«Ξυπνούσε νωρίς το πρωί και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βγει στη βεράντα να χαρεί τα λουλούδια του», θυμάται η πιστή του οικονόμος, Γιούλη Πάβλοβα, «και μάλιστα ανυπομονούσε να ανθίσουν οι φραουλιές του. Η βεράντα ήταν ένας πραγματικός οπωρώνας και ανθόκηπος μαζί, με ελιές, φρέζιες, αζαλέες και κουμκουάτ». Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τον θάνατο του Παναγιώτη Τέτση. Το στίγμα του, όμως, δεν έμεινε ανεξίτηλο μόνο στη νεοελληνική ζωγραφική, αλλά και στη μνήμη όσων τον γνώρισαν από κοντά. «Καλούσε πολύ συχνά κόσμο, τους κοντινούς του ανθρώπους, στο σπίτι της οδού Υψηλάντου. Ηθελε όλοι οι καλεσμένοι του να είναι ευχαριστημένοι», συνεχίζει η Γιούλη, «και μαγείρευε ο ίδιος. Ηταν σπουδαίος οικοδεσπότης γιατί έδινε όλον του τον εαυτό σε ό,τι και αν έκανε». Σε αυτά τα δείπνα τον συντρόφευαν συχνά οι αγαπημένοι του μαθητές Γιώργος Ρόρρης, Μιχάλης Μαδένης, Ειρήνη Κανά και Μάγδα Σιάμκουρη και ο μαθητής – δικηγόρος του Θέμης Κοντογούρης, σήμερα γενικός γραμματέας της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, στη θέση του πρόσφατα εκλιπόντος Ι. Μαζαράκη-Αινιάνος.
Η ατμόσφαιρα του σπιτιού ήταν μοναδική, αντάξια του ιδιοκτήτη του. Η Λήδα Κοντογιαννοπούλου, που ζωγράφισε κάθε γωνιά του όσο ζούσε ακόμα ο Τέτσης, παραμένει ακόμα εντυπωσιασμένη. Τα διηγήθηκε στον ιατρό-λοιμωξιολόγο Νίκο Παΐσιο, θεράποντα και φίλο του καλλιτέχνη, και εκείνος μου μετέφερε με τη σειρά του τα λόγια της: «Οταν πρωτοπήγα, τον Δεκέμβριο του 2015, η Γιούλη είχε κρεμάσει κορδέλες από τον έναν τοίχο στον άλλον και πάνω τους είχε αναρτήσει πον-πον με γκοφρέ χαρτί. Ο Τέτσης είχε ενθουσιαστεί και ήθελε να τα κρατήσουν μέχρι το Πάσχα, το οποίο δεν έμελλε, δυστυχώς, να προλάβει. Το σπίτι ήταν ένα ξεχωριστό μείγμα υδραίικου αρχοντικού και αθηναϊκού αστικού διαμερίσματος. Υπήρχε ένας μεγάλος καθρέφτης με χρυσή κορνίζα και πλούσιο διάκοσμο και ακριβώς μπροστά κατέβαινε μια υδραίικη λάμπα με στοιχεία art deco. Η ώχρα κυριαρχούσε στο ταβάνι, στις κουρτίνες, στη μοκέτα στο πίσω μέρος το σαλονιού, καθώς και σε ένα δικό του, μεγάλο τοπίο της Υδρας, φωτισμένο με δύοντα ήλιο. Ολη τη διακόσμηση την είχε επιμεληθεί ο ίδιος».
Αυτό το τοπίο βρίσκεται πια στην Εθνική Πινακοθήκη. Εκεί θα μας υποδεχθεί μεγαλόπρεπα στην είσοδο, σε λίγες μέρες, η μνημειώδης «Λαϊκή αγορά» του, φροντισμένη από την παλιά του φίλη Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Η κ. Κοντογιαννοπούλου επισημαίνει ακόμα: «Είχε μυαλό νεανικό μέχρι το τέλος. Δεχόταν πολλές επισκέψεις και σε μία από αυτές, δεν θυμάμαι με ποια αφορμή, τραγούδησε κιόλας». Τον Τέτση τον βασάνιζε αργοβάδιστη αρρώστια, αλλά χάρη στο αρβανίτικο πείσμα του ξεπερνούσε κάθε εμπόδιο και έτσι απολαύσαμε τη μεγάλη τελευταία του έκθεση στο Ιδρυμα Θεοχαράκη. Δάσκαλε, τα χρώματά σου θα τα χαίρεται πάντα ο κόσμος και όσοι τίμησες με την παρέα σου θα σε θυμόμαστε πάντα με ευγνωμοσύνη.
[email protected]