Εκ γενετής ζωόφιλη, δεν μπορώ να φανταστώ την καθημερινότητά μου χωρίς την ευεργετική παρουσία των τετράποδων. Γνωρίζοντας τι σημαίνει να συμβιώνει κανείς μ’ ένα ζώο και πόσο σύντομος είναι ο βίος των αδέσποτων (μεταξύ 2 και 3 χρόνων, αν είναι τυχερά), θαυμάζω ολόψυχα τους ανθρώπους που στήνουν με σωστό τρόπο μια οργάνωση όχι μόνον για τη φροντίδα τους αλλά και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει γίνει πολύ μεγάλο έργο για τα ζώα συντροφιάς. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στο Προεδρικό Μέγαρο η Καλυψώ υποδέχεται ξένους ηγέτες, και στο Μέγαρο Μαξίμου ο Πίνατ κλέβει τα φλας. Βέβαια έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε έτσι ώστε να μειωθεί και ιδανικά να εξαλειφθεί ο πληθυσμός των αδέσποτων και να διασφαλιστεί νομικά η ποιοτική διαβίωση των κατοικιδίων.
Αυτός είναι και ο στόχος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Save a Greek Stray: να μη μείνει ούτε ένα ζώο στον δρόμο. Την ίδρυσε η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση, που εδώ και πολλά χρόνια έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες στο θέμα αυτό, από την οργάνωση ενός καταφυγίου και τη συσπείρωση εθελοντών μέχρι την κτηνιατρική περίθαλψη, τις στειρώσεις αλλά και τις υιοθεσίες. Οπως έχει πει και η ίδια, δεν της αρκούσε απλώς να αγαπά τα ζώα, αλλά αισθάνθηκε από νωρίς ότι έπρεπε να προβεί σε κάτι πιο δραστικό για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που πολλοί έκαναν ότι δεν το βλέπουν. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να στηρίξει κανείς την οργάνωση Save a Greek Stray. Θα μπορούσε να κάνει μια δωρεά ή να προσφέρει εθελοντική δουλειά, έως να στείλει τροφή και παιχνίδια για τα σκυλάκια στο καταφύγιο. Υπάρχει και η δυνατότητα της εικονικής υιοθεσίας κάποιου αδέσποτου για το οποίο δεν γίνεται να βρεθεί νέο αφεντικό. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να το επισκέπτεται εκεί και να του αποστέλλονται κάθε τόσο φωτογραφίες του ζώου.
Πριν από λίγο καιρό, οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης της παράστασης του Εθνικού Θεάτρου «Αιολική γη», του Ηλία Βενέζη, στη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» θέλησαν να τιμήσουν την οργάνωση. Ετσι αφιέρωσαν τη βραδιά στο Save a Greek Stray, που κλείνει δεκαετή φιλοζωική και κοινωνική δράση. Ο Βενέζης στο βιβλίο του αναπολεί την εποχή της αθωότητας αλλά και τη μνήμη του αποχωρισμού από τη γενέθλια γη της Μικρασίας λίγα χρόνια πριν από τη Μεγάλη Καταστροφή, από την οποία συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια. Καταγράφει παιδικές αναμνήσεις του στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας, από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι το 1914, όταν άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί.
ΥΓ. Στην εικονογράφηση βάζω, αντί πολλών φωτογραφιών της παράστασης, δύο σκυλάκια, τα οποία ίσως έτσι βρουν καινούργιο σπίτι. Ο Νάτσο και η Μέριλι.