Αρχές Οκτωβρίου, απομεσήμερο Δευτέρας, σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι στην Καρδαμύλη δεν υπάρχει τραπέζι ούτε για δείγμα. Δεν είναι μόνο πως ο καιρός είναι εντελώς καλοκαιρινός και η θάλασσα ζεστή και κρυστάλλινη. Ούτε που το συγκεκριμένο μαγαζί φημίζεται τόσο για τα λαδερά του, ώστε «αναγκάζει»τους θαμώνες του να έρχονται κάθε χρόνο. Την ώρα που τα γκαρσόνια στροβιλίζονται με τους δίσκους, τα μέλη του Downtown Jazz Band Cologne έχουν αρχίσει να παίζουν τραγούδια του Λούις Αρμστρονγκ, συνοδεύοντας τα πλαταγίσματα από τα μαχαιροπίρουνα με τρομερές τζαζ μελωδίες. Η ευδαιμονία του φαγητού είχε συναντήσει την ανάταση της μουσικής και όλοι μα όλοι όσοι ήμασταν εκεί (ανάμεσά τους και εγώ η τυχερή) νομίζαμε ότι βρισκόμασταν σε ένα μικρό κομματάκι γήινου παραδείσου.
Το φεστιβάλ τζαζ της Καρδαμύλης ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια από Νορβηγούς μουσικούς της ομάδας Sarpsborg Jazz Club Norway, που μαγεύθηκαν από τη Μάνη. Από τότε, καλούν κάθε χρόνο δεκάδες συγκροτήματα για δωρεάν συναυλίες σε διάφορα μέρη, από το παλιό σχολείο και τις πλατείες μέχρι τα μαγαζιά. Η ιδέα τους είχε τρομερή επιτυχία γιατί αφενός έρχονται πολλοί ξένοι που αγαπούν αυτό το είδος της μουσικής, συνδυάζοντάς το με όψιμες διακοπές, αφετέρου τυχαίοι εκδρομείς που κατεβαίνουν για λίγες ημέρες ή ένα Σαββατοκύριακο βρίσκονται ξαφνικά σε μια ατμόσφαιρα γιορτής. Ακόμα και φέτος, που οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να μεταθέσουν το φεστιβάλ τον Οκτώβριο εξαιτίας της πανδημίας –ενώ κανονικά διεξάγεται τον Μάιο– η υποδοχή υπήρξε εξίσου ενθουσιώδης, καθώς τον θεσμό έχουν αγκαλιάσει και οι τοπικοί καταστηματάρχες.
Σκεφτόμουν πως η Καρδαμύλη μάς δείχνει τον καλύτερο τρόπο να μεγαλώσουμε τη σεζόν. Ναι μεν έχει την ευλογία του γλυκού φθινοπώρου και της καταπληκτικής θάλασσας, αλλά δεν αρκούν αυτά. Είναι ένα μέρος καθαρό, περιποιημένο, δίχως άσχημα κτίρια να ξεφυτρώνουν στον παραδοσιακό οικισμό και με ανθρώπους φιλόξενους και ανοιχτόκαρδους. Οσο για τους επισκέπτες, παραμένουν φανατικοί πιστοί της Μάνης για δεκαετίες ολόκληρες. Γνώρισα ζευγάρια Γερμανών και Ολλανδών που έρχονται στον τόπο αυτόν από το ’90: «Την ώρα που στην πατρίδα μας είναι χειμώνας, εδώ ζείτε ακόμα το θέρος» μου έλεγαν.
Το μεγαλύτερο, βέβαια, δέλεαρ για την περιοχή παραμένει το προσκύνημα στην οικία του Πάτρικ Λι Φέρμορ, που θεωρείται δικαίως ένα από τα ομορφότερα σπίτια στην Ελλάδα. Ο περιηγητής, συγγραφέας και ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν επέλεξε τυχαία αυτόν τον τόπο για μόνιμη κατοικία μαζί με τη γυναίκα του, Τζόαν.
Κληροδοτημένο στο Μουσείο Μπενάκη, το σπίτι και ο περιβάλλων χώρος αποκαταστάθηκαν πλήρως με δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχος. Το καλοκαίρι η οικία ενοικιάζεται για πολυτελή διαμονή, ώστε να έχει έσοδα, αλλά τον υπόλοιπο καιρό είναι επισκέψιμη έπειτα από συνεννόηση. Δυστυχώς, η πανδημία έχει βάλει φρένο στις ξεναγήσεις. Τα καλά νέα είναι ότι ετοιμάζεται ένα ωραίο πωλητήριο του μουσείου εκεί.