, σπεύδει να επιβραβεύσει τους σχεδιαστές «χωρίς φύλο», με τους πιο αναγνωρισμένους τίτλους στον χώρο, όπως το LVMH Prize for Young Fashion Designers. Ενα από αυτά τα ανερχόμενα αστέρια της fashion business, ο Λουντοβίκ ντε Σεντ Σερνέν, δηλώνει πως η μόνη στιγμή που σκέφτεται το φύλο των ρούχων του είναι όταν σχεδιάζει μαγιό και εσώρουχα. «Κατά τ’ άλλα», λέει, «θέλω τα ρούχα μου να λειτουργούν ως ενδύματα που τα φορούν ανεξαιρέτως άνδρες και γυναίκες χωρίς να νοιάζονται για τη μάρκα, ούτε για το αν πωλούνται στο γυναικείο ή ανδρικό τμήμα ενός καταστήματος». Στο ίδιο πνεύμα, ακόμη ένας πολύ επιτυχημένος νεαρός, ο Ολιβιέ Ρουστέν του οίκου Μπαλμέν, δηλώνει: «Τα ρούχα μας δείχνουν πανηγυρικά το ποιοι είμαστε ως άνθρωποι, άρα μας κάνουν να αισθανόμαστε πιο δυνατοί για τις επιλογές μας».