«Η μουσική ήταν η ζωή του. Δεν υπήρχε μέρα και ώρα που δεν ακούγαμε κάτι από τα παλιά. Τα καινούργια δεν τα άντεχε, κυρίως διότι ο στίχος δεν είχε ποιότητα, δεν έβγαζε νόημα. “Τραγούδι με λόγια που δεν τραγουδιούνται, δεν είναι τραγούδι”, μου έλεγε. Πρώτη μέρα σπίτι δίχως την παρουσία του μετά 35 χρόνια γάμου, έχω βάλει και ακούω το “Ετσι είναι η ζωή’’ της αγαπημένης του φίλης και κουμπάρας Βίκυς Μοσχολιού. Αυτή είναι η παρηγοριά μου», λέει από την άλλη άκρη της γραμμής η Μαριάννα Κωστελέτου-Λαμπροπούλου, η αγαπημένη σύζυγος του Τάκη Β. Λαμπρόπουλου, του ανθρώπου που μέσα από την Columbia δημιούργησε κυριολεκτικά τη χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού. Θαλερός και δραστήριος μέχρι τέλους, «έφυγε» πριν από λίγες ημέρες στο Λονδίνο, σε ηλικία 93 ετών.
Στα 30 του χρόνια ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας από τον θείο του, Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλο. Η οικογένειά Λαμπροπούλου, που είχε καταξιωθεί μέσα από το περίφημο πολυκατάστημα και τις εισαγωγές διαφόρων ειδών, είχε αναπτύξει επιχειρηματική δράση και στη δισκογραφία. Ο νεαρός, με σπουδές στην Ελλάδα και την Αμερική, έμελλε να γίνει ο καταλύτης που θα άλλαζε το τοπίο της μουσικής, κυρίως διότι αγαπούσε την ποίηση και είχε ευρύτερη καλλιέργεια. Ανέδειξε δισκογραφικά όλα τα ιερά τέρατα: Θεοδωράκης, Χατζιδάκης, Τσιτσάνης, Ξαρχάκος, Μούτσης, Ρίτσος, Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Μπιθικώτσης, Διονυσίου, Καζαντζίδης, Μητσιάς, Μοσχολιού, Αγγελόπουλος, Γαλάνη, Ξυλούρης πέρασαν (ή επιβλήθηκαν στο πεντάγραμμο) από την εταιρεία. Η παράθεση από συνθέτες, ποιητές, ερμηνευτές προκαλεί δέος, διότι όλοι αυτοί συναπαρτίζουν το αγαπημένο «πάνθεον» για γενιές Ελλήνων. Μελωδίες και στίχους που όλοι σιγοψιθυρίσαμε ή τραγουδήσαμε, τους οφείλουμε στο δικό του χάρισμα.
Ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος όχι μόνον είχε την ιδιοφυΐα να ξεχωρίζει αμέσως το ταλέντο –«το μυριζόταν με εξαιρετική ακρίβεια» λέει στη στήλη ο «ανταγωνιστής» Μάκης Μάτσας– αλλά και να τολμά ανορθόδοξους, πρωτοπόρους συνδυασμούς. Δική του ιδέα ήταν να «σμίξει» τον Μπιθικώτση με τον Μίκη Θεοδωράκη στον «Επιτάφιο», σε ένα δισκογραφικό εγχείρημα που άλλαξε τον ρουν της ελληνικής μουσικής, σε μια πολύ δύσκολη εποχή. «Φαντασθείτε εκείνη την περίοδο έναν νέο από αστική, αυτοδημιούργητη οικογένεια, να ασχολείται με το έργο δύο αριστερών, του Θεοδωράκη και του Ρίτσου, να εμπιστεύεται τον Μανώλη Χιώτη και την ερμηνεία σε έναν λαϊκό τραγουδιστή όπως ο Μπιθικώτσης», λέει ο Φώτης Απέργης, ο μόνος δημοσιογράφος που κατάφερε να σπάσει την πολυετή σιωπή του Λαμπρόπουλου με μια ωραία συνέντευξη, πριν από δύο χρόνια, στο Β΄ Πρόγραμμα (μπορείτε να τη βρείτε στον ιστότοπο της Ραδιοφωνίας).
Συμπληρώνει: «Ηταν επαναστατικό αυτό που έκανε τότε, δημιουργώντας εκείνο που αποκαλούμε έντεχνο τραγούδι, και μάλιστα μου είχε τονίσει ότι θεώρησε εξαρχής πως η κίνησή του αυτή θα είχε εμπορική επιτυχία. Ηταν ο πρώτος που έφερε κοντά την αριστερή διανόηση εκείνης της εποχής με τον αστικό κόσμο και τους λαϊκούς ερμηνευτές», λέει ο καλός συνάδελφος, που γνωρίζει την ελληνική μουσική όσο λίγοι. Η μελοποίηση σπουδαίων ποιητών υπήρξε έμπνευση του εκλιπόντος, όπως και να βάλει διάσημους ηθοποιούς, όπως η Βουγιουκλάκη και ο Χορν, να τραγουδήσουν σε δίσκους. Ο Μόραλης, ο Τσαρούχης, ο Εγγονόπουλος φιλοτέχνησαν τα εξώφυλλα δίσκων της εταιρείας, πάλι σε μια πρωτοπόρο κίνησή του, καθώς εκτιμούσε τους ζωγράφους.
Η κηδεία του δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα, καθώς στο Λονδίνο υπάρχει –λόγω της πανδημίας– σειρά προτεραιότητας στις εξοδίους ακολουθίες. Ομως, η επιθυμία του ήταν να αποτελέσει το χωριό Χωρεπισκοποί, τόπο καταγωγής της γυναίκας του στην Κέρκυρα, την τελευταία του κατοικία. Ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος ήταν μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Δημητρίου και Μπλανς Λαμπροπούλου, με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο.
[email protected]