«Απόλλωνα! Πρόσεχε, θα πέσεις!». Ενας μπαμπάς φώναζε χθες στον πεντάχρονο γιo του που έπαιζε χιονοπόλεμο στην πλατεία Νέας Σμύρνης. Ο μικρός σώθηκε από την τούμπα, αλλά ένας καλοβαλμένος συνταξιούχος γύρισε να δει το παιδί με το θεϊκό όνομα –που δεν συνηθιζόταν στις προηγούμενες γενιές, αλλά τώρα είναι του συρμού–και παραλίγο να σωριαστεί. Πατινάρισε για λίγο, του πέσαν κάτω φάρμακα και τσιγάρα και τον προλάβαμε τελευταία στιγμή. Τα πάντα κλειστά στη γειτονιά χθες, τα αυτοκίνητα σπάνιζαν, αλλά το τραμ έκανε φιλότιμα τα δρομολόγιά του, με το πορτοκαλί του χρώμα να λάμπει μέσα στα λευκά. Τα πεζοδρόμια ήταν αχρηστευμένα από τον επικίνδυνο πάγο και μόνο η άσφαλτος εκεί όπου οι εξατμίσεις είχαν λιώσει το χιόνι σε δυο αυλάκια προσφερόταν για περπάτημα.
Ετσι, οι τολμηροί βγήκαμε ο ένας πίσω από τον άλλον στον κεντρικό δρόμο σαν μυρμηγκάκια που πηγαίνουν στη φωλιά, δηλαδή στην πλατεία. Η διαδρομή μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν. Οχι μόνον κάποιος έπρεπε να κάνει μωρουδιακά βήματα και να αποφεύγει τις κακοτοπιές, αλλά να κοιτάζει και ψηλά καθώς έπεφταν ακόμα κλαδιά από τα δένδρα που είχαν σπάσει από το βάρος του χιονιού. Κουτσουπιές, πεύκα και ευκάλυπτοι, κυριολεκτικά, τσακίστηκαν και σε πολλές περιπτώσεις είχαν κάνει ζημιές σε αυτοκίνητα και είχαν φράξει μικρούς δρόμους. Τα μεσογειακά δένδρα δεν είναι καθόλου φτιαγμένα για τέτοιες συνθήκες και λύγισαν. Πέφτοντας πήραν μαζί και καλώδια, έμειναν πάλι οι άνθρωποι χωρίς ρεύμα για ώρες. Στην πλατεία, τα περίπτερα όπως πάντα ήταν ανοιχτά, χωρίς όμως εφημερίδες που δεν είχαν καταφέρει να φτάσουν. Δυο-τρία καφέ είχαν κόσμο και η νεολαία έπινε φρέντο, ναι φρέντο, με σταλακτίτες στα κάγκελα και ένα ελαφρύ στρώμα πάγου στο συντριβάνι. Το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου στεκόταν αγέρωχο με λίγο χιονάκι στο καπέλο.
Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν το 2004, οπότε δεν είναι μαθημένο σε πολλές κακοκαιρίες. Στις κουβέντες που άκουγες τριγύρω κυριαρχούσε ανακούφιση που δεν υπήρξαν διακοπές ρεύματος στη γειτονιά και μπλοκάρισμα σε μεγάλες οδικές αρτηρίες, όπως συνέβη στα βόρεια προάστια. Καμιά φορά η εγγύτητα με τη θάλασσα σώζει από το πολύ κρύο και χιόνι. Σε σχέση πάντως με την περυσινή «Μήδεια», η «Ελπίδα» είχε πολύ πιο έντονη παρουσία παντού. Και εμείς οι Νεοσμυρνιώτες σταθήκαμε τυχεροί δίχως μεγάλη ταλαιπωρία. Στην επιστροφή προς το σπίτι, μικρή στάση στο μπακάλικο του Ηλία, κλασικό στέκι για όσους αγαπούν τα βιολογικά. Ευτυχώς ήταν ανοιχτός και με κόσμο που έσπευσε εκεί να προμηθευτεί τα χρειώδη. Λίγο πριν από την είσοδο του σπιτιού με προσπέρασε κάποιος που μιλούσε στο κινητό, από αυτούς που νομίζουν ότι τσακώνουν όλες τις ευκαιρίες στον αέρα όταν το κράτος παραλύει: «Τα έμαθες; Δίνουν 2.000 ευρώ σε όποιον μπλοκαρίστηκε στην Αττική Οδό. Να κάνω και εγώ αίτηση. Τι έχω να χάσω;», έλεγε στον συνομιλητή του.
