Ντελακρουά, με νύχια και με δόντια

Ντελακρουά, με νύχια και με δόντια

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με το που μπαίνει κανείς στο βυθισμένο στο ημίφως τμήμα του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, όπου φιλοξενείται η έκθεση-αφιέρωμα στον Ευγένιο Ντελακρουά, βλέπει μπροστά του την εικόνα μιας νεαρής, θλιμμένης γυναίκας. Είναι η «Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου», έργο χαρακτηριστικό της τεχνοτροπίας του Γάλλου καλλιτέχνη αλλά και πρώτος πλοηγός μέσα στον ωκεανό αυτής της πλούσιας έκθεσης. Πράγματι, με το βαθύ μπλε που καλύπτει μέχρι πάνω τους τοίχους και το μόνο φως να προέρχεται από τα κάδρα, νομίζει κανείς πως βρίσκεται σε απέραντη θάλασσα. Απλώς οι φάροι της είναι αριστουργήματα.

Στόχος της έκθεσης του Met, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Λούβρο, είναι η κατά το δυνατόν πληρέστερη αποτύπωση, όχι ακριβώς του έργου, αλλά της ιδιοφυΐας του Ντελακρουά. Για αυτό και δίπλα στις σπουδαίες ελαιογραφίες τοποθετούνται πολυάριθμα σκίτσα, σπουδές και εκτυπώσεις· έτσι μπορούμε να θαυμάσουμε την εξαντλητική δουλειά που κρύβει πίσω του ένας ολοκληρωμένος πίνακας αυτής της τεχνοτροπίας.

Ντελακρουά, με νύχια και με δόντια-1

Από τη θαλασσινή ενότητα της θεματικής έκθεσης.

Η ερώτηση βέβαια είναι: ποιας τεχνοτροπίας ακριβώς; Εκείνης της ουσιαστικά ακαδημαϊκής –αν και άψογης– των πιο πρώιμων έργων ή των εξάρσεων χρώματος και ελεύθερου σχεδίου που βλέπουμε σε πιο ώριμες συνθέσεις; Ειδικά μερικά σχεδιάσματα όπως εκείνο για το «Κυνήγι λιονταριού» ή τον «Απόλλωνα που σκοτώνει τον Πύθωνα» μοιάζουν με ιμπρεσιονιστικές προφητείες, 40 χρόνια πριν από την έλευση του μοντερνιστικού ρεύματος. Η οργάνωση πάντως της έκθεσης του Μet δεν είναι χρονολογική. Αντιθέτως ο καλλιτέχνης προσεγγίζεται θεματικά, γεγονός που μας επιτρέπει να δούμε πώς εξελίσσει επαναλαμβανόμενα μοτίβα.

Από την άλλη, ένα αριστούργημα όπως ο «Θάνατος του Σαρδανάπαλου» δεν χρειάζεται κανένα ιδιαίτερο… συγκείμενο για να αναδειχθεί. Ισως για αυτό δίπλα του κρέμεται μόνο μια μικρότερη εκδοχή, σαν ζουμαρισμένο πλάνο της τρομερής –και μαζί καθηλωτικής– του βιαιότητας. Στην ίδια ενότητα πινάκων, αυτή του οριενταλισμού, υπάρχουν ακόμα οι επίσης εντυπωσιακές «Γυναίκες του Αλγερίου», ένα κρυφοκοίταγμα σε έναν κόσμο που ξεκάθαρα γοήτευε τον ζωγράφο. Αλλες ενότητες περιλαμβάνουν έργα με θρησκευτικό περιεχόμενο, θαλασσινά θέματα ή μυθολογικές απεικονίσεις. Η πιο ενδιαφέρουσα, ωστόσο, είναι μάλλον αυτή που εξερευνά τις μορφές των ζώων. Λιοντάρια, τίγρεις και άλογα συναρπάζουν φανερά τον ζωγράφο, ο οποίος χρησιμοποιεί τις κινήσεις τους για να δώσει ζωντάνια στις συνθέσεις του. Μια πελώρια τέτοια, η οποία ωστόσο μας διασώζεται μόνο στο κάτω μέρος, εικονίζει «Κυνήγι λιονταριού». Εκεί τα σπαθιά συναντούν φονικά νύχια και δόντια, καθώς άνθρωποι και θηρία συστρέφονται, μοχθούν και κατασπαράσσονται, σε έναν αγώνα που φαντάζει να διαρκεί αιώνια.

​​Η έκθεση «Delacroix» θα βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του Met της Νέας Υόρκης, μέχρι τις 6 Ιανουαρίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή