Oταν η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναλάμβανε τα νέα της καθήκοντα, πριν από δύο χρόνια, στάθηκαν όλοι στο ότι μια γυναίκα θα γινόταν πρώτη πολίτις της χώρας. Ομως τα έκανε όλα με τον δικό της τρόπο και έτσι διέλυσε, επιτέλους, αρκετά από τα στερεότυπα που προέβαλλαν το θεσμικό φαίνεσθαι έναντι της ουσίας. Δεν φοβήθηκε να είναι ο εαυτός της, κρατώντας καλό ζύγι ανάμεσα σε αυτά που επιβάλλει ο ρόλος της και στις αρχές που η ίδια πρεσβεύει. Ηταν πολύ ωραίο, λοιπόν, που την Τρίτη στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στην παρουσίαση ενός τιμητικού τόμου για εκείνην, με τίτλο «Το βιώσιμο κράτος», από την Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Σάκκουλα, η εκδήλωση έκλεισε με τους ήχους του «My Way» του Σινάτρα και όλους τους ομιλητές να την αγκαλιάζουν με εγκαρδιότητα. Ηταν το ταιριαστό φινάλε για μια γυναίκα που στέκεται με αξιώσεις αλλά και με γλυκύτητα και χάρη στο ανώτατο αξίωμα.
Τη βραδιά αυτή, πολλές προσωπικότητες μίλησαν για εκείνη και τη μέχρι τώρα πορεία της είτε διά ζώσης είτε σε μαγνητοσκόπηση. Στο βήμα βρέθηκαν η Γλυκερία Σιούτη, καθηγήτρια Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, ο Κώστας Μενουδάκος, πρόεδρος ΣτΕ ε.τ., ο Αντώνης Μανιτάκης, ομότιμος καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ, η δικηγόρος Ελένη Μπαρογιάννη, η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια Πολιτισμού Ιδρύματος Ωνάση. Ενας από τους ανθρώπους που τα λόγια του ξεχώρισαν ήταν ο Μιχάλης Σαμόλης. Πωλητής της «Σχεδίας», γνώρισε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά την επίσκεψή της στο περιοδικό και κατάλαβε ότι είχε μπροστά του κάποιον που θα έσκυβε με τρυφερότητα στα προβλήματα των αστέγων. Δεν είναι λίγες οι φορές, άλλωστε, που η ΠτΔ τούς έχει μοιράσει φαγητό, έχει επισκεφθεί μέρη της Αθήνας, εκεί όπου οι πολιτικοί δεν πατάνε το πόδι τους, έχει ακούσει με προσοχή τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. «Μόνο αν τα γνωρίζει κανείς αυτά τα θέματα μπορεί να τα λύσει», είπε ο Μιχάλης, που ξέρει από πρώτο χέρι ότι η Πρόεδρος καλλιεργεί με το δικό της παράδειγμα τη συμπεριληπτικότητα στην ελληνική κοινωνία.
Η εκδήλωση είχε να κάνει με την ανάδειξη του έργου που επιτέλεσε ως δικαστής, τις σημαντικές υποθέσεις που σμίλεψαν την πορεία της στη Δικαιοσύνη από τα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας έως την εκτροπή του Αχελώου και τα νεοκλασικά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Συγκινησιακά φορτισμένη και η ίδια, έκανε μια ομιλία από καρδιάς για τη ζωή της που, όπως επισήμανε η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, τα ισορροπεί όλα από το Προεδρικό Μέγαρο μέχρι τα ταβερνάκια και από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου μέχρι τον Ακη Πάνου. «Προσπάθησα και θα συνεχίσω να προσπαθώ να ανοίξω τον θεσμό στην κοινωνία, να είμαι πιο κοντά στους συμπολίτες μου και στα προβλήματά τους. Ο ρόλος μου μπορεί να είναι θεσμικά περιορισμένος, όπως όμως διαπίστωσα, η παρουσία μου έχει θετικό αντίκτυπο στους συμπατριώτες μας. Γνώρισα τον τόπο μας με μιαν άλλη ματιά. Από τα ταξίδια μου μέχρι τώρα κρατώ την κυρα-Ρήνη στην Κίναρο, τη γιαγιά στην Κάλυμνο, τον Κώστα και τον Μιχάλη στο λιμάνι του Πειραιά, τη Λίλιαν στη Γαύδο, τις στιγμές που περπατώ στη Θεσσαλονίκη και μου φωνάζουν “γεια σου, Κατερίνα”, στη Θράκη που μου έλεγαν “είσαι δικό μας κορίτσι εσύ”».