Τον θεώρησαν –όχι λανθασμένα– ως τον Ελληνα Ροντέν. Ο ίδιος έζησε μαρτυρικά έχοντας να αντιπαλέψει τους δαίμονες της ψυχικής ασθένειας σε μια εποχή ανάλγητη ως προς την αντιμετώπιση τέτοιων νόσων. Δεν χάρηκε τη δόξα και την αναγνώριση του έργου του. Ωστόσο, η δύναμη του ταλέντου του ακόμα κυριεύει όποιον στέκεται απέναντι από την «Κοιμωμένη» και άλλα γλυπτά του. Σαν μια δικαίωση που άργησε, αλλά θα παραμένει αιώνια. Την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο κεντρικό κτίριο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ημερίδα για τον Γιαννούλη Χαλεπά, μία από τις πιο συγκλονιστικές μορφές της τέχνης του 19ου αιώνα. Τη διοργάνωσαν το Κέντρο Πολιτισμού, Ερευνας και Τεκμηρίωσης της Τράπεζας της Ελλάδος σε συνεργασία με το τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του ΕΚΠΑ, με αφορμή την επέτειο των 170 χρόνων από τη γέννηση του γλύπτη.
Οι ανακοινώσεις των ομιλητών κάλυψαν θέματα που αφορούν τον βίο και τα έργα του, έτσι ώστε να παρουσιαστούν καινούργια στοιχεία και να αναθεωρηθούν κάποια δεδομένα. Το κοινό, αποτελούμενο από πανεπιστημιακούς, ιστορικούς τέχνης, καλλιτέχνες και φιλότεχνους, πλαισίωσε την ημερίδα, τόσο με τη διά ζώσης όσο και με τη διαδικτυακή παρουσία του. Χάρη στην έρευνα των ειδικών μπορούμε πλέον να ξεχωρίσουμε ευκολότερα τι διαμόρφωσε τον ίδιο τον καλλιτέχνη και να βάλουμε στην άκρη ζητήματα που ανήκουν στον μύθο γύρω από αυτόν.Η ομότιμη καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος, Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, εστίασε λ.χ. στη σχέση του καλλιτέχνη με το εργαστήριο μαρμαρογλυπτικής του πατέρα του.
Ο Γιάννης Μπόλης, δρ ιστορικός Τέχνης, προϊστάμενος του τμήματος Σύγχρονης Γλυπτικής στο MOMus – Μουσείο Αλεξ Μυλωνά, «φώτισε» την πρώτη κλασικιστική περίοδο του Γιαννούλη Χαλεπά, από τα χρόνια σπουδών του στην Ακαδημία του Μονάχου και τη δημιουργία των πρώτων έργων του έως το 1878, όταν και εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της ψυχικής νόσου. Η Χάρις Κανελλοπούλου, δρ ιστορικός Τέχνης, επιστημονική υπεύθυνη – επιμελήτρια της συλλογής έργων τέχνης της ΤτΕ, διερεύνησε την παρουσία της μυθολογικής μορφής του σατύρου στο έργο του Γιαννούλη Χαλεπά, ένα θέμα που τον απασχόλησε πολύ.
Νεότερα αρχειακά στοιχεία για τη διαδικασία δημιουργίας της «Κοιμωμένης», καθώς και ζητήματα της αθηναϊκής μαρμαρογλυπτικής του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, παρουσίασε ο Δημήτρης Παυλόπουλος, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ. Παράλληλα έδωσε έμφαση στην ακτινοβολία που απέκτησε το γλυπτό στην πορεία του χρόνου, είτε με την παρουσία του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, είτε στον Τύπο, σε λογοτεχνικά, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα. Αλλοι ομιλητές ασχολήθηκαν με τη γενέτειρά του Τήνο, τη διάσωση του έργου του και την υποδοχή του από τους τεχνοκριτικούς.