Είναι ωραίο μια χρονιά που αρχίζει δύσκολα να τελειώνει τρυφερά. Στις 2 Ιανουαρίου, ένα στρατιωτικό ελικόπτερο προσγειώθηκε στην Κίναρο, ώστε το πλήρωμά του να αναζητήσει τα ίχνη της μοναδικής κατοίκου, καθώς δεν έδινε σημάδια ζωής. Η Κυρα-Ρηνιώ βρέθηκε σώα και αβλαβής. Μια κακοκαιρία τής είχε αποκόψει κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Χθες, 23 Δεκεμβρίου, ένα ελικόπτερο του Στρατού έφθασε ξανά εκεί. Αυτή τη φορά μετέφερε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον υφυπουργό Εθνικής Αμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή. Θέλησαν να επισκεφθούν, παραμονές Χριστουγέννων, την ηρωική ακρίτισσα, που επιμένει να ζει μονάχη της στη ράχη αυτού του μικρού νησιού μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσου.
Εννοείται πως όλοι, από τους πιλότους μέχρι εμάς τους δημοσιογράφους που πετάξαμε μαζί, είχαμε φροντίσει να κάνουμε τεστ COVID-19. Ο Στρατός είχε οργανώσει τα πάντα, ώστε η επίσκεψη να είναι πραγματικά γιορτινή: «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τέτοιες ημέρες, που τις περνώ δίχως να δω άνθρωπο, έχω παρέα εδώ στο νησί», έλεγε και ξανάλεγε η Κυρα-Ρηνιώ υποδεχόμενη κατασυγκινημένη την Πρόεδρο. Την κράτησε από το μπράτσο και την οδήγησε μέχρι το ταπεινό σπιτάκι της, στο λιμάνι του νησιού. Ηταν μια εικόνα πραγματικά όμορφη, με την πρώτη πολίτη της χώρας να τιμά μια γυναίκα που στέκεται βράχος για την πατρίδα.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου της έδωσε μια σειρά από όμορφα δώρα: μια ζεστή ζακέτα, μια κουβέρτα για να τυλίγεται τα βράδια, γλυκίσματα. Δώρα τής έφερε και ο Αλκιβιάδης Στεφανής, που βρίσκεται πάντα στο πλευρό της: «Ξέρω πως αν τον πάρω τηλέφωνο, ό,τι ώρα και να είναι, θα το σηκώσει. Είναι μεγάλη σιγουριά για μένα αυτό, εδώ που βρίσκομαι στην άκρη του κόσμου», μας είπε εκείνη. «Εσείς ζείτε μια καραντίνα μερικών μηνών, εγώ ζω σε μόνιμη καραντίνα εδώ και πολλά χρόνια». Μετά το σύντομο γεύμα, η Πρόεδρος και ο υφυπουργός Αμυνας ανέβηκαν σε ένα κακοτράχαλο μονοπάτι μέχρι τον μοναδικό παλαιό οικισμό του νησιού, για να επισκεφθούν το μνημείο για τους τρεις αεροπόρους που έχασαν τη ζωή τους το 2016, όταν το ελικόπτερό τους συνετρίβη στις πλαγιές της Κινάρου.
Η Κυρα-Ρηνιώ πηγαίνει κάθε μέρα στο μνημείο, στον περίβολο της μικρής εκκλησίας του Αη Γιώργη του 1878, και τους ανάβει το καντήλι. Τώρα, πλάι στο δικό της κεράκι, ήταν και τα δικά μας. «Με κάνατε ευτυχισμένη που θυμηθήκατε μέσα στις γιορτές το νησάκι μου. Και του χρόνου, παιδιά μου», ήταν ο αποχαιρετισμός της ακρίτισσας πριν μπούμε όλοι στο ελικόπτερο. Και με μάτια λίγο θολά από τη συγκίνηση, είδαμε από τα παράθυρα το μπλε του Αιγαίου.
[email protected]