Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανείς ότι στα δικά του μπλε τετράδια έχουν μάθει γράμματα οι τρεις τελευταίες γενιές στην Ελλάδα. Το αποδεικνύουν, άλλωστε, και οι αριθμοί. Τη δεκαετία του 1980, όταν ο πληθυσμός ήταν λίγο πάνω από 9 εκατομμύρια στη χώρα, η εταιρεία του Θεόδωρου Σκαγιά (η SKAG που συνδέονταν με τη μάρκα Διεθνές Super) παρήγε 32 εκατομμύρια τετράδια ετησίως, προϊόντα απολύτως ελληνικά και εξαγώγιμα.
Ο επιχειρηματίας πέθανε σε ηλικία 89 ετών και κηδεύεται σήμερα από τον Ναό του Αγίου Παντελεήμονα Κρυονερίου στις 3 μ.μ. «Ηταν ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος, εξαιρετικά αγαπητός όχι μόνον στην οικογένεια και στους φίλους, αλλά και σε όλο το προσωπικό των 100 και πλέον ατόμων, που τον θεωρούσε πραγματικά πατέρα», λέει η κόρη του Πόπη στη στήλη, η οποία μαζί με τον αδελφό της Κώστα και την αδελφή της Φανή συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση. «Και τώρα αν μας έβλεπε να κλαίγαμε, θα μας έλεγε: “Αντε και έχουμε και δουλειές”. Ηταν πάντα η χαρά της ζωής, δεν βαρυγκομούσε ποτέ και ήταν απίστευτα δημιουργικός μέχρι την τελευταία στιγμή», λέει η θυγατέρα του Θεόδωρου Σκαγιά, ο οποίος είχε υπάρξει 70 χρόνια καπνιστής και «έφυγε» από ΧΑΠ. Παρότι γεννημένος στην Αθήνα το 1932, η καταγωγή του ήταν από τη Μύκονο και διατηρούσε στενές σχέσεις με το νησί. Μάλιστα, το επίθετό του ήταν αρχικά παρατσούκλι, καθώς ο προπάππος του φύλαγε τα πυρομαχικά και τα σκάγια της Μαντώς Μαυρογένους. Σπούδασε στη Σχολή Μηχανικών «Ηφαιστος» και αργότερα δούλεψε στην Εταιρεία Καφετζόπουλος, που έφτιαχνε τετράδια. Το 1956 δημιουργεί τη δική του εταιρεία στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού.
«Ηταν θηρίο αντοχών και δύναμης. Στην αρχή τα έκανε όλα μόνος του, έως και τις φορτοεκφορτώσεις», λέει η κόρη του. «Μάλιστα, έπαιρνε τηλέφωνο τους πελάτες που περίμεναν εμπόρευμα και έλεγε: “Σας στέλνω το παιδί με τα πράγματα, μη μου τον καθυστερήσετε γιατί τον χρειάζομαι”. Το παιδί στο οποίο αναφερόταν ήταν, βέβαια, ο ίδιος. Χτίζοντας την επιχείρηση σταδιακά, αυτό που τον οδηγούσε ήταν η τόλμη. Θυμάμαι όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση, μπήκα στο γραφείο του και τον ρώτησα τι θα κάνουμε: “Ως παιδί έζησα την Κατοχή, μετά τον Εμφύλιο, μετά τη χούντα, μετά πάσχισα να φτιάξω την εταιρεία, δεν θυμάμαι να μην είμαι ποτέ εκτός κρίσης”, είπε και με αποστόμωσε». Ο Θεόδωρος Σκαγιάς κατάφερε να μεγαλουργήσει με δύο εργοστάσια στο Κρυονέρι, με εξαγωγές σε όλο τον κόσμο και με είδη χαρτικών και αρχειοθέτησης που έχουμε, κυριολεκτικά, χρησιμοποιήσει όλοι μας. Με τον δικό του άξιο τρόπο έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στη σελίδα του ελληνικού επιχειρείν.
